en sevdiğiniz dörtlük

dörtlük dedim de sevdiğiniz şiirden bir parça da olur dıbına koyim.

Pencerende bir sokak bulvarlı.
Odan sıcak.
Ak yastıkta üzüm karası saçlar.
Adamlar paltolu, ağaçlar karlı.
Penceren kalmayacak,
ne bulvarlı sokak,
ne ak yastıkta üzüm karası saçlar,
ne paltolu adamlar, ne karlı ağaçlar.
Ölülere ağlanmayacak,
ölülere ağlayacak gözler kalmayacak ki.
Eller kalmayacak.

genco erkal'dan dinleyin dıbına koyim. şiir: nereden gelip nereye gidiyoruz

gecenin/sabahın şu saatinde kültürel tek başlık dıbına koyim, değer verin.

yalnızlık bahanesidir şiirin

yumurtanın sarısı,
yere düştü yarısı
görümcem verem olmuş kaynanama darısı.
çal keke çaaal

yazdıkça azıyorum
katy'yi görsem koşardım
tek elle yazıyorum
oyhş sanırım boşaldım

@4 gibin lan birriniz adam albatros diyo martiya

@8 panpa vikings dizisinde aynen böyleydi şiir

@5 gibmişin şiiri, sen ezberleme hayvan.

Rüzgarlı ağaçta asılı kaldım,
Orada tam dokuz gece asıldım;
Mızrakla yaralandım ve Odin'e
Sunuldum, kendi kendime,
Altında nasıl bir kök olduğunu
Kimsenin bilemeyeceği bir ağaçta

Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Herşey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...

Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.
Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!

edit : hüseyin nihal atsız - geri gelen mektup

@1 şimdi internetten araması zor geldi cemal safiden benim adım aşk ı dinle

rüzgarlı bir ağaçta asılıydım 9 uzun gece
üzerimde mızrak yarası bağlılığım odine
kimse bilmez bu ağacın kökleri uzanır nerelere

al oku aydınlan

Yukarıda havada asılı duruyor albatros
Ve yuvarlanan dalgaların derinliklerinde
Mercan kayaların labirentlerinde
Uzak bir zamanın yankısı
Kumsala vuruyor ağlamaklı
Ve herşey yeşil ve denizin altında

Ve kimse göstermedi bize karayı
Ve kimse bilmiyordu nerede ya da neden olduğunu
Fakat bir şey kıpır kıpırdı ve birşey çabalıyor
Ve başlıyordu ışığa doğru tırmanmaya

Sokaktan geçen yabancılar
Rastlantıyla karşılaşır iki ayrı bakış
Ve ben 'sen'im ve gördüğüm şey ise 'ben'
Ve elinden tutuyorum senin
Ve yol gösteriyorum karada
Ve yardım ediyorsun bana daha iyi anlayabilmem için

Ve kimse seslenmiyor bize ilerlememiz için
Ve kimse kapatmaya zorlamıyor gözlerimizi
Ve kimse konuşmuyor ve kimse çabalamıyor
Ve kimse uçmuyor güneşin etrafında

Her sabah açılan gözlerimin önüne geliyorsun capcanlı
Çağırarak ve kışkırtarak beni kaldırıyorsun
Ve duvarımdaki pencereden
içeri akıyor güneş ışığın kanatlarında
Sabahın bir milyon parlak elçisi

Ve kimse ninniler söylemiyor bana
Ve kimse yumdurmuyor gözlerimi
Ve bende açıyorum pencerelerimi
Ve bende sesleniyorum sana doğru gökyüzü boyunca

hepinizin zütünü gibeyim...
ve gayrisi,
mesela benim bunu yazmam
lafı güzaf.

hepinizin zütünü gibeyim, tekrardan.

bu devirde herkes hep ben der
kimisi gönülden kalender
yaşam dediğin böyle işte
altını şer incisi ker

ezberimde olan tek dörtlük .s

Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll.
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

http://www.youtube.com/watch?v=wWopojHSAM4