Mutlu bir ailenin ikiz çocuklarından biriydim, sınavlarımıza girip sonuçlarımı bekliyordum. Annem babam benden daha heyecanlı bi o kadar endişeli ya oğlum uzaklara giderse diye ya istanbul da kalamazsa diye...

Ailemi, kardeşlerimi seviyorum ama yeni bir heyecan, yeni bir hayat bana cazip geliyordu...

Sınav sonuçları açıklanmıştı ve ben izmirde olacaktım 5 yıl boyunca bizimkiler sevinir gibi yapmıştı gidiyordu oğulları uzaklara halbuki ben gerçekten sevinmiştim iyi şeyler yaşayacağımı güzel bir hayatımın olacağına inanmıştım bu takları yiyeceğimi bilmeyerek...

Tren garının içindeki gişe den kentkartımı almıştım önceden araştırdığım yerde inip doğruca yurduma yerleşmeyi planlıyordum, izmir e gelmeden önce kızların güzel olduğunu duymuştum ama abartıdan ibaret olduğunu düşünüyordum hep

Oysa ilk indiğimden itibaren gözlerimi alamıyordum onlardan yinede pek bakmamaya çalışıyordum.

Yurduma yerleşmiştim her şey beklediğim gibiydi oda da bi tane üst dönemden lavuk vardı geçici olarak kalıyormuş baya kafa kıyak bir eleman çay içer misin dediğim ot varsa ot içerim diyen cinsten...

Ne olacaktı benim burdaki yaşantım ailemi gururlandıran bir evlat mı yoksa arzularına kendini kaptıran bir canavar mı ?

Devlet yurdunda kalıyorum çünkü aileme yük olmak istemedim arkada tek dert bile kalsın istemedim önüme bakmalıyım, isteklerime ulaşmam gerekiyor...

Nasıl ama zütü başı dağıtarak mı yoksa bir kıza peşinden sürüklenerek mi?

Hayır hiçbiri olmamalıydı

Odaya geçtiğimde otçu oda arkadaşım abdullah dikkatimi çekmişti ilk zamanlar görmezden gelmek en iyisiydi belkide ama biraz toparlanması gerekiyor du zira otçu Apo odayı ahırdan halliceye çevirmişti

Üniversitenin başlamasına 1 hafta kalmıştı epey heyecanlıydım o zamandan istifade izmiri öğrenme planını kafaya koymuştum taa ki başıma gelecekleri bilmeyerek...

Beyler bikaç partım hazır o yüzden hızlı hızlı atıyorum, rezleri alın

Eylül ayının ortalarıydı ingilizce sınavlarına girmediğim için bir de hazırlık okumak zorundayım, başıma belayı almıştım aslında belaları çekmek gibi de bir lanetim vardı ama yüzleşmem gerekiyordu korkumlarımla, geleceğimle...

izmire baktığımda garip bir yerdi büyük şehir den geliyordum belki ama insanların yardımcı olmasına, dayanışma halinde olmasına pek de alışkın değilim

ilk günler güzel geçmişti, her şey tıkırında gayet yatağa yatılıp gözleri kapatılıp hayal etme modundaydı, pek de beceremezdim hayal etmeyi nasıl sa hep orada kalacak neden kandırayım ki kendime..

Odamız 4 kişilik şartları iyi olan bir yurttu, bir gün yurda geldiğimde yeni birinin yerleştiğini gördüm, yayılmış yatağına bilgisayarını koymuş göbeğine ferre izler gibi hali vardı, selam verdim ama o 3 saniye de otçu abdullah gibi çıkmamasını ümit ettim zira 2. bir manyağa kaldıracak taakatim kalmamıştı.

Adı erdinç miş oda benim gibi istanbul dan geliyor ve biraz soğuk gibi de dursa aslında iyi biri, onunda hazırlık okuyacağını öğrendim bu beni epey mutlu etti

Bakalım içimde bir his var Erdinç le iyi dost olacağız gibi...

Ortaokul ve lise dönemin de basketbol la aram iyiydi hep, 1 yıl kadar nacizane profosyonel bir spor hayatım da olmuştu, bunu üniversiteye taşımak istiyordum.

Okulun başlamasına 3-4 gün kalmıştı, her gün yaptığımız şey aynıydı erdinçle sabah kalkar biraz sağda solda takılır öğleden sonra basketbol oynardık. Bu geçen zamanda yeni insanlarlada tanışıyordum kâh 1 gün sonra bitiyordu tanışıklık kâh hâla sürüyordu. Kimi ne düşündüğünü ne istediğini kestirmek zor du ama bildiğim bir şey varsa da oda herkesin birbirine ihtiyacı olduğuydu.

