sağol da senin restoranda olman gerekmezmiydi vs soruyorlar işim vardı işte dedim. kızı çağırdım bir 5dakikalığına baksana acilen özel konuşmamız lazım yoksa geç kalacam lütfen. kız tamam deyip benimle dışarı çıktı;

+ben
-kız

+nasıl başlıyacam bilmiyorum
-ne hakkında konuşacaz?
+biliyorum yaptığım doğru değil ama lütfen sözümü kesmeden dinle
-peki
+benim bir arkadaşım var senden hoşlanıyormuş söylemeye utanıyormuş
-anlamadım
+anlaşılmıyacak bir şey yok senden hoşlanıyormuş
-akşam buluşursak yanında getirirmisin?
+tamam

neyse tekrar koşarak otele döndüm, levent bana dedi oğlum nereye gittin aç açına filan dedim kanka 2dakikalık işim vardı onu hallettim tamam vs. dedi geçti.
biz salonda son hazırlıkları yapıyoruz yine cebim titredi. elimi cebime attım baktım mesaj gelmiş cansundandı gelen mesaj;

sen çöpçatanlık damı yapardın? sonunada gülücük koymuş. geri cevap olarak hayır, onuda nerden çıkatıyorsun ki? diye yazdım.

mesajlamamış;

+cansu
-ben

+ben birşey demiyorum, kuşlar söyledi
-o kuşlar kimmiş merak ettim
+kuşlar işte
-söyle söyle kim o kuşlar?
+kuşlar diyorum ya
-lütfen ama
+akşam görüşürüz şimdi müşteri geldi

resmen trip atmıştı ilginçti neyse. ben işe devam ettim açıkcası ogün pek oralı olmadım. müşteriler zaten hayvan gibi dolup taşırıyor restoranı, yetişemiyorduk. bu bin şefde ikide bir gelip bizi yokluyordu bahşiş alıpda tip kutusuna atmayan vs. varmı diye. neyse öğle yemeğine çıktık baktım doğru düzgün boş yer yok. cansu'nun olduğu masaya gittim yanında 2 kişi daha;

afiyet olsun dedim sanada filan dediler. cansuya şimdi konuşabilirmiyiz o meseleyi dedim; hayır akşam dedi. tamam deyip yemeği yedikten sonra masadan kalktım.

ne yalan söyleyeyim o saate kadar umursamazken bir anda nediyeciğini merak etmeye başladım.

neyse zar zor akşam yaptık derken bir kaç müşteri kaldı onlarda yemeğini yesin biz restoranı temizleyip gidecez... ama bunlar bir yiyor iki konuşuyor gelde sövme. zaten sabahtan beri ölmüşüz kalkıp git değilmi yada yemeğini ye yok illa bizi uyuz edecekler.

biz içeride setleri ayırdık tabaklar, bardaklar vs. hazırlandı bu gavatlar gidecekte yerleşterilecek. cansuda arayıp duruyor açamıyorum. sonradan şef geldi dedi siz hala napıyonuz burda, durumu anlattık şefim içeri giremiyoruz müşteri yemeğine devam ediyor. tamam deyip içeri gitti geldiğinde gidin yerleştirin onları çabuk dedi.

adam naptıysa artık müşterileri çıkarmıştık hemen herşeyi yerleştirdikten sonra yolda cansuyu aradım durumu izah ettim, lojmana gidip üstümüzü değiştirdikden sonra benim odada kalan sayko ya diyorum; gel kız seninle konuşacakmış filan yok diyor.

böyleleride var işte kızı ayarlıyorsun gelemem diyor. dedim en son geliyorsan gelirsin, gelmezsen hava bana hoş. bunu zar zor ikna ettikden sonra koşarak genelde buluştuğumuz kumsala gittik.

bu saykoyu kimse adam akıllı tanımıyor tabi, tanıştırdım herkesle sonra kıza da durumu söyledim ikisi bizim gruptan ayrıldılar. ben cansu ya dedim kimdi o kuşlar şimdi söylesene?
bizimkiler dedi. diğer kızlarda cansuya söyleme filan diyor, ama cansu söylemişti bile. gülerek dedim arkamızdan dedi kodudamı yapıyorsunuz siz filan.

evet deyip güldüler.

neyse biz konuşmaya devam ediyoruz bunlar dedi hadi denize girelim. biz her ne kadar girmeyelim desekte illa tutturdular gecenin bir saati denize girelim diye. üstlerini çıkardılar önceden hazırlıklı gelmişler, mayoları bikinileri vs. üstlerinde

bizimde birtek kapriler var böyle girin birşey olmaz diye bizide zorla ikna ettiler, en sonunda bizde kabul edip suya atladık.

