Evet beyler. Anadolu lisesinde okuyorum o zamanlar. 12 kişilik bi sayısal sınıfıydık. Milletin aklı fikri dersteyken biz arka dörtlü olarak hep makara kukara yapardık. Ders mers giblemezdik. Olay bi edebiyat dersinde geçiyor. Hoca geldi sınıfa dersi anlatıyor falan arada sorular soruyor. Çoğunuzun bileceğini düşündüğüm "Parker" uçlu kalemim vardı. (Bilmeyenler hikayenin tamdıbını okumadan önce hemen parker kalemlerine baksın çünkü hikayenin ana kahramanı o kalemdir.) Her neyse edebiyat hocası sorulara devam ediyor. Bu arada hoca huysuz, aksi, ciddi bi kişilikti. Yavrum ayağa kalk dedi. Kalktım. Bu sırada benim kalemim arkamda oturan arka dörtlü grubunun bir üyesinde. Hoca bana soru falan sordu cevapladım oturabilirsin dedi. Sağolun hocam demeye kalmadan "Aaaaaaaığğğğğ" diye bi haykırdım. Ne yazik ki "Parker Uçlu Kalemime" oturmuştum. Arkamdaki arkadaşım ben ayağa kalkınca kalemi orda bekletmiş ben oturunca da iş işten geçmşti tabi. Kalem tam omurilik kemiğimin sonuna (kuyruk sokumu) saplandı. Kalemin batmasıyla tekrar ayağa kalktım kalem arkamda saplanmış bir şekilde sallanıyor. Tabi bizim grup yerlerde kahkaha atıyor. Ben kalemi çıkarmak için elimi arkaya bi attım kalemi çektim. Kalemin 1/5 i girmiş ve full kan. Elim baktım kan. Pantolonun arkasına baktım oluk oluk kan. Kızlar falan peçete verdi oraya iyi bi tampon yaptık derken kanı durdurmayı başardım. Kandan sonra tek sıkıntı oturamamaktı. Oturduğum anda bir kalem daha girmiş gibi oluyordu. Şimdi ne zaman bi araya gelsek hep o muhabbet açılır.