uzun zamandır gaflet içindeydim. ibadetten tamamen uzaklaşmış kendimi tamamen dünya hayatına salmıştım. bir süre sonra durup düşündüm. neden çabalıyordum ne için uğraşıyordum. bu çalıştıklarım emeklerim bana geri nasıl dönecekti. düşündüm beyler. varlığımın sebebini sorguladım. bunalıma düştüm. Allah karşıma çok büyük sıkıntılar çıkardı. pgibolojim bozulmuştu. oturup kuran okumaya karar verdim. sadece arapçasını değil, türkçesini de okudum. Allah bizden ne istiyor dedim. nasıl kul olurum dedim. yine gaflete düştüm. sonra inşirah suresine denk geldim.
"... Demek ki, zorlukla beraber bir kolaylık var.
... O halde boş kaldığında yine kalk yorul!
Ve ancak Rabbinden ümit et, hep O'na doğrul!"

Sonra Duha suresine denk geldim.
"... Rabbin sana veda etmedi ve darılmadı!
Ve kesinlikle senin için sonu önünden (ahiret dünyadan) daha hayırlıdır. "

ibrahim suresini okudum.
"... Onlar, dünya hayatını ahiret hayatına tercih ederler. Ve Allah'ın yolundan alıkoyarlar. Ve onu eğriltmek isterler. işte onlar, uzak bir dalâlet içindedirler."

Hac suresini okudum.
"... Ey insanlar! Rabbinize karşı takva sahibi olun. O saatin (kıyâmetin) zelzelesi (şiddetli sarsıntısı), muhakkak ki çok büyük bir şeydir."

Tur suresini okudum.
"... Onlar ki, lüzumsuz şeylere dalıp oyalananlardır.O gün cehennem ateşine sürüklenerek atılırlar. işte bu tekzip etmiş (yalanlamış) olduğunuz ateştir. Acaba bu bir sihir mi? Yoksa siz mi görmüyorsunuz?... Şimdi Allah bizi ni'metlendirdi ve bizi (cehennemin) kavurucu ateşinin azabından korudu."

Gençler, okuyun...

iman mı pekekentlikmi