erasmus maceramı anlatıyorum

aslında herşey lisede başladı duyuyorduk erasmusu. kafaya koydum ben de giderim diye, olumsuz düşünenler vardı tabi yok not ortalaması yok ingilizce sınavı falan nasıl yapacaksın vs. ingilizceyle aram oldum olası iyidir, henüz 1. sınıftım ama ilk dönem ortalamam da 2,70/4 küsürdü. ben de dedim bari bu sene girim tecrübe olsun soruları görmüş oluruz. bi arkadaşıda taktım peşime başvuruyu yaptık tercihleri yaptık, ilk tercihim çek cumhuriyeti 2.macaristan. neyse sınav günü geldi çattı; yabancı dillerin önü ana-baba günü tıklım tıklım aynı ygs-lys dönemi okul bahçeleri gibi olmuş. dedim yarra yedik bu kadar insan girecekse bizim şansımız yok. henüz 1. sınıfız ingilizce hazırlık okumamışız bu binlerin çoğu 3. sınıf ve çoğu hazırlık okumuz veya bölümleri ingilizce, arkadaşa dedim olsun tecrübe olur soruları aklında tut bari amk .)

girdik sınava listening, reading ve writing bölümleri var. cdden konuşmaları dinleyip soruları cevaplıyoruz. sonra bildiğin okuma boşluk doldurmalar var en sondada bir konu vermişler mektup yazacaz ona göre yaptım biraz arkadaşa gösterdim oda yaptı benden az-buçuk ama çoğunu kendisi yaptı çocuk.

neyse uzun lafın kısası sonuçların açıklandığı güne geldik. bizim bölümde 12 kişiyi gönderecekler açtık yavaş yavaş bakıyoruz. bin arkadaşlar arkadan kalp sesi yapıyor heycanlı olsun diye .d vee fucky strike 4. sıradan asil olarak gitmeye hak kazanıyor. diğer arkadaş az bi farkla barajı geçememiş .( o da kazansa çok güzel olurdu. neyse tebrik etmeler falan. sonra zafer sarhoşluğu geçtikçe benim kafam dank ediyor. şimdi napacam ben??

takipteyim

hele bi git gel sonra anlatırsın yeen

çek cumhurıyetı dedın aklıma publıc agent geldı

takibindeyim kavat çek i ben de düşünüyorum

rezerved

anlatim mi

anlatıyorum amk

sınavdan sonra insan oturup düşünüyor gitsem mi gitmesem mi diye. bu huurçocukları hibe veriyor ama yeterli değil, maddi desteğe ihtiyacım vardı. aradım ailemle konuştum tamam dediler. gitmeye karar verdim. neyse evime döndüm vize için randevu almak gerekiyor internet üzerinden, ama o da çok zor haftalarca uğraştım amk randevu aldık ankaraya gittik vize başvurusunu yaptım yaklaşık 2 ayda çıktı dıbına koduğum vizesi.

uçak biletimi aldım bindir airbusa düştüm çek yollarına; tek başıma. uçakdaki tek türk bendim. bi de huurçocuklar acil çıkış kapısına oturtmuşlar beni çok anlarız ya bizde öyle şeylerden. brno ya indim. brno güzel büyük bi şehir. neyse aldık bavulu elimize. otobüs bekliyorum; tren istasyonu na gitmek için. bindim otobüse adam ingilizce bilmiyor 1 euro verdim anlaştık. istasyona gittim orda da kimse ingilizce bilmiyor. dıbına koduğum karısı bilet kesti ama aktarmalıymış bekliyorum tren gelmiyor. gittim sordum sen önce praga gidecen dedi. giberler dedim ne pragı dıbına koyim prag ebesinin amında benim şehir ise daha yakın. neyse bindim trene...

trende bi kızla tanıştım. çek. yanımda bi de güney koreli oturuyor başladık muhabbete. 2si de ingilizce biliyor. konuştuk da konuştuk. türkiyeyi anlattım. onlar bişey anlattı. uykumuz geldi uyuduk biraz. sonra indim. praga hoşgeldiniz...

vedalaştık bunlarla. prag istasyonu mahşer günü. tıklım tıklım. herkesin sırtında bi çanta bi yerlere gidiyorlar. film gibi dıbına koyim. avrupanın tam göbeğindeyim. hala inanamıyorum. sanki istanbuldayım. ankaradayım.adanadayım. ama yok çekçe yazıları gördükçe anlıyorum avrupada olduğumu.

baktm benim trene 15 dk sonra kalkacak gittim bindim. tekrar yoldayım amk. neyse vardım sonunda kendi şehrime.

trenden indim otobüse bindim yurda geldim. akşam oldu amk sokaklar bomboş. neyse yurda kaydımı yaptım yerleştim odama

bakarım bi ara seviyorum bu erasmus olaylarını biz yapamadık bari okuyarak haz alalım.

Reserved alalım

okuyan olsa anlatacaktım amk