ergen kafayla yaptığım en büyük anlatıyorum

dostum haftalardır entrylerini takip ediyorum çok boş şeyler yazıyosun gibtir git.

dostum haftalardır entrylerini takip ediyorum çok boş şeyler yazıyosun gibtir git.

Ve özet:
Hala farkında değilseniz etrafınızdakilerin farkına varın. Sizi sevenlerin, sahip olduklarınızın... Hele ki 20 li yaşlara gelip eşşek kadar adam olduysanız ergenlik yapmayın. Gerekirse zütünüzü paralayın da serseri olmayın. Çünkü gerçekten öğrendiğim ve hayatım üzerine bahse girebileceğim tek şey:

siz başkasına bir kötülük yaptığınızı zannederken asıl gibişi kendinize ve kendinize yaptığınız sorumsuzluğu-kötülüğü ise bir başkasına mal olmaktadır.

Arkadaşımın gerçek isminin, yerin ve benim önemim yok. lütfen ifşa etmeye çalışmayın. arayan yada hatırlayan bulabilir. ama en azından rahmetli arkadaşımın hatrına bununla uğraşmayın.

Elimden geldiğince hızlı yazdım. Toplaşın diye beklemedim. Amacım prim yapmak değildi. Ama bir kişinin bile bu hayatta öğrendiğim şeyin farkına varmasını sağlayabildiysem ne mutlu bana.

harbi sıyırmışsın panpa sen.

Aileme durumu hiç anlatamadım. Sadece abime anlatabildim. onun yüzündeki o acıma duygusu hala gözümün önünden gitmez... Kız arkadaşım beni terketmediği için şanslıyım. Ordan beni gerçekten çok sevdiğini anladım. Ama sorun şu ki hala en sıcak havalarda bile gömlek falan giyerim kot pantolonun üstüne kollarım yüzünden... En azından 2 yıldır böyleyim.
Neyse sonuç olarak şuanda kafamda bir tutam saçım beyaz ve kollarımda harita gibi. Hala ara ara görüyorum kabuslarımda fatihi. Ama artık alıştım. Yani en azından halüsülasyon gibi görmüyorum çok şükür.

sabah yengeniz gelmiş bana. beni o halde bulduğun da o da kafayı sıyırdı biraz tabi. kendisi yüzünden olduğunu zannetti. o günlerde öyle olduğunu ifade ettim. zira kendisine bu durumu hiç açıklayamamıştım. sonra ilerleyen zamanlarda açıkladım falan... iş yerinden babacan bi müdürle konuştum ailevi sorunlarım var yıllık inimi bu haftaya alalım dedim. 1 hafta evden çıkmadım. yaralar kabuk tutmuştu geçer sandım zaten o aralar...

sonra onun gülüşündendi galiba birden kahkaha atmaya başladım. karnım ağrıyana kadar. aynı anda da ağlıyordum. geçenlerde breaking bad dizisini izlemiştim. bi bölümde walt aynı olayı yaşamıştı. izleyenler bilir aynısı işte. tam kafayı sıyırmalık... sonra gene fatihe söylüyorum "ulan ben geberseydim. beni kesselerdi doğrasalardı... " falan... elime falçatayı aldığımı hatırlıyorum. böyle ufaktan gözüm karardı. kendime geldiğimde kollarımı doğramıştım falçatayla. kafa da iyi ya sadece biraz peçete alıp kollarımı silip yattım uzandım yatağa.

