en ateşli sex hikayesi

bekleme mod on

En sonunda tekrar annem benden umudu keserek kendi kendine söylenmeye başladığında fırsattan istifade ederek banyoya girebildim. ayak tabanlarım okadar pisti ki. ellemeye bile iğreniyordum. kesip atsam yeri vardı ayaklarımı. kimbilir kimlerin takuna çişine basmıştım. uzun sure ayaklarımı yıkadım sonra temizlenmediğime kanaat getirerek duş almaya karar verdim. zaten leş gibi terlemiştim. iğrenç biriydim ben. benden daha pisi olamazdı. gerçekten neydi benim planım. o an hiç bir planımın olmadığını fark ettim. plansız biriydim. shp den büyük şehir belediye adayı olup ta kazanmış gibiydim. kazanamayacağımı bildiğim için hiç bi plan program yapmamıştım ama kazanmıştım. istanbulu bekleyen çöp dağları gibi benide bilinmeyen dağlar bekliyordu. ne olabilirdi planım. dünyayı ele mi geçirseydim acaba. dansöz olamazdım babam vururdu beni. güzel bir mesleğim ve işim vardı. dansöz olmak saçmaydı. dünyayı ele geçirmeye yoğunlaşayım dedim ama öylede bir hırsım yoktu. ssk lıydım maaşım ay başı tak diye yatıyordu. dünyayı ele geçirme işinde bunlar yoktu. Evlenmek gibi bir hayalimde yoktu, sırf evlenmek için evlenilmez ki. napcam elin adamıyla 30 40 sene. beyaz atlı prens bi türlü gelmiyodu bizim buraya. köprüden geçişlerde at sokmuyorlardı. Avrupa yakasında kalmıştı prens galiba. heralde parasız kalınca çöp toplama işine girmişti. işte prenslerin ssk sı yoktu. prensi beklemektende vaz geçtim.

bu sefer eve dönerken bunu dinledim. http://www.youtube.com/watch?v=Mb3iPP-tHdA ayım ben söylerken bana eşlik etmese ben gary brooker a eşlik ediyordum. eve dondugumde babam uçuşa gitmiş kardeşlerim yoktu. bu benim için felaket demekti. annemin benden başka saracak kimsesi yoktu. 450 yıl süren nasihat ve şikayet dinledikten sonra kopegimi gezdirmeye çıktım. pis ayaklarımı hala yıkamamış leş gibi geziyordum. çok sıcaktı. ve ben yürümekten yorulmuştum. at hırsızı her yerde karsıma çıkıyordu burda da çıksa da köpeği gezdirse istedim ama at hırsızı yoktu. çeşitli at hırsızları etrafımda vardı ama benim beklediğim spesifik bir at hırsızıydı. çaresizce gezdirdim kopegimi. sonra eve dondum ve bir 450 yıl daha süren nasihat dinledim. annem nasayla olan durumumu soruyor, planları mı öğrenmek istiyordu. nasanın planlarım dahilinde olmaması annemi çıldırtıyordu. ne zaman evlenip yuva kuracaktım ben. ne yapmaya çalışıyordum. derdim neydi benim gibi sorular soruyor ve bunlara onu memnun edecek cevaplar bekliyordu ama bende onu memnun edecek hiç bir cevap yoktu. annem ayıyıda nasa nın aldığını sanıyordu. ne gülleri nede ayıyı nasa almamıştı oysa.

dsp iktidarında emekli olmuş memur gibi pelüş oyuncak kuyruğunda bekliyordum. az sonra at hırsızı yanıma geldi. adamın bir türlü mana veremediğini. ona sorduğunu onunda görmediğini söylediğinden bahsetti. ikimizde müdür yardımcısı karşında duran liseli gibi kıkır kıkır gülüyorduk. niye kaçtın dedi. korktum dedim. çok eğleniyordu at hırsızı. artık tam hobit gibi olmuştum zaten kısaydım ve ayaklarım çıplaktı. pelüş oyuncaklara olan yakınlığımı gorunca çok beğendiysen alayım dedi. yüzsüz biri olduğum için al dedim. boyum kadar bir bir ayı aldık ve mağazadan çıktık. elimde kocaman ayım. ayaklarım çıplak at hırsızının down sendromlu kardeşine benziyordum.

at hırsızı hayatından çok memnundu artık şıppadak sesi çıkmıyordu. ayaklarıma bakıp bakıp gülüyordu. sinirlendim terlik al bana dedim. bana ne almam dedi. senin yüzünden koptu sen alacaksın dedim. tamam ama ben seçicem dedi. tamam dedim ve mağaza mağaza gezmeye başladık. her yerde şapşallığımdan bahsediyorduk. mağaza sahipleri de gülüyordu durumuma.

bu bi ara bira içmek güzeldir nickli karının anlatım tarzı .kızım sen yazar felan olmak istiyorsunda olamıyormusun hayırdır

arada bir ne tak yazıyorsun anlaşılmıyor özellikle nasa.. Bu ne amk herifin hareketlerini ciddi ciddi nasa us gibi anlatıyorsun

@141 o kim hiç bir fikrim yok. yazar falan olmak istemiyorum sadece 1 haftalık başımdan geçmiş bir şeyi anlatıyorum

