en başından anlatıyorum korkacak olan gelmesin

yine çok güzeldi vücudunda tek hareket eden şey rüzgarla hareketlenen saçlarıydı. upuzun simsiyah şimdiye kadar görmediğim güzellikteki saçları. gözleri gözlerime odaklanmış hareketsizce bakıyordu hızla yaklaşıyordum zaman yine yavaşlamıştı 100 km hızla ona doğru hızla ilerlesemde çarpma anı bi türlü gelmiyordu zaman saatler hayat durmuştu.. simsiyah uzun bi elbise giymişti ayakları çıplak ısparta antalya karayolunda yolun ortasında durmuş beni bekliyordu...

upupupup

hepsini tek entry de gir bin.
özet geçme okuyacağım ama boyle teker teker bi gibime benzemiyor

yolda hızla ilerlerken ilerde yolun ortasında birinin durduğunu gördüm. hareketsizce bekliyordu selektör korna bassamda hiçbir hareket yoktu hızla ona doğru yaklaşıyor o ise korkusuzca bana bakıyordu. frene bassamda arabayı bu kadar kısa bi sürede durduramayacağımı biliyordum. hızla yaklaşıyordum yaklaştıkça yolda duran kişinin kim olduğunu anlamaya başlamıştım...

arkadaşımın evine gittiğimde lavuk hala uyuyordu kapıyı 4-5 defa çaldıktan sonra kapıyı açtı
arabanın anahtarını alarak pekde bişey konuşmadan evden ayrıldım
ısparta antalya yolunda ilerlemeye başladım müziğin sesinide son ses açmış bahar havasını cigerlerime çekerek ilerliyordum. herşey normale dönmüştü galiba neşeliydim bile denilebilirdi antalyaya 30km kala bilenler bilir virajsız uzun bi yol vardır gaza herzamankinden biraz daha yüklendim. ölsem nolacaktıki nası olsa ölümü daha önce tecrübe etmiştim arabam çok da iyi bi araba olmadığından 160-170 km hızla ilerliyoddum o an araba 300 basacak olsa basardım heralde...

oha herkez sallar sen fırlatıyorsun bin küçük atta sol tassam yesin

sonunda tepeye ulaşmıştım tepenin diğer sırtına baktığımda bi klübe gördüm gitmem gerektiğini biliyordum. klübeye doğru yürümeye başladımaradığım cevapları kafamı rahatlatacak olayı orda bulabileceğimi düşünüyordum.
böyle bi tepeye bağ bahçenin olmadığı dağın tepesine klübe yapan zihniyeti gibiym diye geçirdim içimden. saat sabaha yaklaşmıştı.
klübenin kapısını yavaşça açtım bikaç defa kimse yokmu diye bağırsamda herhangi bi ses karşılık vermedi korkar adımlarla içeriye girdim cebimdeki çakmağı yakıp karanlığı bi nebze olsun dağıttım tek odalı bi tuvaleti küçük bi mutfağı olan şirin bi yerdi.
normal zaman olsa burda içmenin keyfi anlatılmazdı diye düşündüm. önünde mangalı yakıp rakıyla birlikte 3-5 arkadaşla içmek gerçekten güzel olabilirdi.
ne kadar yorulduğumu klübeye girdikten sonra anladım uyku iyice bastırmıştı. salak gibi onlarca km yol yüürüyüpte bu klübeyi bulmamın açıklaması neydi bilemiyordum..

sonunda ıspartanın neresi olduğunu bilmediğim bi yerde gözümü açtım. nereye geldiğimi nasıl geldiğimi pekde bilmiyordum. asıl önemlisi buraya niye geldiğimi bilmiyordum yürümeye devam ettim evler bitmeye başladı boş bi arazide hafif bi tepeye tırmanmaya başladım. içimdeki his burdan gitmem gerektiğini söylüyordu. sadece yürüyordum
yaklaşık 2 saat yürüdükten sonra tüm şehri görebilecek bi tepeni nerdeyse tepesine tırmanmıştım. tüm şehir ayaklarımın altındaydı yürümeye devam ediyordum
bi yandan yürüyor bi yandan gözleri düşünüyordum siyah büyük gözler. ölse bile manalı bakan bişeyler anlatmaya çalışan gözler. aklımda ölen kızın gözleri beynimdeki binlerce düşünceyle yürüyordum...

kendi hikayemi anlatıyorum panpa başkasından alıntı değildir. hikaye sonunda ıspatlıycam. okumayacak olan gibtirsin gitsin

kopyala yapıştır yapıo anlamayanın beynini gibim

@53 nerde amk

reserved

sıçtın. Devam et oç

vay dıbına koyim iyi gibmişsin lan milleti. bunlar da sazan gibi atlamış amk. şukunu verdim

bu hikaye daha önce anlatıldı bin kuruları aklınız bir karış havada amk

edit: o hikayeyi kimin anlattığını hatırlamıyorum. bu bin de olabilir. ama eski bi hikaye değildi amk.

bu eve gidecek sonra kızı görmeye morga gidecek falan filan. morgtaki elemanla dövüşecek vs vs

buraya kadar okudum senin dıbına koyayım kendimin de aklını gibeyim

malesef telefonu türker açmadı annesimi ablasımı anlayamadığım bi kadın açtı boğazım düğümlenmişti söyleyecek söz bulamamıştım
sesindeki hüzün olayın gerçek olduğunu anlatır gibiydi telefonu kapatarak ağlamaya başladım bi yandan ağlıyor bi yandan istifra ediyordum. rüyamı düşündüm bi an acaba uygulasam gerçekten öyle olurmuydu huzura erişirmiydim
ne yapmam gerektiğini bilmiyordum bi duş almam gerektiğini düşündüm
tabi duş alıp giyinip istanbula gidecektim tek kalmam tehlikeliydi karar verdim duş alıcam bi kot bi tişört alıp istanbula gidecektim...

buraya kadar okudum senin dıbına koyayım kendimin de aklını gibeyim

devam et alıntı malıntı gece gece korkttn ya helal panpa

@53 te editledim.

uçak fobim olduğu için arabayla öğleden sonra 4 gibi antalyadann ayrıldım sanki bidaha bu şehre dönmeyecek gibi gidiyordum
ıspartaya uğrayıp 1 gün orda arkadaşda kaldıktan sonra yola devam ederim diye düşünüyordum. 2 saat sonra ıspartaya vardım merkezde yemek yedikten sonra arkadaşımı aradım. buluştuğumuzda beni gördüğünde hayalet görmüş gibi oldu bu duruma şaşırdım diyemiycem aynaya bakmasamda ne halde olduğumu üç aşağı beş yukarı tahmin edebiliyordum
olayı anlatmanın bana iyi geleceğini düşünerek kısa bi özetini geçtim sessizce dinlemişti beni. bi çözüm sunmaması şaşırtmıştı beni. gidelim hadi dedi.
12 bira alarak eve gittim içmek en iyi çözüm gibi geliyordu