en yakın dostuma aşık oldum beyler

panpalar sizden başka akıl danışabileceğim kimsem yok ortada. lütfen bana yardım edin.

ben 22 yaşında üniversite öğrencisiyim. aynı bölümde okuduğum ve 21 yaşında olmasına rağmen aynı dönemde olduğum bir kız var. bölüme başladığımızdan beri aramız iyiydi ama son 3-4 aydır yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmemeye başladı. beyler size yemin ederim kız bu dünyaya iyilik meleği olarak gönderilmiş. bir insan bu kadar mı nazik, bu kadar mı kibar, bu kadar mı düşünceli olur.. haliyle etkilendim, aramızda bir çekim oldu. en azından ben böyle hissediyordum. her neyse beyler, gün geçtikçe aşık olduğum kız son bir haftadır bir başkasıyla takılmaya başladı. kız da benim de bulunduğum ortamlarda bu çocuğu anlatmaya başladı. çok kıskandım, eve gelince sinirden ağladım falan. kız da anlam veremedi bendeki tavır değişikliğine. en son olarak biraz sert çıkınca, yaa sana ne be shopare89, sen ne karışıyorsun ki falan dedi kız.

ben de bugün sabah derse gitmeden önce oturdum ağlaya ağlaya ona durumu anlatan bir mektup yazdım. dedim böyle böyle. ben sana her baktığımda gözlerinde onu göreceğime, senden uzak olup her baktığım yerde seni görmeyi tercih ederim dedim. ben seni çok seviyorum, senin bir başkasıyla mesajlaşmana bile dayanamıyorum dedim. kıza mektubu verdim, akşam yurda gidince okumuş, beni aradı. sesi titriyordu sinirden. ne demek benim hayatımdan çıkmak, ne demek benden uzak olmak? ben asla böyle birşeyi kabul etmiyorum dedi. ama ona durumu anlattım, telefonda karşılıklı ağlaştık ve sonunda o da bana hak verdi. telefonu kapatırken kendine iyi bak dedi, onun sesi titredi önce, sonra ben iç çektim önce, sonra dayanamadım daha fazla, telefonu kapattığımda hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

o benim hayata tutunduğum daldı beyler. sabah okula giderken onu görmek umuduyla giderdim. kantinde ona çay ısmarlamak için ufak sınıfları ezer geçerdim. ona aldığım küpeleri bugün takacak mı acaba diye heyecanlanırdım, küpeleri taktığında benden mutlusu olmazdı. morali bozuk olduğunda türlü şebeklik yapardım, kendimi millete rezil ederdim ama umrumda olmazdı, o mutlu olsundu, bana yeterdi. benim günaydın mesajımla güne başlasın diye telefonun alarmını sabahın 6'sına kurup, kalkıp ona mesaj attıktan sonra tekrar yatmışlığım olmuştur defalarca. gece olunca telefonu elime aldığımda aklımdaki tek şey ona iyi geceler mesajı atmak olurdu. şimdi tüm bunları yapamayacağım. okula gitmenin bir cazip yanı kalmadı artık, yediğim yemeğin bile tadı yok beyler.

benimle aynı duruma düşmüş olan panpalarım varsa, özellikle onlardan yardım rica ediyorum. hakikaten çok umutsuz durumdayım beyler, yaşam enerjim sıfıra düştü. sizden rica ediyorum, lütfen bir yol gösterin bana.

özet: öldüm, bittim, mahvoldum, bir yardım edin bana lütfen panpalarım

edit: kız beni sallamadı, o diğer çocukla çıktı, ben de yeni yeni kendime geliyorum, gibmişim böyle dünyayı.