su gündüze göre daha serin ama güzeldi. o yorgunluğun üstüne nasıl gitti anlatamam sanki bulutlardaymış gibisine. bir kaç saat suda durduktan sonra çıkıp ıslak ıslak lojmana gittik. ben duşa girip çıktıkdan sonra kafayı bir vurmuşum vuruş o vuruş.

sabah uyandığımda saat 9a filan geliyordu, nasıl apar topar giyindiğimi bilmeden koşarak gittiğimi bilmiyorum.

gittiğimde şef girişte sigarasını tüttürürüyordu, şefim çok özür dilerim uyuya kalmışım deyip tam içeri geçerken sen gel benimle dedi. yanına gidip buyrun şefim dedim;

+şef
-ben

+ben sana daha önce nededim?
-nedediniz şefim?
+geç kalırsan kovarım seni demedim mi?
-dediniz şefim.
+o halde niye geç kalınıyor
-şefim özür dilerim birdaha asla olmayacak
+özrün kabul edilmedi
-şefim lütfen bu işe gerçekten ihtiyacım var
+başka iş bulursun sen güveniyorum ben sana
-şefim ama
+insan kaynaklarına gidip işten çıkarıldığı söyle
-şefim lütfen diyorum
+beni ilgilendirmez hadi git söyle dilekçe vericekler onları bana getir

küfür ede ede insan kaynaklarına gittim, böyle böyle dedim lütfen engel olun vs. insafsızlar biz bir şey yapamayız dediler benim çıkış kağıdını elime verdiler. huur çocuğuna yolda söve söve gidiyorum.

dedim buyrun, ihtiyacınızı karşılamaz ama lazım oldukça kullanırsınız. nediyorsun sen filan dedi; dedim şefim resmen bir insanın ekmeğiyle oynuyorsunuz şakamı bu? filan derken kağıdı imzaladı zütür bunu toplan bugün akşam da lojmandan çıkışını yaparsın vs. dedi...

ben buna bir sövmeye başladım ağzıma geleni diyorum anasından girdim bacasından çıktım onların bir suçu yoktu ama 2kez geç kaldık diye adamı iştenmi atarlar biraz insaf.
restoranda arkadaşlarla son kez selamlıştıkdan sonra kızların yanına uğrayıp onlarada selam vermek istedim.

nereye gidiyorsun vs. deyince işten atıldım dedim. kızlar ilk şaka yapıyor olmalısın dediler bende şef orda gidip sorabilirsiniz dedim. onlarla da son kez selamlaşıp pılımı pırtımı toplayıp eve gidiş için yola çıktım.

yolda sürekli aynı şeyleri düşündüm evdekilere nediyecem diye.

ben eve giderken otelden arkadaşlar vs. mesaj atıyordu ama açıkcası pek umrumda değildi. evdekilere nediyeciğimi kara kara düşünürken, ineciğim durağı kaçırıp 2-3 durak ötede indim. sinirimden bütün yolu yürüdüm, caddenin ortasında bir yaya ben vardım.

neyse eve gittiğimde annem hoş geldin oğlum filan izin gününmü değişti dedi; bende yok anne işten çıkardılar dedim. sağolsun annem baya bir teselli oldu, babam da aynı şekilde azarlamak bağırmak yerine ikisde baya bir teselli oldu.

sıkıntıdan akşama kadar telefonu almamıştım, baktığımda baya bir cevapsız arama ve mesaj gelmişti. hep sağolsun oteldeki çocuklar atmıştı, birde bizim tayfadaki kızlar vs.

gözlerim yaşardı ilk kez ailemden sonra arkadaşlarımda beni bukadar düşünüp mesaj atmıştı, yoksa hiç biri işi olmadıktan sonra arayıp sormaz.

neyse cansudanda mesaj gelmişti, burdan gittin diye sohbeti kesme filan vs. bende tamam diyerek geri karşılık cevap verdim.

bana tekrar herhangi birinden geri dönüş olmayınca maaştan sonra topladığım bütün bahşileri alıp dışarı çıktım. ortalama 300 küsur para vardı. bu gece bu parayı bitirmeyi hedefliyordum ama sonra kendi kendime düşünüp böyle gereksiz şeyler yapmaya gerek yok dedim.

gidip bitane meyhaneye oturup bitane büyük açtırdım, millet meyhaneye kafa patlamak için derdinden kederinden aşkının acısından gidiyordu ben ise işten çıkarıldım diye. hayat bazenleri kimisi için bukadar karmaşık olabiliyor...