Benimse sadece hedeflerim vardı...

Yalnız olmayı seviyordum hiç değilse dost kazığı yemezdim o zaman hiç değilse üzemezdi kimse beni değerli bir şeydi aslında yalnız kalmayı sorun etmemek

Günler birbirini kovaladı ve artık yarın okulum vardı heyecanlıydım kim heyecanlanmaz ki düşünsene herkes farklı yerden gelmiş kimse kimseyi neredeyse tanımıyor, yeni bir hayatın temeli burada atılabilir di

Peki ben atabilecek miydim gerçekten?

Yoksa derme çatma yaptığım inşayı yerle bir mi edecektim...

Akşam öğrencisiydik biz diğer adıyla ikinci öğretim dersimiz 5 de başlar 10 da biterdi, bundan hem memnundum hemde endişeli, akşam vakti üniversite hayatının ölü olacağı korkusu vardı içimde hep

Öğlen gibi kalktık, kıyafetler ütülendi hazırlandık kızlar gibi, saçlar yapıldı parfümler sıkıldı..

Evet ilk intiba çok önemliydi nasıl göründüysen öyle akılda kalırdın

Otobüse atladık yolumuz biraz uzundu erdinçle ne olur ne biter diye konuşuyorduk bakma aslında ikimiz de afacan çocuklar gibi heyecanlıydık çaktırmıyorduk sadece kendimize bile hatta

Okula geldiğimizde dersin başlamasına 30 dakka gibi bir süre vardı ondan istifade hazırlık fakultemizin hemen yanındaki cafe ye oturduk birer çay içtik. ikimizin sınıfları farklıydı ama molalar da hep beraber olacaktık arka çıkacaktık birbirimize aslında bunu kararlaştırmadık sadece biliyorduk

Sınıfa geldiğimde sınıf doluydu 30 kişiydi mevcut lise sınıflarından halliceydi inek arkadaşlarımız kapmıştı ön sıraları bense orta yerin 3 arka sırasında kendime yer buldum

Heyecanlıydım hala ama ne olacak ne bitecek korkusu yüzünden diye değil nasıl insanlardı anlaşabilecek miydik? Bir sınıf olabilecek miydik?

Bunları düşüne dururken kafamı sola çevirdim, kaskatı kesildim gördüğüm manzarayla inanamadım tekrar başımı tahtaya doğru çevirmiştim ama neydi o gördüğüm nasıl bu kadar basitti...

Sarışın 180 boylarında yeşil gözlü bir kız ismi buse imiş izmirliymiş evet aşık olmuştum yada öyle olduğunu düşünüyordum böyle bir şey beklemiyordum, arayışta değildim canımın sıkılmaması için takılabileceğim birileri yeterdi

O nerden çıkmıştı neden bu kadar etkilendim zütü başı dağıtmanın sırası değildi kafamda dinozorla gibişe dursun

O an için konuyu perdelemiştim eğer onu düşünürsem güçsüz duruma düşerdim..

Birer birer hocalar derslerine girdiler çıktı iki tanesi çok dikkatimi çekmişti aslında Niyazi hocaydı garip bir adamdı ama ilk dakikadan itibaren bir abi gibi gözüktü gözüme gerçekten öyle olabilir miydi dertlerimizi paylaşan bize yardımcı olabilecek cinsten

Molalarda erdinçle takıldık iyiydi havaya girmiştik o sınıfından veryansın ediyordu hep

- Abi hep kezbanlar diye

Onu yatıştırmıştım sonuçta 10 larca sınıf vardı hatta sınıfından birinden hoşlanmak en büyük hataydı belkide bu hataya ilk dakikadan düşmüş olmanın sersemliğindeydim. O gün pek bi şey olmadı sonra yurtlarıma dönmüştük

Erdinç ağzımı yokluyordu

- Sistemin patronu var mı güzel hatun
- Yok kanka yaaahaaa ne kızı

Deyip geçiştirmiştim aslında belkide onunla paylaşıp fikrini almalıydım ama önce kendimle yüzleşmeliydim..

Düşünsene yeni bir şehir yeni bir hayat yeni bir okul endişeli düşünceler, ne olduğunu kestirememeler...

