Belkide demicem çünkü açık ara farkla girdiğim en zor entry bu.
Kendi hayatınızdan birşeyler yazmak kurmaca hikayeler yazmaya benzemiyor. Halk diliyle deliler hastanesinde çalışıyordum ve ordaki şizofrenler bir tanesi beni babasına benzetiyordu.Her gormesinde elimi operdi.ilk başlarda bununla eğleniyordum sonrasında ise sadece gözlerim doluyordu. çünkü babamı kaybetmiştim ve hiç kimse babama benzemiyordu.
Bu duruma daha fazla dayanamayıp işi bıraktım 2 sene önce. Sizinle paylaşıp bi nebzede olsa içimi boşaltmak rahatlamak istedim. Sizlerde benim ailem sayılırsınız yaptığınız capsler ,verdiğiniz ayarlar vs. Sayesinde bi nebzede olsa insanların yuzunu gulduruyorsunuz. Bunun için hepinize teşekkurlerimi iletiyorum hepinize iyi geceler