lafı dolandırmadan devam ediyorum, benim masaya eli ayağı düzgün böyle yerlere kolay kolay gelmiyecek tiplerden biri geldi. dedi derdin ne be dost; durumu anlattım.

beyler şimdi çıkıyorum gelince devam edecem aralıksız söz. (bu arada çalışıyorum gün boyu yazamıyorum o yüzden akşamları yazıyorum..)

anlıyorum dedi, benim büyükten kendi bardağınıda koydu. (ben ilk adama bak otlanıyor dedim, sonra içerse içsin nolacak dedim.)

daha sonra ben daha anlat demeden adam başladı anlatmaya; canından çok sevdiği bi kız varmış, kıza yedirdiği paranında haddi hesabı yokmuş filan. adamın okulu bittikden sonra askere giderken beni bekle demiş kızda söz vermiş bekliyecem diye.

neyse adam askerliği yapıp geldiğinde başka kız çoktan kocaya kaçmış bile, kızı aylarca arayıp sormuş en son bulduğunda karnı şiş bulmuş. adam o zaman bu zamandır işten çıktığı gibi soluğu meyhanede alıyormuş. her gece olmasa bile 2gecede bir filan aynı meyhaneye gelip içiyormuş.

dedim;

+ben
-adam
+abi anlıyorum da sen yıllardan beri niye bu kızı düşünüp durdun, sana başka kızmı yokmu?
-var olmazmı, ama hiç biri onun yerini alamaz
+ee abi napacaksın ömrünün sonuna kadar böyle içip duracakmısın
-hayır geri dönünce içmeyi bırakacam
+kim geri dönünce
-benim hatun
+abi gebeydi diyon, moralini bozmak istememde çocuk senin boyuna varmıştır şimdi
-olsun be, geri dönsünde yeter bana (adam uçmuş senelerden beri hep onu bekliyormuş)
+helal olsun abi sendeki ne sevdaymış...

adam biraz daha oturup masadan kalktı, bende azıcık daha oturup efkar dağıttıkdan sonra hesabı ödemeye gittiğimde adam dedi senin hesap ödedindi.

dedim nasıl olur ben daha yeni ödeyecem filan derken, adam içtiği bir bardak rakının parasını ödemek için benim hesabı kapatıpda gitmiş. o an gerçekten de duygulandım neler varmış diye.

ordan çıkıp hiç bir yere sapmadan eve vardım, salonda kafayı vurup yattım. neyse ertesi günü boş boş evde geçirdim, herşey okadar boş geliyordu ki işyerinde bütün gün ayakta durmaktan oturduğum yerden kalkıp ayağa kalkasım geliyordu.

neyse bir kaç gün bu şekilde geçti derken, cansu yine mesaj attı hiç sormaz oldun vs. diye.
bende senin atmanı bekliyordum yazdım.

sonrasında aramızda geçen kısa konuşma;

+ya öylemi
-evet öyle
+sen atsaydın nolurdu
-çalışıyorsun rahatsız etmek istemedim
+düşünceli arkadaşım benim sanki saatlerimi bilmiyorsun
-olsun işte filan gibisinden gittik. kızla mesajlaşsakta iyice arkadaş, dost olmuştuk.

hergün hergün birbirimize mesajlar atıyor, resmen birbirimizin dert ortağı oluyorduk. bu arada bende evde kendime bakmayı iyice bırakmış saç sakal karışık bir vaziyetde dolaşıyordum.

neyse 1aya yakın kadar bir süre böyle devam ettik. sürekli ama sürekli mesajlaşıyorduk daha sonra ne olduğunu bende anlamadım ama cansu hiç yazmaz oldu, ben yazsam bile geri dönmüyordu. arıyorum yine dönmüyordu. ilk günler oldukça merak etmeye başladım niye cevap vermiyor vs. diye...

sonraki günlerde artık ümidimi iyecene yitirip yazmak istemiyorsa yazmaz zorlamak birşeyi değiştirmez diye bende yazmayı bıraktım.

ozamanlar çok net hatırlıyorum, ben cansuyla mesajlaşmayı bıraktıkdan sonra resmen pgibolojik sorunlar yaşama başlamış gibi oldum, konuşacak kimsem yoktu her gece bir şeyler olduğunda gidipte ona anlattığım kadar rahat anlatıcığım kimse yoktu.

ne bileyim hayat bir anda çok boş gelmeye başladı vakit geçmez oldu. kendimi iyice salmış olan ben, yeni bir iş bulmam gerektiğimin kanaatine vardım. ama ha deyince de öyle kolay iş bulunmuyordu ki.

