askerde nöbetteyim gece 1-3 kule nöbeti (suriye sınırında);

uzun uzun yazmiim okumuyonuz gibikler, akşam dışardan yemek söylemiştik deli gibi süs biberi yedim dürümün yanında, neyse nöbeti devraldım bağırsaklar bildiğin halay çekiyo içerde ulan hayatımda evimden başka yerde sıçmış adam değildim zaten askeriyenin tuvaletinde bile sıçmaya zor alıştım! ne yapacam amk pimi çekilmiş bomba gibi patlamak üzereyim ya olduğum yere kulenin içine sıçacaktım ki bu olmazdı yada az ilerdeki yabani incir ağaçlarının dibine sıçacaktım ki bu son çareydi ulan bekle bekle devriye de gelmedi devriye gelse gitse bari yakalanma riskini düşünmeyecem, şimdi o da var uyurken otururken yakalansan tamam da sıçarken yakalanmak.. ulan rezil oluruz bütün kışlaya..
bekleyim dedim devriye gelsin gitsin, bekledikçe içimde kabaran dalga daha da bi tusunami daha da bekledikçe yuhanasınınami oldu artık tutma şansım kalmamıştı herşeyin bittiği karar noktasındaydım ya birkaç saniye içinde karar verip bu bombayı derhan imha edecektim yada o beni imha edecekti olduğum yerde.. derken o da ne bana en yakın kulenin (100-120metre) önünden bana doğru gelen 2 kişi, amk devriyesi gelmedi gelmedi şimdi geliyo ama artık çok geç, değil devriye subayı tümen komutanı gelse dönüşü yoktu artık bu yolun.!! derhal g3 ümü omzuma astım kompoziti kafaya taktım sadece saniyelerim vardı artık, sessizce cömelerek kulenin ön kısmına sızdım sağ cebimden peçeteyi aldım ağzımda tuttum 2 elimle pantolonumu indirdim ve tam oraya "plaağğssuuffftppuuusğğğ" diye bi bıraktım tam 3 saniye sürdü ağzımda tuttuğum peçeteyle dübürümü (olduğu kadar) alelacele sildim pantolonu çektim yine çömelerekten kuledeki yerimde çapraz tutuşa geçtim..

özet: hayatımda böyle bir rahatlama böyle bir huzur yaşamadım..

edit: hay amk uzun yazmiim dedim anasının amı kadar olmuş, neyse okuyanlara şuku sağolun beyler..