Neyse işte böyle yoğun zamanlarda hatunla ara bozulunca da 2 yıldır içmiyordum. bi gece izinli olduğumda içesim geldi. şansıma ev arkadaşım da şehir dışındaydı. tek başıma içmeye başladım. bi taraftan da ne gibim aklımaysa bir tane iphone'um vardı. onun cdıbını kırdım diye hani böyle yan sanayi satan yabancı siteler var ya. ordan bi cam sipariş etmiştim. hem içiyorum hem de onu söküp takmaya çalışıyorum. bilen bilir. onu takmak için falçata tarzı bi şey kullanmanız gerekir. işte onlar uğraşırken içiyorum ya bir de... bir den herşey acayıp netleşmeye başladı. ahamda karşımda fatih. birlikte içiyoruz artık. hatta düzelteyim o yine içmiyor ama ben içiyorum. konuşuyorum falan. ben taktan bir adamım. senin hayatına sebep oldum. allah belamı versin. fatih sadece gülüyordu. - en azından hayal meyal ben öyle hatırlıyorum-.

işte bu zamanlarda kafayı sıyırmaya başladım. Farkında olmadan yine "fatihle" konuşmaya başlamalar. Ayakta gördüğüm rüyalar( o kadar gerçekti ki herşey anasını satayım... ). Dedim mezarına gitmedim o günden beri acaba o yüzden mi bilinçaltım bana oyun mu yapıyor diye mezarını bile ziyaret ettim. Ama aynı aklımdaki gibişler devam ediyordu. Millet beni deli zannetmesin diye kimseye anlatmadım. Zaten sosyal olarak çok anlaşılası bir insan değildim ve daha fazla deli imajı çizmenin alemi yoktu.

ama bu sefer de uyku düzenim fazlasıyla bozulduğu için iyice yoruluyordum zihnen. yaklaşık 2 yıl böyle geçti.iyi gelişmeler olarak şuan hala çıktığım ve ileri ki bi zamanda evleneceğim bir hatunla tanışmıştım ve ailemlşe arayı düzeltmiştim. Ama ailemle yemin ediyorum aynı şehirde olmamıza rağmen ayda 1 kereden fazla görüşemiyordum. o kadar yoğundum... kızı da ihmal ediyor kavga ediyordum falan ama allah var yukarıda hem okulu bitirmemde, hem de o işten atılmamamın tek nedeni o kızdır. Bana çok yardımı dokundu. Ailem oldu adeta... Ama zihnim fazla yorulmaya başlamıştı. işteyerinde kapıları açmak için kullandığım kartla daire kapısını açmaya çalışıyor, paketini açtığım yiyeceğin kendisini çöpe atıyor ve paketle odama gidiyordum. Hatta işyerine zütüreceğim doslyarı alıp okula gittiğim ve okuldaki ders notlarını alıp işe gittiğimde oluyordu. Otobüsleri bile karıştırıyordum.

@81 gerizekalısı bir olayı oku. lisede yaşadığım olayda, benim yüzünden ölen arkadaşla arkadaşlığımı anlatmak için ortaokuldan başladım gerizekalı.

O sıra alkolden olduğuna karar verdiğim için alkolü bıraktım. Ve okula gitmeye başladım hem evden çıkayım iyi gelir falan... Bu sürede hayvan gibi de borç yapmıştım kredi, fatura vs. Zira ne kadar para alırsam alayım manda gibi yatıp içmeye para yetişmez ne de olsa... zaten dersleri de hep geçmişim. iş aramaya başladım. ve kısa süre içinde hafta içi geceleri ve haftasonu gündüzleri çalışabileceğim (call center diyelim hadi) bir yer buldum. iyi de ödüyordu zaten... gündüzleri okul, geceleri iş sonra tekrar gündüzleri okul döngüsünde takılırken iyice kafamı dağıtmış oalydan uzaklaştırmıştım.

@78. entry de ne oldu lan anlat. meraklandırma şu panpanı bak.
reserved başından beri okuyorum
+başlık takip

@48 lan dıbına koydugum salağı dademin lise dedin ya şimdi ne ortaokulu gerizekalı herif kendi kendini gibtin işteq

evde kaldığım süre boyunca birkaç haftada yine kafayı yemeye başladım. üniversiteye de gitmiyordum evde oturup, marketten aldığım içkileri gece boyunca içip sabahları uyuyordum zira. birkaç hafta böyle gitti. dersler idare ediyordum zira üni mantığı birçok dersin sadece sıanvlarına girmeniz yeterliydi. Ama bu uyku düzensizliği yada başka birşey benim kafada birşeyleri tetikledi. Bazen gece odada otururken fatihin benimle konuştuğunu duyuyordum. Bazen basit bi olay hakkında düşünüp monolog(yani içimden konuşurken) kendi sesim fatihin sesiymiş gibi algılıyordum. Durumu düşünün amk.