Ve ilk dakikadan duygusal yoğunluk

Bu bir lütuf mu
Yoksa yeni bir bela mı
Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum ama bildiğim tek şey onu saatlerce düşündüğümdü

Günler geçiyor üniversiteye alışıyordum alışmak zorundaydık hepimiz hatta benimsemek zorundayız, yoksa dışlanırsınız kurallar gelenekler hep bellidir ya varsındır ya yoksundur

Sınıfta bir erkek çetesi vardı diyebilirim gerçekten moron tiplerdi sanki hâla lisedeymiş gibi hâl ve haraketler içindeydiler onlarla fazla takılmama hatta sohbet etmeme düşüncesindeydim.
hayır öyle düşünme onlar la takılırsam kötü bir intiba oluştururum diye değil gerçekten kafa yapıma uygun değillerdi olsunlar isterdim ama ben hep olgun oldum olmaya çalıştım gülemezdim salak saçma şeylere çünkü her zaman hayatın gerçeğiyle yüzleşirdim polyanna olamazdım o yüzden...

Zaman ilerliyor buseyle konuşuyorduk hatta arkadaş olmuştuk buse' nin yakın arkadaşı melis vardı o ankaradan geliyordu o da taş güzel bir kızdı aslında

Buse ile melis yan yana kapı tarafınında ki sıralara otururlardı, beni de önlerine arkalarına gelsene yanımıza dercesine işaret ederlerdi her şey güzel gidiyor du

Ama sınıfın genel portföyüne baktığımızda işler kızışmaya başlamıştı, herkes sınav stresinden çıkmış rahatlamak ortam yapmak peşindeydi

Sınıfın en iyi nitelendirebileceğim 2 kızı benle takılıyordu ve kafamı kaldırdığım zaman hışımla bakan gözleri çok net görebiliyordum yinede pek umursamıyordum buse yanımda olduğu için tüm sınıfı karşıma almak rahatsız edici değildi

1 ayı bulmuştu artık izmirde ki hayatım aslında çok da çetrefilliydi, yurt hayatı benim açımdan kolay değildi.Çünkü rahat bir adamdım yapamazdım kurallara boyun eğemezdim

Bu süreçte birçok insanla tanıştım gerçekten iyi insanlardı ön yargılarımı kırıp attılar diyebilirim ama yinede güvenemiyordum çocukken oturmuştu belkide bu kafama tasolarımı çaldıklarında

Odaya 4. Eleman Salih gelmişti bi üst dönemdi mühendislik okuyan aslen maraşlı maraşta oturan bir eleman, iyi bir çocuğa benziyordu odaya girdiğinde kapıyı çalması selam vermesi numara istemesi gibi ama gerçekten öylemiydi emanet edilebilir miydi ona sevdiğimiz şeyler orası muamma da kalmıştı benim için

Salih'in yerleştiği gün otçu apo odadan ayrılmıştı bu gerçekten sevindiriciydi ondan bahsetmek yersizdi ve bahsedilecek bir şey yoktu çünkü muhattap olmuyorduk ot kullandığı için değil banyoda kıllı permatiğini unuttuğu için olabilir di x)))

Erdinç le ortak arkadaşımız vardı yurtta üçümüz takılıyorduk ordudan gelmiş müslüm iyi niyetli tanımlayabileceğimiz eli yüzü düzgün kız ortamı yapmak isteyen biriydi

Onu yadırgamıyorum aslında herkes belkide ben dahil istediği buydu ama onun hakkında da sabit fikre sahip değildim

Çünkü bir gün çay içerken yurdun bahçesinde

M- Ya ben insanlara güvenmiyorum kimseyle dost olmam

Tarzında laf söyledi evet herkes böyle düşünceler içinde barındırıyor bende öyle ama bunu açıkca belli etmesi bizi harcayabileceği düşüncesini göz ardı edemezdi

O akşam düşüncelerimi erdinçle de paylaştım yanıtsız kalarak geçiştirdi

Herkes hakkında hep bi ön yargı içindeydim bunlar sadece hüsnü kuruntudan ibaret de olabilirdi ama insan özellikle ailesi kardeşi sevdikleri yanında olmayınca sırtına dayanabileceği birileri arıyor doğamız da var çünkü bu

Günler geçiyor müslüm le daha samimiydik oda bizim gibi 2. Öğretim di ve hazırlıktı kiminle daha fazla takılırsan daha samimi olunuyordu sistem böyle işledi ilk ay

Yurdumuz çok büyüktü bir kampüs havası vardı hatta, müslüm bizden 100 metre geride ki blokta kalıyordu ama her gün bizimle kalıyordu her gün istisnasız sabahlıyorduk, yurt sınırları içinde bildiğimiz tek şey buydu belkide.

Müslüm iyice bizim odaya yerleşmişti resmi olarak olmasa da ve bu kimseyi aslında rahatsız etmiyordu sanki o bizi biz onu benimsemiştik her olayda her kavgada birbirimizi kardeş gibi kollar olduk bu iyi bir şey di evet

Ama mecburiyetten mi?
Yoksa
Gerçekten öyle mi hissediyorduk

Bu geçen sürede ne olmuştu?
Buse Melis...