neyse hergün dışarı çıkıp iş arıyordum bir kaç yerede haber etmiştim. artık her akşam konuşacak birilerini aramayıp zamanın nasıl geçeciğini tekrar anlamıştım, taki o güne kadar. yolda giderken siması filan çok tanıdık birine rast geldim, evet cansuydu o.

beni farketmedi ama ben onu gördüm. sanırım ben bu kıza aşık olmuştum geçde olsa anlamıştım ama aşk garip birşeymiş.

ilk önce yanına gitmek istedim ama sonradan vazgeçtim. belkide yine yaptığım en büyük hatalardan birini yapıyordum bilemiyorum, usulce önüme bakarak devam ettim.

iş arama planı filan yalan olmuştu, aklımdan bir türlü çıkmıyordu. öylece içlenerek eve kadar yürüdüm. eve vardım biraz dinlenip direk telefonu elime alıp cansuyu aradım. yine açmadı.

tekrar tekrar aradım ama telefonu açan olmadı. canım iyice sıkıldı telefonu masanın üstüne fırlatıp gidip bir kaç şey alıp içmeye başladım. içmem birşeyi değiştirmeyecekti ama yinede içiyordum.

neyse bir kaç gün öyle boş boş evde geçtikden sonra telefon çaldı hiç umursamadım, tekrar çalınca bu sefer baktımcansu arıyordu. heyecan yapıp da telefonu nasıl açtığımı dahi bilmiyorum.

hemen açtım sesi biraz ağlamalıklı bir şekilde;

+cansu
-ben

+napıyorsun
-iyiyim sen napıyorsun
+hiç evdeyim
-çalışmıyormusun
+hayır çıktım bende
-sebebi özel değilse neden ki?
+öyle işte...

hiç karıştırmadım neden telefonu açmadın cevap vermedin vs. diye.

daha sonra;

+bu akşam boşmusun
-ne gibi?
+ya işte bir planın varmı
-hayır yok niye ki
+hiç, bu akşam bana gelsene
-eminmisin?
+ya eminim işte gelecekmisin gelmeyecekmisin?
-tamam ama adres yok derken;
+ben sana mesaj olarak atarım.

ne olupta beni çağırdığını anlamadım

neyse sabırsızlıkla akşam olmasını bekleyip durdum. hava az kararmaya başlarcasına hemen hazırlanıp evden çıktım. verdiği adreste öyle basit bir semt değildi genelde zenginlerin oturduğu bir semtti, ismini pek çok kez duyduğum nadiren gittiğim bir yer olduğu için biliyordum.

neyse adrese vardığımda bizim apartmanların yanında hiç kalacığı bir site gibi yere geldim. hemen telefonu çıkartıp cansuyu aradım geldim diye, tamam ben seni almaya geliyorum dedi.

ben beklerken çıka geldi gözlerin altı torba torba olmuştu sebebini soramadım, sitenin girişinden beni alıp içeri girdik. kısada olsa az çok muhabbet edip tam apartmandan giriyorduk ki;

dedim sizin evde kimse yok değilmi? hayır diyerek gülümsedi. neyse çıktık yukarı dairenin birine girdik öyle böyle değil ama acayip lüksdü hayatımda ilk kez canlı olarak böyle bir ev görebiliyorum diyebilirim.

içerisi tarla gibi birşeydi at koşturursun resmen...

herneyse bana birşey içermisin diye sordu ben de hayır dedim. açıkcası ne için geldiğimi bilmiyordum, yada neden çağırıldığımı sadece gelmiştim.

daha sonra ben koltuğa oturduğumda geldi direk dizime yattı, aklım o gece kumsalda beraber oturduğumuz zamana gitti. dejavu oldum resmen o anı tekrar yaşıyordum garipti.

neyse durup durup birden ağlamaya başladı, ben ne olup bittiğini anlayamadan bana sarıldı çok doluyum konuşacak kimsem yok filan dedi.

sonra anlatmaya başladı, işten çıkmadan önce bitane çocukla tanışmış onunla konuşuyormuş sevgili gibi birşeylermiş, işten çıktıkdan sonrada bununla beraber olmaya devam etmişler filan (benim neden cevap alamadığım da belli olmuştu) neyse anlatıkça anlatıyor. bir yandan içim yanıyor bir yanda da artık ilişkileri bittiği için seviniyordum.

resmen sevdiğim kız benimle dert ortağı olmuştu nekadar kötü bir durumdur ki insanı paramparça eder.