en çok güldüğünüz inci hikayeleri

biz o kadar fakirdik ki; mahallemizde gökkuşağı bile siyah beyaz çıkardı

- biz o kadar fakirdik ki; masraf olmasın diye ben 7 yaşına kadar doğmadım. ağabeyimi de gazete verdi.

- biz o kadar fakirdik ki; misafirliğe giderken bineceğimiz dolmuşun arkasından koşmak suretiyle takip ederdik

- biz o kadar fakirdik ki; eve gelen misafirleri yerdik

- biz o kadar fakirdik ki; peynirimiz yoktu her sabah tenekenin içine girer peynir taklidi yapardık

- biz o kadar fakirdik ki abim oyuncak alamadığımız için çüküyle oynardı

- biz o kadar fakirdik ki; ağabeyimin eskilerini kendi giyerdi ben çıplak dolaşırdım

- biz o kadar fakirdik ki; ne sen sooor ne ben söyleyeyim kuracak cümlemiz bile yoktu yani.

- biz o kadar fakirdik ki; tuvalet kâğıdını kurutup kurutup kullanırdık

- biz o kadar fakirdik ki; kokain yerine tebeşir tozu çekerdik.

- biz o kadar fakirdik ki; kasabı manavı geçtik köpeğe kemik borcumuz vardı

- biz o kadar fakirdik ki; eskimesin diye aynaya bakmazdık

- biz o kadar fakirdik ki; fakir baykurt bizim idolümüzdü duvara posterini asardık duvarda desteksizdi çiviyi çakınca yıkılmıştı zaten

- biz o kadar fakirdik ki; siyah beyaz televizyonumuz bile yoktu bizim televizyon sadece siyahtı bizim kadar fakir olan komşumuzun beyaz televizyonuyla yan yana koyar öyle seyrederdik ya.

- biz o kadar fakirdik ki; küçük kardeşimi acıkınca yemiştik ağabeyimde akşam gelip hani bana hani bana demişti. rahmetli...

- biz o kadar fakirdik ki; meteliğe atacak kurşunumuz bile yoktu bizde taş atardık

- biz o kadar fakirdik ki; babamdan tokat yerdik başka şey yoktu bir tokadı 4 kişi paylaştığımız günler oldu

- biz o kadar fakirdik ki; sinekler bize değil biz sineklere konuyorduk.

- biz o kadar fakirdik ki; kelimelerimizi tartarak konuşurduk günlük kotayı aşınca babamız falakaya yatırırdı

-biz o kadar fakirdik ki annem taşları kaynatıp çorba yapardı.

zamanın birinde karının birini tavladım ama tavlamak için epey uğraştım. neyse bunu yemeğe çıkardım. dönüşte evinin kapısında bana iyi geceler derken, bir kahve içirmeyecek misin bana? diye, karizmatik bir soru sordum. ihihih tamam dedi karı. neyse evine çıktık. bu kahve yapmaya gitti. ben salondan seslendim. evini gezmemde bir sakınca var mı?. bir saniye. diyip direkt yatak odasına gitti. toparladıktan sonra, tamam gezebilirsin. dedi. yanıma geldi. birlikte evini gezmeye başladık. yatak odasına girince, biliyor musun, yatak odaları beni hep heyecanlandırmıştır. diye vurucu cümleyi kurdum ve dudaklarına yapıştım. öpüşürken bunu kucağıma aldım(balık etli bir karıydı ama yatak çok uzakta değildi.). sonra ne olduysa oldu. dıbına koduğumun parkesinin üstündeki kilim kaydı. her şey bir saniye içinde olmuştu. ben yerdeydim ama karı kucağımda değildi. yatağın yanındaki kaloriferin yanında kafasını ovcalıyordu. kaltak, kucağımdan fırladığında havada uçup kafasını kalorifere vurmuş.

mesleğe ilk başladığım yıl, anadolunun bir dağ köyüne tayinim çıktı. köy anasının amında. gittim. bir öğretmen daha var. terörün olduğu yıllar. zütüm üç buçuk atıyor. adam bana okulu ve kalacağım lojmanı falan tanıttı. akşam oldu, gibtirip gitti. lojmanda tek başıma kalakaldım. tuvalete gidecem ama lojmanın tuvaleti tıkalı. en yakın tuvalet, okulun öte tarafında yüz metre ilerde. gibseler gidemem.
altıma sıçmak üzereyim. çaresizlikten, bir poşet buldum. lojmanın tuvaletine gidip, poşete sıçtım. ağzını güzelce kapattım. pencereyi açtım. poşeti salladım salladım ve fırlattım. dıbına kodumun poşeti elime takıldı. uygun anda elimden çıkmadı. optimum uzaklığa atamadım. bir ses duydum ama nereye gittiğini anlamadım.
neyse sabaha bakarız diyip gidip yattım. ertesi sabah, diğer bin kapımı çalarak uyandırdı. aklıma hemen poşet geldi ama adam yanımdan ayrılmıyor. ilk teneffüste, bahçede dolaşırken, adamın gözü lojmanın çatısına takıldı. siyah bir poşet. hasgibtiiiirr! dedim içimden. adam, allah allah, bu poşet ne ola ki? falan demeye başladı. rüzgar uçurmuştur hocam. falan dedim ama nafile. adam bir öğrenci çağırdı. çocuğu lojmanın çatısına çıkardı. poşet tam çatının kenarında duruyor. adam çatının altına yaklaştı. çocuk çatıdan uca doğru yaklaştı ama poşet çok uçta durduğu için alamadı. bir sopayla aşağıya dürttü. bizimki, çatının dibinde, poşeti yere düşmeden yakaladı. merak içinde açtı. açar açmaz ana avrat sövmeye başladı. ne oldu hocam? dedim. huur çocukları sıçıp çatıya atmışlar. bu şerefsizlere iyilik yaramaz. türünden epey laf söyledi. hiç üzerime alınmadım ama içimden huur çocuğu sensin. demeyi ihmal etmedim.
özet:poşete sıçtım

kemerde sahile gelen ruslari kovaliyorum beyler

ben osmanlı torunuyum o kevaşelerin sıcak denizlere inmelerine izin veremem.

off çok güzel bunlar yarılıdm yemin ederim

ya süpper ya gözlerimden yaş geldi ya nerdeyse ak

ya devam beyler yaaaa

reserve

altıma sıçtım lan gülmekten reserved

rezerve

devam et pic

gulmekten karnıma agrılar girdi amk

rizorvıd

ölümüne rezerveeee yazarım sonra

rezerred

edit: birkaç kısa komik entry giriyom hikayeler azaldı amk


bioxin sattığım kelaynak kuşları kapıma dayandı. peruk takıp gelmiş bide dıbına koduklarım

Irkcilik olmasin diye renklilerle beyazlari ayni anda yikadim. Tum tisortlerim gokkusagi gibi oldu amk

Hz.ibrahimle kurban pazarligina tutustuk. 200tl den assagi inmezsen yemin olsun cocugumu keserim diyince verdim bitane koc u amk. Yaziktir gunahtir.

kör arkadaşıma sahte rakı içirdim. sağır oldu amk

trt 6'da kürtçe şirinleri izliyodum, hepsi bir olup gargamele molotof attılar yaktılar adamı amk. sonra bağırmaya başladılar "sen coh yağşa şirin babeeey! her biji şirin babow ''

Kedimi 8 kere camdan attım artık 1 canı kaldı. Şimdi hayatın değerini anladı namaza başladı muallak.