erasmusumu anlatıyorum gelin no liseli

şimdi siz sanıyorsunuz ya türkiye cumhuriyeti sınırları dışına adım atınca her kadın size vermek isteyecek her yerde am bitecek.

o işte hiç öyle değil ama bu hikayede mutluluk-heyecan-hüzün-hayal kırıklığı-gurbet her şey var.

gelin.

şimdi benim içimde hep vardı bunu yapmak hacı. zaten özgürlükçü bir ailede büyüdüm ama zaman içinde ailenin durumunun taku çıktı. lise yıllarının ne kadar taktan ne kadar kopuk olduğunu herkes bilir. bende öyle kopuk bir gençtim. hele parçalanmış bir aile, iyice duygusal açıdan istismar edilmiş bir çocukluk ve dünyadan kopuk bir ergenlik.

neyse hep vardı kafamda çekip gitmek gurbette kalmak ama öyle zart diye olmuyordu tabi. neyse girdik üniversiteye. ilk sene o apaçilikle herkesle ortam kurmaya çalıştım ama zortladım tabi. ne kadar istanbulda büyümüş olsam da devlet üniversitesine anadoludan gelen insanlarla en başta orta yolu bulamıyorsun. hep bir üstten bakmak ve bunla mutsuz olmak. tecrübesizlik işte.

ilk sene yaptığım mallıklar yüzünden hep okuldan koptum, hem salak salak insanlardan tavır yedim. şimdi düşünüyorum da hakket tecrübesizlik, toyluk.

çaktık ilk sene.

ikinci senenin başında başka bir kızla tanıştım, bayaa toparladık durumları falan. bir yenilenme süresine girdim.

ergenliğin ne kadar kopuk olduğunu bilen arkadaşlar, hayatlarına giren kızların aslında nasıl o kopukluğu giderdiğini er geç farkeder. bence ilk sevgilinin esprisi de odur. düşünsene lan yaşamayı tekrar öğreniyorsunuz o kişiyle. gibiş am züt falan yalan yani.

neyse notlar toparlandı ikinci senede bir olaylar oldu ben birinci sınıf sınavlarını tamamen verdiğimde sistem bir ebledi benim not ortalaması yükseldi.

mutluyum kızla ama kafamın hep bir kenarında var o. ukte yani erasmusa gitmek.

neyse bakınıyorum okulda, aha oda nesi; dil sınavı martta. ama yok o aralar gitmek falan kafamda, hani ukte ama yok, adam oluyorum yavaştan, güzel bir ilişkim var.

hani böyle bir şeyleri silemez insan sadece gömer ya bir gün tekrar çıkmak üzere. öyle çıktı, verdim kararımı giricem lan sınava. zaten ortalamam çok da yüksek değil gidemem herhalde.

@8 tamam kanka çok kötü atladığım yerlerde dur de bana.

tabi etrafta bir nabız yokladım. gidemem diyorum ama gitmek de istiyorum. kız arkadaşım pek üstelemedi, sen ne nasıl istersen öyle yap; yeter ki mutlu ol dedi. valide yapamazsın diye dikte ediyor. eski hocamda git me ne yapacaksın falan diyor.

sınav günü gelsin bakarız. gidemem ama gidebilsem süper olur.

sınav günü. hava güneşli falan diye hatırlıyorum ama iğrenç bir trafik var. zaten geç kalan bir insanım buna da geç kalacağım galiba.

neyse güç bela tramvaya attım kendimi. gidip şu sınıfta giricem. geç kalırsam sıçtım almazlar sınava.

işte tramvayda vagonun öbür tarafında liseden bir kızı gördüm. zamanında yapılan pisliklerden insanlar omurgasız bir şekilde laf etmezken haksız oldukları çıktığı halde, işte bu kız özür dilemişti. iyi biri yani.

-aaa naber ya?
-iyidir senden?
-iyi ya. sınava mı gidiyorsun.
-evet sende mi?
-evet, evet deniycez şansımızı bakalım.

neyse tramvay geldi kampüse. kız dur diye çekti beni.

-inmiyor muyuz?
-sınav ana kampüs de değil başka bir fakülte de.
-emin misin bak, kaçırırsak almazlar.
-gel gel:).

işte giderken laflıyoruz kızla, onunda iyi giden bir ilişkisi varmış, sohbet ediyoruz havadan sudan.

neyse sınava girdik, eminim gibtim sınavı. ama çok kalabalık. olmaz hacı yani olmayacak. neyse gülüyorum ben soruların saçmalığına falan. aynısını yabancı dil sınavında da yaşadım. milletin dikkatini dağıttım ama ilk 1000'deydim. dalım olmamasına rağmen.

neyse verdim kağıdı çıktım, tercih yapmaya hak kazanmışım 2 hafta sonra.

pardon beyler net gitti amk.

@17 kanka ülkeyi vermiycem ifşa olmak konusunda paranoyalarım var. ama güney avrupa'da bir yere gittim.

şimdi tercih bana çok komik geliyor. üniversite sınavında da 4 tercih yapmıştım hacı, olmazsa ne tak yiycem diye düşünmemiştim. ama gidip boğaziçi falan yazmamıştım. insanın ayakları yere basmalı.

neyse dedim lan bak bu kızla karşılaştım, kaderse kader, yapayım tercihlerimi, olursa gidicem. çünkü biliyorum o kızla karşılaşmasam sınav yerini gibsen bulamazdım, giremezdim sınava.

tercihleri yazıp yazıp değiştiriyorum. neyse yaptım tercihimi. keşke polonya yazsaymışım dediğim oluyor ama bugünlerde.

neyse aradan zaman geçti bir gün kızla oturuyoruz bir telefon çalıyor akşam akşam. zhamqim. allah allah ne istiyor ki? kötü bir şey mi oldu?