@77 söylemeyeceğim tabii ki. ama anladıysa yada haberleri anlatıyorsan en azından " fatih" arkadaşım için açıklama.

Bu sırada babam hiçbirşey demeden salonda elindeki gazeteye bakarak tepki vermeden bekliyordu. O haline anlam verememiştim pek zaten... Evden çıktım. Ana caddeye yürürdüm taksi çeviricem taksi bulamıyorum falan. bi baktım babam evdeki eşortmanlarının üzerine paltosunu giymiş. Terliklerle falan... Arkamdan koştura koştura gelmiş. Bavullardan birini aldı. Yardım etmek için... Baba gerek yok falan diyorum cevap yok. Taksi çevirdi bavullarımı yüklememe yardım etti. Cebime yaklaşık 200 lira sokuşturdu. Hiçbir şey demeden sarıldı ve bana dönüp gülümsedi. "Hadi yolun açık olsun" dedi. Hayatımda hiçbir zaman o ana o kadar karışık duyguyu bir anda yaşamamışımdır belki de. Gittim taksiye eve yerleşmeler falan. ilk haftalarda sadece 1-2 kere babamla telefonda görüştüm. Derslerim var ayağı yapıyordum. gelemem evi düzenliyoruz falan. Sonra gelirsin buraya baba bir ihtiyacım yok vs... sonra telefon oalyını da azalttım. 2 ay geçti. Babam eve uğramam gerektiğini annemin gönlünü almam gerektiğini söylüyor ve baskı yapıyordu. kendi kafamı gibeyim ona da dayılandım ve tartıştım. sonuç 2 bayram boyunca ailemle telefonla bile görüşmedim. zira kamuran üniversitesi bana tak gibi para ödüyor ve hiç başka sıkıntım da yoktu ya... ama allah belamı verdi tabi...

Panpa neresi bu bahsettigin semt ?

sonra evden en son gün çıkıyorum. bavullarımı topladım. evden çıkıcam. annem karşıma çıktı. bi ton bağırdı. "bu kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. zira zor bir dönem atlattığım için hep yanımda olmak istiyor ve tipik anne pgibolojisiyle kendi başıma daha da kötü hale geleceğime inanıyordu. Onu iplemeyince bir ton da beddua etti. Evlatlıktan reddeceğine yemin bile etti... Bense " bu kapı mı anne?" diyip evi terkettim.

aileme sürekli baskı yaptım. burdan taşınalım kafayı yiyeceğim vs diye... ailemse o aralar bir kooparitifin bitmek üzere olduğu için(hakikaten biten kooparitfler var lan) birkaç ay daha beklememiz gerektiğini aksi takdirde güçlerinin yetmeyeceğini ifade ettiler. ben de o ara kamuran ünivesitesinden maddi burs alıyordum zütüm havalarda... dedim o zaman gibtir olup gidip ev tutacağım dedim. Ailem ev ile okulun sadec 1 saat lik yol olduğu için böyle birşey yapmamam gerektiğini ifade etti. bense dayılandım(ergen mode on). okulun ilk günü okul dönüşü otobüste tanıştığım bir arkadaşla ev baktık. ev beğendik. hatta kapora verdik. (ergen taşağına bak be heyt be... ). eve gittim durumu anlattım tartıştık. O hafta evle uğraştık tesisat açtırmalar, mobilyalar falan. Ben de iyice malım ki otobüste tanıştığım elemanla bu işlere kalkışıyorum 2 günde. Ama allahtan adam on numara biri çıktı ve yurt dışında eğitimine devam edene kadar mükemmel bir ev arkadaşı hatta abilik yaptı bana.