Evet onlar la arkadaşlığım stabil şekilde devam etti busenin hep gözlerinin içine bakarak konuşurdum, bu aslında yanlıştı fazla belli etmekti ama oda öyle karşılık verince devam ettirdim

Buse den herhangi bir sinyal alamamıştım 1 ay boyunca benden hoşlandığına dahil acele etmek istemiyordum onu kaybetmek kazanamadan benim için yıkıcı olurdu

Sınıf artık kaynaşmıştı serseri diye nitelendirdiğim tayfa yine aynınydı değişen şey Buse ye yönelik oynamalarıydı hepsi onunla konuşmaya çalışmalar toplu sinemaya gitmek istemeler gibi uzunca gidiyordu..

O günlerde sınıfın whatsapp grubu hâla yoktu ben buse ve melis takılıyordum hep buse ile melis de diğer sınıftaki kızlarla arasını ılımlı tutmaya çalışıyordu

Pek hareket olmayan benzer birgün de

Melis bi an atıldı

M- Sistemin patronu whatsapp grubu açalım dedi
SP- Kafa sallayarak onayladım

Bunu duyan erkek tayfa ne olduğunu anlamadan bi anda bizi de ekleyin gibisinden çullandı adeta Melis, melis kibarlığı bozmamak için tamam deyip geçiştirdi

O gün whatsapp grubu 30 kişilik kurulmuştu yurda dönüp internete açtığımda adeta şok geçirdim

1000 küsür mesaj ve hepsi trolleme anında çıktım o manzarayı gördüğümde pek dayanılacak gibi de durmuyor du

O günün gecesinde Buse den mesaj geldi...

Evet nerde kalmıştık Buse ahhhhh buse ahhhhh arada mesajlaşabiliyorduk ama bu mesaj farklıydı

Buse-Sistemin patronu gruptan çıkmışsın kusura bakma habersiz aldık gibi oldu
Sistemin patronu- Önemli değil senle alakalı değil ki zaten sohbetler hoşuma gitmedi
Buse-Evet ya çok boş konuşmalar var
Sistemin patronu-Aynen öyle Buse biz konuşuruz zaten
Buse-Tabi ne zaman konuşmak istersen mesaj atabilirsin memnun olurum.

Böyle diyince kalbimin atış sesini duyduğuma yemin edebilirim o kadar mutlu oldum ki hiç demeyebilir di sohbetimiz onun da hoşuna gidiyordu evet bu demek değil ki senden hoşlanıyorum ama kesinlikle bir açık kapı bırakmıştı ...

Bu aşkı içimde artık tutamayacağımı farkettim birine anlatmalıydım birilerinin fikrini almalıydım akıl almak değil belki bir gaz almak gibi belki

-Hadi oğlum sende bu kız

denmesini bekliyordum

Peki gerçekten bende miydi Buse ?
Bende olabilir mydi ki ?

Buse evet çok güzel bir kız ve çok mükemmel bir kalbi var
Peki ya ben ?
Ben neyim ?
Onun dengi miydim ...

Bu sorularla çok fazla boğuşmadım , Buse kadar güzel sevgililerim olmuştu belkide bana cesaret veren oydu ama bildiğim tek şey var onda olan şey hiç kimse de yoktu
Güzellik yada iyi kalplilik den bahsetmiyorum sadece bunlar yetmeyebilirdi onu kusursuz buluyordum ve sanki onun yeşil gözlerine baktığımda canımdan bir parçaymış gibi hissettiriyordu...

Ertesi gün Cumartesiydi ; Erdinç e bugün kafa dağıtma teklifinde bulundum oda çok anlayışlı biridir ve zekidir hemen anladı ama pek çaktırmadı kabul etti

Günün akşamında Erdinç'e birer birer içimdekileri aynen aktardım , aktarırken bir yudum biramdan bir fırtta sigaramdan içiyordum , rahatlatıyordu epey güven veriyordu
Erdinçin ne diyeceğini kestiremiyordum bana gaz mı verecekti yoksa gerçekleri mi söylecekti belkide çözüm getirecekti duruma

Anlattıktan sonra Erdinç'in ne diyeceğini bekliyordum ama o an o kadar rahatlamıştım ki anlatamam sanki Buseye açılmışım gibi bu çok rahatlatmıştı beni

Sistemin patronu- Söyle bakalım ne düşünüyorsun kanka
Erdinç- Valla kanka flört aşamısına geçmen gerekiyor ..