@142 özür dilerim ozaman

bir kaç beğenmeyen olsa da genel olarak beğeniyorlar.

ayım, ben ve at hırsızı oturmuştuk. çok dolaşmıştık ve yorulmuştum. ayaklarımda çok pislenmişti. ve kendimi çok rahatsız hissediyordum. zaten terliklerimde iğrençti. bir an önce eve gitmek istiyordum. artık konuşacakta çok bir şeyimiz kalmamıştı yada en azından ben konuşmak istemiyordum. 20 25 dk oturduktan sonra kalktık. bu akşam napıcaksın dedi. evde oturcam dedim. at hırsızı tekrar dışarıya çıkmayı teklif etti ama istemedim. zaten yarın işe gitmem gerekti. muhteşem park ettiğim arabamın yanına geldik. vedalaşma faslına gelmiştik ve at hırsızı bu sefer öpüşmeye yeltenmemişti. benimde boyum onu öpmeye yetmezdi zaten. teşekkür edip arabama bindim. iğrenç terliklerimi yan tarafa atarak uzaklaştım.

@155 ne çabuk bitirip beklemeye başlıyorsunuz

@156 sabah 6 sularında bitirdim o saatten beri bekliyorum hadi biraz hızlı ol

@157 şimdi yazamam. o kadar vaktim yok. akşama ancak

o günün vermiş olduğu korkudan olacak ki bi daha asla türk kızlarıyla iyi geçinemedim. tabiki aralarda bir kaç istisna var. çok çok iyi arkadaşlarımda var ama genel manasıyla ne onlar beni nede ben onları sevemedim. belki birazda o yüzden yalnız kalmak hoşuma gidiyor. Ama tabi bir evde 5 kişi yaşarken bu pek mümkün olmuyordu. ufak kardeşim gelmişti ve bugun okulda olanları ondan dinlemek zorundaydım. sıkılmadan hergun anlatabiliyordu. saydığı onlarca ismi aklımda tutabildiğimi sanıyor. daha önce anlattığı her şeyi hatırladığımı varsayıyordu. Komik diye anlattığı şeyler bazen o kadar sıkıcı oluyordu ki annemin söylenmesini ona tercih ediyordum. ve işte gene anlatmaya başlamıştı. dersler hocalar arkadaşları vs. bitmek bilmiyordu ama ilgilenmek durumundaydım. arada o gulunce guluyor bazen de açık oturumda elektronik posta okuyan gazeteci gibi kafa sallıyordum. en korkutugum anlar fikrimi sorduğu anlardı, dinlemediğim için tam bir yorum yapamıyordum. sen dusunuyorun diye ona sorup anlamaya çalışıyordum. hoşuna gidecek cevapları vermeyi tercih ediyordum ve bu onu mutlu ediyordu.

@164 daha önce bilmiyor muydu?

sex kısmına geçme böyle komikli komikli gidiyorduk sen yazda yeter bişeler yaz ama güzel gidiyorsun

kerhaneye cevirdiniz bu ne lan

Yıkanıp paklanıp, temiz şeyler giyip cici olduktan sonra odama gidip sanal dünyaya verdim kendimi. sanal dünya tüm sanallığı ile karşımda duruyor sanılanın aksine sosyal hayatını güçlendirmiyor insanları yalnızlaştırıyordu. kendi kendime kendi kendimin prensesi olmayı seven toplumun en küçük yapı taşı olduğum için bu durum beni üzmek yerine daha da mutlu ediyordu. ama durumu kendi kendime bildirmedim zira bu saçmalık olurdu. kendi kendimeyken internet vasıtası ile sizlere bildirdim kendimle ilgili bu durumu. yazdıklarımı okuyunca kendimden iğrendim.
Küçük yaşlardan beridir böyleydim, en iyi arkadaşım kendimdim. en azından kendiyle fikir çatışmasına girmiyor insan. ilk okuldan sonra bazı büyük hastalıklar geçirdim, bunların tedavisi için yurtdışına ananemin yanına gönderdiler beni. Annem ve babam mümkün olduğunca çok gelmeye çalışsalar da bu pek mümkün olmuyordu. liseye kadar ananemin yanında kaldım. ananem annemle hitler arasında bir pgibopatlığa sahipti. Orda kaldığım yıllar boyunca öksürmekten korktum., öksürmek tıksırmak gibi eylemler ananemin gözünde ölümle eşdeğerdi, terlemek kabul edilemez bir hastalık, koşturmak sakat kalmayla denkti onun gözünde. okula onun gider onunla gelirdim eve. herkes zihinsel engelli falan olduğumu düşünüyordu heralde. evle okul arası yürüyerek en fazla 4 5 dakikalık bir mesafede olmasına rağmen ananem için o mesafede benim başıma herşey gelebilirdi. Çok mutsuzdum. o yıllarda ingilterede hala ingilizler vardı o yüzden sınıf arkadaşlarımın çoğu ingilizdi. geçen yıl ingiltereye gittiğimde ingiliz görememiştim. onlarlada çok anlaşamıyordum ben ozaman bunun kültür arkından kaynaklandığını düşünüyordum ama geri geldiğimde türklerlede anlaşamadığımı farkettim. sorun bendeydi kimse anlamıyordu beni.

linkleir dogru ver lan bin kuruusu