en son niye ağladınız beyler

bundan 6 yıl önce tam 24 yaşımı doldurduğum gün babamın yanına gitmiştim iş yerinde yardım etmeye.ama baba mesleğinden anlamadığım için işi iyi yapamıyordum.1 bağırdı, 2 bağırdı 3.ünde yüzüme iş aletini fırlatmıştı. kendimi tutamamış ve ona karşı çıkmıştım.oda bana bir hışımla 'sen benim oğlum olsaydın bana böyle söylenip durmazdın' demişti.bi an afalladım ve ne olduğunu anlamaya çalıştım. sordum ve aldığım cevap şu oldu;
'sen daha dokuz aylıkken baban olacak haysiyetsiz seni bana emanet ettikten sonra kayıplara karıştı. bizde ondan haber almayınca sana baktık' dedi. işte o an hayatımda hiç olmadığı kadar çok ağlamıştım... annem olarak bildiğim kişi beni büyüten babamla daha ben beş yaşındayken ayrılmıştı.ve baba diye bildiğim adam bana öyle zulümler öyle dayaklar atmıştı ki bi an gözümde canlandı ve bende ona dönüp;
'kusura bakma ben bunları artık kaldıramıyorum ... abi.' diyip çıkmıştım dükkandan ve o gece sabaha kadar yürüye yürüye istanbul semtlerini dolaşıp ağlamıştım.

not: birkere daha içimin parçalanarak ağladığımı bilirim.oda başka bi hikayeye artık...

evet beyler efsane olacak bir başlık , herkes en son niye ve ne zaman ağladığını yazsın sonuçta erkek adam ağlamaz derler bizi ağlatacak bi olayın ciddiyetini paylaşsak fena olmazdı belkide.
neyse ben başlıyorum beyler sömestır tatilinde yakın arkadaşlarımdan birisiyle konuşuyorduk işte şöyle böyle ben bi kaç derdimi anlattım sonra adam bir başladı beyler dertlerini anlatmaya , babası terketmiş felan görmüyormuş bir kaç senedir herif buna rağmen 1 kere bile belli etmemişti amk biz en ufak sıkıntımızda dert yanardık adam ağzını açmazdı hep gülerdi hiç belli etmezdi bende bu durumda utandım beyler evet utandım o kadar yakın arkadaştık bi halini hatrını derdini sormamıştım o güne kadar ve bu bana koymuştu insanlığıma yediremeyip ağlamıştım beyler.
edit : Beyler ciddi ciddi baya yazan panpam olmuş medeni cesaretinden dolayı önce bi tebrik ederim sonrada o inciciler duygusuz , kafası sadece binliğe çalışır diyenlere sevgilerimide yollamayı ekgib etmiyorum.
3 yıl sonra gelen 2. edit: beyler en son geçen yaz ağladım sevdiğim kızın annesi vefat etmiş babası terk etmiş diye biliyordum o duruma ağlamıştım meğer fena gibmiş beni..

gece 2-3 gibiydi. telefonum calmaya basladi. henüz uyumamistim. baktim ki "dedemgil" yaziyor. "hayirdir bu saatte" diyerek actim, ama olayi hisseder gibiydim.. uzun zamandir belirtiler vardi cünkü.. telefonun bir diger ucundaki babaannem, panik halinde cümle kuramiyor korkudan ve telastan.. "deden cok hasta hemen gelin".. babami uyandirdim ve kostuk dedemlere.. 5 dakikalik mesafeydi.. vardik dedem cok rahatsiz.. hic bir yere sigamiyor. ne oturabiliyor ne yatabiliyor ne dolanabiliyor.. eli gögsünde.. defalarca kusmus.. babaannem cok korkmus bir halde "nerede kaldiniz" diye yakinmakta.. hemen ambulansi ariyoruz.. dedeme su vermeye calisiyoruz.. sekeri mi düstü acaba.. tansiyon mu düstü.. sekerini ölcüyoruz dil alti hap veriyoruz fayda etmiyor.. yatiriyoruz koltuga.. ama iste o an geliyor.. dedem birden dogruluyor.. sol kolunu gögsüne vuruyor.. ve yüzünün sekli degisiyor.. dedem can cekisiyor.. evet.. dedem karsimizda bildigin kalp krizi geciriyor.. yüzündeki aciyi hic bir zaman unutmayacagim.. bir basinda ben bir basinda babam.. babamin dedemi tutarak "babaaam babamm" diye aglamaya baslamasini, benim ilk kez babami aglar halde gördügümü ömrü boyumca hic bir zaman unutmayacagim.. olayin caresizligiyle sokuyla bir babamin bir babaannemin aglamasiyla kendi gögsüme giren agrinin sizisini hic unutmayacagim.. ambulans gelip babamla dedemi ugurlarken refakatci olarak babannemin yaninda kaldigim o geceyi unutmayacagim.. babaanneme moral olsun diye "dedem iyilesecek bak göreceksin" dedigimi, ama aslinda o an bile artik bunun icin artik cok gec oldugunu bildigimi hic unutmayacagim.. tuvalete girip hickira hickira, ama sessizce dakikarlarca agladigimi hic ama hic unutmayacagim...

