ergen kafayla yaptığım en büyük anlatıyorum

gittim eve gene odanın kapısını kapadım. babam zorla dayandı kapıya konuştu benle... bir ton ağladım karı gibi. babam beni teselli etti. "alın yazısı, allah'ın işi" vs teselli etti. Annem zaten hem halime çok üzülmüş hem de aynı şeyin benim naşıma gelmiş olabilme ihtimaliyle kafayı yemiş bir halde onlarca sorular, onlarca yaptırım içeren emir cümleleri... "bi daha dışarı çıkmayacaksın o saatte... artık okula da gitmiyormuşsun amacın ne... bak çocuğa noldu amacın bu muydu". evet annem insan ilişkilerinde ve pgibolojide sınıfta kalmış bir insandır. neyse o günü de yine gibtiğimin koltuğunda boş boş oturarak ve fatihle bir önceki buluşmamızda çekildiğimiz fotoğrafa bakarak geçirdim. Sabaha kendime geldiğimde kafamın sağ kısmında bir kısım(hani avuçlayıp saçını çekersin ya bir tutam) o kadar kısmın beyazlamış olduğunu farkettim.

Zamanla fatihin derslere olan ilgisi azalmaya, okula bile gelmemeye başladı. Benim yaşadığım yerde 13 yaşındaki birisinin esrar kullanması anormal değildi. Evet, birçoğunuz o zamanlar ailesinden gizlice sigara içmenin kaçamak olduğunu düşünürken bunu yapan bir sürü arkadaşımız vardı... Ama ben sigara bile içmiyordum kesinlikle, fatihte öyle. Benim rahmetli dedem akciğer kanserinden vefat ettiği ve bu sürece birebir şahit olduğum için hayatım boyunca sigara bile içmedim. neyse...

Reserved

sonra evden en son gün çıkıyorum. bavullarımı topladım. evden çıkıcam. annem karşıma çıktı. bi ton bağırdı. "bu kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. zira zor bir dönem atlattığım için hep yanımda olmak istiyor ve tipik anne pgibolojisiyle kendi başıma daha da kötü hale geleceğime inanıyordu. Onu iplemeyince bir ton da beddua etti. Evlatlıktan reddeceğine yemin bile etti... Bense " bu kapı mı anne?" diyip evi terkettim.

@124 hayır s ile başlamıyor. Ayrıca hikaye falan değil. Amacın ne? Gazete haberini çıkarmam için ters pgiboloji mi yapıyorsun panpa?

Okiyacam haydi bismillah

harbi sıyırmışsın panpa sen.

eyvallah sağolasın panpa

kardeşim prim yapmak için yazmadığınbelli çok içten ve samimi hissedebiliyorum bunu uydurulacak bişryde değil ki amk. üzüldüm hem de çok.

vay amk ya doğruysa gerçekten berbat bi durum allah sabır versin kardeşim üzüldüm ciddi ciddi

reserved

dostum haftalardır entrylerini takip ediyorum çok boş şeyler yazıyosun gibtir git.

@94 - 95... son entryi senin gibi oçler için özet geçtim ve hatta sana ithaf ediyorum.

kanka Allah rahmet eylesin başın sağolsun kızma ama olayın senle ne alakası oldugunu anlayamadım 2 tane huur cocugu sucsuz yere öldürmüş arkadaşını senin ne sucun var ki?

dostum haftalardır entrylerini takip ediyorum çok boş şeyler yazıyosun gibtir git.

sonra onun gülüşündendi galiba birden kahkaha atmaya başladım. karnım ağrıyana kadar. aynı anda da ağlıyordum. geçenlerde breaking bad dizisini izlemiştim. bi bölümde walt aynı olayı yaşamıştı. izleyenler bilir aynısı işte. tam kafayı sıyırmalık... sonra gene fatihe söylüyorum "ulan ben geberseydim. beni kesselerdi doğrasalardı... " falan... elime falçatayı aldığımı hatırlıyorum. böyle ufaktan gözüm karardı. kendime geldiğimde kollarımı doğramıştım falçatayla. kafa da iyi ya sadece biraz peçete alıp kollarımı silip yattım uzandım yatağa.

Neyse işte böyle yoğun zamanlarda hatunla ara bozulunca da 2 yıldır içmiyordum. bi gece izinli olduğumda içesim geldi. şansıma ev arkadaşım da şehir dışındaydı. tek başıma içmeye başladım. bi taraftan da ne gibim aklımaysa bir tane iphone'um vardı. onun cdıbını kırdım diye hani böyle yan sanayi satan yabancı siteler var ya. ordan bi cam sipariş etmiştim. hem içiyorum hem de onu söküp takmaya çalışıyorum. bilen bilir. onu takmak için falçata tarzı bi şey kullanmanız gerekir. işte onlar uğraşırken içiyorum ya bir de... bir den herşey acayıp netleşmeye başladı. ahamda karşımda fatih. birlikte içiyoruz artık. hatta düzelteyim o yine içmiyor ama ben içiyorum. konuşuyorum falan. ben taktan bir adamım. senin hayatına sebep oldum. allah belamı versin. fatih sadece gülüyordu. - en azından hayal meyal ben öyle hatırlıyorum-.

işte bu zamanlarda kafayı sıyırmaya başladım. Farkında olmadan yine "fatihle" konuşmaya başlamalar. Ayakta gördüğüm rüyalar( o kadar gerçekti ki herşey anasını satayım... ). Dedim mezarına gitmedim o günden beri acaba o yüzden mi bilinçaltım bana oyun mu yapıyor diye mezarını bile ziyaret ettim. Ama aynı aklımdaki gibişler devam ediyordu. Millet beni deli zannetmesin diye kimseye anlatmadım. Zaten sosyal olarak çok anlaşılası bir insan değildim ve daha fazla deli imajı çizmenin alemi yoktu.

Panpa neresi bu bahsettigin semt ?

Bu sırada babam hiçbirşey demeden salonda elindeki gazeteye bakarak tepki vermeden bekliyordu. O haline anlam verememiştim pek zaten... Evden çıktım. Ana caddeye yürürdüm taksi çeviricem taksi bulamıyorum falan. bi baktım babam evdeki eşortmanlarının üzerine paltosunu giymiş. Terliklerle falan... Arkamdan koştura koştura gelmiş. Bavullardan birini aldı. Yardım etmek için... Baba gerek yok falan diyorum cevap yok. Taksi çevirdi bavullarımı yüklememe yardım etti. Cebime yaklaşık 200 lira sokuşturdu. Hiçbir şey demeden sarıldı ve bana dönüp gülümsedi. "Hadi yolun açık olsun" dedi. Hayatımda hiçbir zaman o ana o kadar karışık duyguyu bir anda yaşamamışımdır belki de. Gittim taksiye eve yerleşmeler falan. ilk haftalarda sadece 1-2 kere babamla telefonda görüştüm. Derslerim var ayağı yapıyordum. gelemem evi düzenliyoruz falan. Sonra gelirsin buraya baba bir ihtiyacım yok vs... sonra telefon oalyını da azalttım. 2 ay geçti. Babam eve uğramam gerektiğini annemin gönlünü almam gerektiğini söylüyor ve baskı yapıyordu. kendi kafamı gibeyim ona da dayılandım ve tartıştım. sonuç 2 bayram boyunca ailemle telefonla bile görüşmedim. zira kamuran üniversitesi bana tak gibi para ödüyor ve hiç başka sıkıntım da yoktu ya... ama allah belamı verdi tabi...