-tebrikler kazanmışsın.
-ne, nasıl yani? açıklanmış mı?
-evet okulun sitesine bak.

o an hayatta en çok avlandığım gafil anlardan bir tanesiydi. yani ben bazı şeyleri içimde yaşamayı biraz severim. ama o an kız da öğrenmiş oldu.

biraz hızlanıyorum.

dıbını gibtiğim interneti çok patladı hepsini anlatıcam uzun sürecek biraz.

türkiye'nin türkiye olma sebebi bürokrasi. dıbını gibtiğimin okulunda dekanından erasmus ofisine uğraşmadığım insan kalmadı. sınav kaçırdığım bile oldu. ders seçimi zamanını az kalsın kaçırıyormuşum orada falan.

bir taraftan kız ağlar ara, bir taraftan annem gitme diye kafa gibiyor. stresli yani. ama çok stresli.

toparladık bavulu atladık uçağa.

indik aga, nasıl gitsek diye düşünüyoruz; erasmua gidenler bilir sana bir mentor verirler onlar ilgilenir senle. bir nevi gönüllü arkadaşlık akıl hocalığı.

arkadaşın mentoru gel seni de bırakayım tren istasyonuna dedi. hayır diyemedim anasının amı gibi yağmur başladı çünkü.

ben oranın eskişehir'i gibi bir yeri yazdım. aldım bileti doğru perona. tabi normalde 30sn'de geçtiğim perona bir 5 dk gitmeye çalıştım, bavulum çok ağır. öyle böyle değil. neyse oradan biri tuttu yardım etti.

şimdi düşünüyorum da inşallah o yardım eden insanların hayatları istedikleri gibidir. allah onlardan razı olsun.

geldim şehre, bir iki gün hostelde kaldım. sonra yurda geçicem. canım anamın kurabiyeleriyle ilk günü atlattım.

şehir küçücük. güya ülkenin ikinci büyük şehri ama nüfus 120 bini geçmiyor. yayan her yerine rahatlıkla ulaşabiliyorsun. ortasından da bir nehir geçiyor. istanbul'un 1.5 büyük bir ilçesi kadar.

kendi kendime dedim nereye geldin lan at kafası...

aldım anahtarı yerleşeceğim gün, gittim bıraktım eşyalarımı. tabi benden önce odaya biri gelmiş, oda arkadaşım çoktan gelmiş de ortalıklarda yok.

neyse o gün erasmuslular buluşuyordu gittim oradaki rektörlüğe esn kartımı aldım(bu kart indirim ve partilere bedava giriş sağlıyor). etrafı kolaçan ediyorum da güzel kız yok amk. olsun daha başlama düdüğü bile çalınmadı.

dediler ki gel seni mentorunla tanıştıralım. anında gaza geldim. mentor dişi çünkü.

allah belamı versin gelen kız benden daha şişmandı ve benden daha bıyıklıydı. bıyıkları açık renk ama iğrenç.

dedim eyvah sar sar.

beyler neyse sohbet muhabbet o kızı atlattım da yaşadığım şokun tarifi yok. hani iner inmez gotumcek gel gibini yalayalım diyeceklerdi diye bütün yol kendime söylendim.

akşam üzeri oda arkadaşımla tanıştım, ispanyol bir davarla bir 6 ay aynı odayı paylaşacaktım.

yarın devam ederiz insan olursa, kimse okumuyor galiba.

hani böyle kaslı ispanyollar falan beklersiniz ya uzun boylu hiç öyle değiller amk. benim oda arkadaşım da bildiğin kısa boylu şoparın teki. sessiz sakin bir tip diye çok canımı sıkmadım ilk günlerde. tam bir bebe çıkacağını nereden bileyim?

insanlar geldi yerleşmeye başladı, bizim yurda iki tane daha türk yerleşti. ikisi de erkek amk, yerleşmeye gelen ecnebilerde sürekli erkek çıkıyor. portekizli, ispanyol, litvanyalı, polonyalı. hepsi erkek. eyvah kyk yurduna doğru gidiyoruz...

şaka lan şaka, burayı kendi ülkemiz gibi mi sandınız?

insanlar yerleşti işte, yerleşen kızlar fena değil ama öyle abartılacak kızlar demezsiniz.

neyse tanışıyoruz kim kimmiş diye, bir tane kız kestirdim gözüme kızıl. ama öyle süper bir kız falan değil hatta ortalama altı bile denebilir.

erasmusçu panpalarım bilir ilk hafta hoş geldin haftası düzenlerler millet tanışsın diye. işte o hafta başladık. arada galiba türklerden birine de domuz eti yedirdik. biz diğer arkadaşlar yiyoruz giberler diye. bu elemanı da bi yere zütürdük, eleman ne kadar adama istemiyorum, bana dana eti değilse verme dese de verdiler galiba domuzu.

yine erasmusçu panpalarım bilir ki bu hoş geldin haftasın da iki kilit olay vardır, bar gezmesi ve hoşgeldin yemeği.

bar gezmesiyle başlıyoruz...

rektörlüğün önünde buluşuldu, gruplara ayırdılar herkesi; ben gruba baktım önceden tanıştığımız mal bir türk/kürt var grupta. hemen bizim çocuklardan isa'yla yer değiştirdim(yurttaki çocuklardan biri). başladık gezmeğe..