iste ben tüm bunlari yazarken simdi gene agladim amk..

2 yasindaki yigenim 3 4 ay once 5.kattan dustu. dayi olmayan bilmez beyler. konusmayi dayi kelimesiyle ogrenmisti yigenim.

Mayis gunlerinden biriydi.ev telefonu caldi. arayan ablamdi. yigenimin ismi emir.

Telefonu ben actim. ablam hastaneye gelmemizi, korkulcak biseyin olmadigini emirin ateslendigini soyledi. annemi babami beklemeden , kosarak gittim hastaneye. annemlerde taksiyle gelmisler arkamdan. kosuyordum, bi yandan da icimde kotu bi his var. neyse hastaneye vardim, akan terlerimin gozumu bulaniklastirmasiyla tanidik birilerini secemiyordum.bi an duraksadim ve enistemi farkettim. eniste degildi aslinda benim icin , benim hayatim da yeri cok buyuk olan bi abim gibiydi ablamin esi.onu bir kere bile aglarken gormemistim taa ki o ana kadar. neyse enistemi farkettim, kucucuk cocuklar gibii agliyordu.onu oyle gorunce anlamistim daha kotu birsey oldugunu. oracikta oyle bayilip yere dusmusum beyler. etraftakiler yardim edip,bi odaya cikarmislar serum falan filan. uyandigim da etrafta kims yoktu. hemen serumu gibtir edip emirime kostum. ameliyathanenin onunde butun sulalem neredeyse oradaydi ve aci gercegi ogrendim. artik ben bi hictim beyler. enistemle sarilip araliksiz 2 saat boyunca agladim. emirimin , ic kanamasi ve beyninde hasar vardi.ilk tektikler bunlardi.3.gunun sonunda ic kanama durduruldu.ve emir yasam belirtileri veriyordu. inaniyordum onu melekler koruyordu.2 hafta boyunca eve donene kadar allaha yalvardim.ve onu bize bagisladi.

olumden baskasi yalan beyler..

Edit: bu iki hafta boyunca goz pinarlarimin anasi gibildi tabi. iyilestikten sonra emiri disari cikardigimda onu izlerken gozlerim doluyo ama onlar sayilmaz herhalde. .)

reserved

edit1: şu entrylerinizi okurken ağladım lan, hafiften gözlerim doldu sanki sizin acılarınızı ben çektim ben yaşadım, olum siz hep mutlu olun lan siz mutluluğu hak eden insanlarsınız, hepiniz adamsınız amk seviyorum sizleri

edit2: neyse bende anlatıyım...
bir hafta önce ağlamıştım ama ne ağlamak sormayın beyler... canımdan çok sevdiğim kız gelmişti aklıma , onla geçirdiğim günler , onla geçirdiğim saatler felan... hayallere dalmıştım yatarken, şuan yanımda olsa keşke neler yapardık ama aklımda gibiş sokuş yoktu sevdiğime yapamazdım neyse o düşüncelerle uykuya daldım... beyler rüyamda yanıma gelmişti bir yıldan fazla görmediğim canıma can katan o kişi yanımdaydı bir bankta oturuyoduk göğsüme yatmış saçıyla oynuyordum... her şeyi yaptık beyler yoktu öyle bi rüya her yeri gezdik çok eğlenmiştik rüyadı ama her şey çok belliydi, netti , sanki tekrar birer sevgili gibi geziyoduk... uyandım beyler uyandığımda yanımda yoktu, saçının kokusu , gözleri , yumuşacık elleri... gözümde 2 damla yaş vardı beyler rüyada mutluluktan ağlamıştım heralde sonra kaderime küfür ettim, dünyaya küfür ettim, adalete küfür ettim ve hıçkıra hıçkıra ağladım...
şimdi nerde, ne yapıyor bilmiyorum beyler ne yazıkki bilmiyorum amk...

sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar zütürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
söylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?