Sadece 1 cümle söylemişti Erdinç ama benim için bi o kadar kilit cevaptı evet Buseyle artık birbirimizi tanıma zamanı geldi
Neden havadan sudan konuşuruz ki zaten hep ?

Artık yoluma nasıl devam edeceğimi karar verdim bu da epey rahatlattı ..

Hafif hafif artık Buseye fazla abartmadan daha çok mesajlaşmaya başladım bu bile fazlasıyla mutlu ediyordu beni
Amansız aşıktım belkide ..

Bundan korkuyordum kim korkmaz ki daha sevgilin bile değilken bu kadar bağlanmak doğru gelmedi bana bende twitter dan bir kızla tanıştım bizim okuldan

ismi Nur du yeşil gözlü 1.65 boylarında hoş kız dı ama bir şey hissetmiyordum ona karşı yinede 1 hafta konuştuktan sonra izmir konak'ta ki 'Kahve Diyarın da' buluşmuştuk o gün

Nur la konuştuğum dönem boyunca Busey le de konuşmuştum belki yaptığım doğru değil di evet biliyorum , ama kesinlikle ihtiyacım vardı

Nur la yaklaşık 3 saat kadar sohbet ettik ve beni denermişcesine sorular , imalar da bulundu
sohbet ettiğimiz süre boyunca en son kalkarken ;

Nur - Yıldızları topladın gözümde Sistemin Patronu
Sistemin Patronu - Öyle mi güzel bakalım

deyip geçiştirmiştim Nur'u akabinde sahile zütürdüm bir süre daha konuştuktan sonra aramızdaki yakınlaşmandan faydalanarak öpüştüğümüzü farkettim ...

Kimse yokmu aq

Beyler rezleri alın efsane hikaye geliyor

istediğim bu değildi hayırr ben sadece kafamı dağıtmak istemiştim oysa hiçbir şey hissetmediğim birine karşı sevgililik adımı atılmış dahi olabilir di kendimi de onu da üzebilirdim
Böyle bir hata nasıl yapardım ?
Belkide o an için Buse yi unutmak istemiştim , doğru muyduki bu
Yakışır mıydiki bana

Bunlarla boğuşur duruken yinede kendimi geri çekmemiştim oysa çekmek istemiştim..

Nur la biraz daha takıldıktan sonra otobüsüne bindirmek için durağa yürümüştük
'El ele' kabus gibiydi benim için elini tuttuğum insan Buse olmalıydı
Nur un otobüsü geldiğinde bana sarılmıştı dona kaldım o an ben de tek elimle gayri ihtiyari karşılık verdim ve kendi otobüsüme binip yurda doğru yol almıştım.

Otobüs yolculuğum da düşündüğüm tek şey Nur'u kırmadan nasıl olamayacağını açıklamaktı , aklıma bir şey de gelmiiyordu. Onun penceresinde mantıklı olan bir gerekçe bulmak benim için zordu

Nur la konuşmaya devam ettim ve bir gün

Nur - Falımda eski sevgilimle evleneceğim çıktı

diye mesaj atmıştı . Evet işte o bulunmaz fırsattı , saniyeler içinde ben de ona

Sistemin Patronu - Nur sen o zaman eski sevgilinle evlilik hazırlıklarına başla benden bu kadar

diye mesajı yollamıştım ve beklediğim gibi Nur cevap verememişti bu yazdıklarıma..

Evet Nur dan kurtulmuştum benim için büyük hataydı , yaptığım şeyin farkındaydım ama bunu erken farketmek benim adıma önemliydi.
Ertesi gün okula gittim, Melis le Busenin kampüs içinde ki cafe de oturduğunu gördüm ve yanlarına gittim. Selamlaştıktan sonra ilk farkettiğim gariplik;

Melisin bana bakışlarıydı sanki büyük bir halt yemişim gibi bakıyordu aldırış etmedim Buseyle sohbetime devam etttim , bi anda Melis atıldı sitemkar bi şekilde

Melis - Sistemin Patronu hayırlı olsun sevgili yapmışşın

O bikaç saniye sanki günler gibi gelmişti , bildiğin buz kesildim kem küm dahi edememiştim

Nasıl olurdu ?
imkansız dı kampüsler farklıydı ?!
Ortak arkadaş ? Hayır hayır imkansızdı ..

Ağzımda dökülen tek şey hayır 'Nur dan bahsediyorsan biz arkadaşız' yanlış duymuşsun belli ki, oldu...

Buse olaylardan habersiz gibi devam etti sohbetimize .

Ya Melis nerden duydu sadece 1 hafta süren bir ilişkiydi ?

Nur ne yapmaya çalışıyordu ...