ikinciyi geçtiğimde birinci olduğumu zannetmiştim bi ara

yolda dayının birini dövüyodu 3 tane bin kurusu. görünce ağladım amk. ben de daldım. kovaladım bin oğlu bin liselileri

babamın eziyetleri canıma tak ettiğinde evimden sahile kadar yürüdüm cebimdede sadece 7 lira vardı sigaranın ne oldugunu bile bilmezdim girdim ve son param ile babamın içtiği sigaradan istedim başka bir marka bilmezdim o gün geceye kadar denize karşı oturdum yaktıgım ve yakmayı beceremeyip kırdıgım sigara izmaritleri ile başbaşa gökyüzüne dogru bakıp ağlayarak, bağırarak babamın ölmesini diledim çok zor dıbına koyum çok

Savaşta komutasız kalmaktır babasız kalmak, gerçektende öyle daha 45 yasındayken aldılar zütürdüler.. Söylediği gibi dik durup ağlamamam lazımdı öyle demişti gideceğini biliyordu. Benımle daha fazla ugrasmayın ben bittim diyodu doktorlara.. Ah be aslan babam çok özlüyorum şimdi bile gözlerim doldu mekanın cennet olsun inşallah.

timimde bir askerim mayina basmisti hem iki eli hemde bir bacagi maalesef
o bana dogum gunum diye mesaj atmisti
ona agladim hem de cok agladim
aradan gecende neredeyse 20 yil

kocaelispor küme düşünce stadtan eve kadar aglamıstım amk

2 hafta önce ağladım beyler gurbette ağlatıyor adamı hele de evden çıkarken alırsın valizini hiç dönmeyecek gibi çıkarsın sen annenin gözüne o da senin gözüne bakar ama ağlayamazsin asansöre binersin 3 kat aşağıya inene kadar ağlarsin ama aşağıya inince susarsin yukarıdan annem görüp de o da ağlayacak diye

babamı ağlarken görünce ağladım lan. siz siz olun ilerde çocuğunuzun yanında ağlamayın lan. annenizi kaybetseniz bile çouğunuzun yanında ağlamayın

lan olum sevgilimle uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz. ben kalktım yanına gittim bunun. lan nasıl mutluyuz anlatamam. olum ayrılık günü geldi mi dıbına koyim. ulan bi ağlamışım anasını gibiyim saatlerce. lan bununla hem sarılıyoruz hem ağlıyoruz. bi daha ne zaman görüşceğimiz belli diil. o gelemez ben gidemem. bi de eve geldiğim akşam ağlamıştım. lan bi gece önce berabersin yanında sarılmışın falan bi gece sonra tek başına buz gibi yatakta yatınca yine ağlamıştım. sonra ne mi oldu?

ayrıldık amk.

sevdiğim kızla (ki kendisi yüz yıllık arkadaşım olur en yakın arkadaşımdır. dıbına koyim öyle işin) karşılıklı hayvan gibi içmiştik. onun da sevgilisi var ama. gözlerine baktım, gözlerimden bir damla yaş süzüldü. birlikte olmamızını imkansız olduğunu biliyordum. kıza da açılmadım hiç. onun da gözlerinden bir damla yaş aktı. sarıldı bana. boynumdan öptü defalarca. "söyle" dedi belki 100 kere öperken boynumdan ben ona sarıldım sadece. omzuna akıttım gözyaşlarımı.
sonra ayrıldık, gözümüzdeki yaşları sildik.
1,5 sene kadar önce kış tatili idi.
hala en yakın arkadaşım ve hala yanına yakıştıramadığım o tipsizle çıkıyor. çocuk ona deli gibi aşık. bizim kız ise oğlanı sadece seviyor. aşık değil.
öyle işte...

akşam ezanından sonra eve geldim diye dayak yemiştim 10 sene önce okadar

az evvel tek başıma yemek yerken kendime acıdım o yüzden ağladım

panpalar sizi yaratan allah'a kurban olurum. siz aglamayain ben hepiniz icin aglayayim tassaginizi yirim yeter ki siz iyi olun amk.

Çarşının ortasında motogibletle ehliyetle yakalandım 3 gün önce 3 milyar ceza kitleyeceklerini anladığımda birden timsah gözyaşları boşaldı gözlerimde abi kulun köpeeen olayım yapma ama nasıl ağlıyorum her taraf sel oldu amk arada birde sisteme küfür ediyorum millet plakasız geziyo dıbına koyayım ya falan diye bağırıyorum sonuç noldu herif giblemedi o kadar ağladık yalvardık amk yine de zütümüze soktu borcu teşekkürler Türk Polisi.