emsalsiz halam sayesinde tanıdığım ilk aşkım

http://inci.sozlukspot.co...-a%C5%9Fk%C4%B1m/@burtiii

belki ara ara devam ederim. ama o günleri hiç unutamayacağım, neyse. burada güneş saatine göre saat 03:25 ve 5 güneş dakikası süre sonra hdf enerji kesilmek üzere. hemen yazayım da okuyun.

daha dünya gezegenindeydim o zamanlar. çocukluğumun en garip yıllarıydı ve sürekli dışarıda top peşinde koştuğum hâlde derslerim hayli iyiydi. neyse, sıradan bir hafta sonuydu ve halam bizdeydi. arkadaşım nuri tam da kahvaltının ortasında gelmişti, top oynamaya çağırıyor benim asil arkadaşım. dedim tamam nuri tostumu bitirip geliyorum. tosta ben salça sürerdim bu arada, her neyse. halamın da geleceği tuttu. tutturdu illâ ki ben de geleceğim diye, çocuk ruhlu sevecen halam benim. aldı yanına şişe suyunu, gittik o her zaman gittiğimiz çıkmaz benzeri büyük yuvarlak sokağa. nuri'yle paslaşıyoruz. sonra benim aklıma über bir fikir geldi. topu falsolayıp kendimize döndürecektik. şansımıza o gün orada park hâlinde araba yoktu. sırayla denemeye başladık bir ben bir o topu falsolayıp döndürmeye çalışıyoruz. derken birden halam ikimizin ortasına ışınladı kendini ve kendinden emin o bakışlarıyla ben ile nuri'ye topu ona vermemizi ve kol kola girmemiz gerektiğini söyledi. biz ne olacağından habersizdik tabi ki. hani olur da yapamaz da biz de ikimiz kaleci gibi topu tutarız kol kola diye düşündüm ama bu hareketin amacının farklı olduğunu halamın topa saniyede üç milyon km hız ile sağ ayağının dışı ile vurduğunda, topun saat yönünde saniyede dokuz septilyon kadar tur atmasıyla, sokağın ortasında hayvanî bir girdap ve ardından bir kara delik açılmasıyla, bu karadeliğin nuri ben ve halamı yutmasıyla, udfj-39546284 isimli bir protogalakside bir gezegene ışınlanmamızla, ve orada gördüğüm yedi tane güneş sayesinde anladım. bunların hepsi sadece 2.97 saniyede olmuştu. halam bir yıldızlar kıskanır beni edası ile o mor saçlarını savurarak bir "yeaa n'oldu veletler?" bakışı atmıştı. artık evden uzaktaydık ve nuri'nin çişi gelmişti. üstelik top ta patlamış hâldeydi ve hepimiz yarı uçar durumdaydık. siz siz olun ışık hızında seyahatten önce salça yemeyin. üstüm başım batmıştı. kendimi iyi hissetmiyordum. halam keskin bir bakış atarak kıyafetimdeki leke partiküllerini yok etti etmesine fakat benim mutsuzluğum geçmemişti. nuri'nin de çişi vardı. neyse onu da halamın su şişesi yardımı ile halletti ne utanmıştı halamdan. neyse, ben mutsuzluğum ve bir dünya derdim ile baş başa iken uzakta bir yerde saraya benzeyen bir yer gördüm. sanki orada bir şey vardı ve beni çağırıyordu adeta. bir elimle halamı diğer elimle nuri'yi çekiştire çekiştire o gördüğüm hoş yere zütürdüm, ve ileride göreceğim şey ile hayatımın şokunu yaşayacaktım. çünkü orada ay yüzlü, güneş gözlü, yıldızların kıskandığı, galaksilerin dedikodusunu yaptığı, tarla kokulu saçlı, eşsiz benzersiz sevgilim ve ilk aşkım vandela ile karşılaştım...

merhabalar dünyalı hemşehrilerim. bugün nihâyetinde enerjimiz verildi ve şu anda bunları size yazabiliyorum. hemen aksatmadan devam edeyim ki toparlansın.

dediğim gibi, ilginç bir şekilde bir kara delik yolculuğu yapmıştık ve tanrı'nın unuttuğu bir gezegende dımdızlak kalmıştık, topu falsolama fikrini bulan deha ben, müzmin arkadaşım nuri, ve eşsiz halam. nuri ile ben şaşkınız tabi ki, daha önce hiç hem farklı hem de çok çok uzak bir gezegende bulunmamıştık. ben bebekken uyuyayım diye halam gezegenleri döndürürdü benim için. samanyolu gezegenleri çocukluğumda yan komşum gibi olmuştular zaten, halam ile sürekli gezmeye giderdik. örnek toplardık falan ama bunları saymıyorum. bu sefer gerçekten uzak bir yerdeydik ve evimden uzak olduğumu farkettiğim ilk andı. tabi yolculuk sırasında kahvaltıda yediğim salçalı tost ekmeği yüzünden midem bozulmuştu fakat geldikten sonra halam sayesinde düzelmiştim. o tişörtün ne hâle geldiğini hâlâ unutmam...

her neyse, dediğim gibi geldikten sonra bile derdimiz bitmemişti, nuri'nin zamansız gelen çişi de cabasıydı. moral sıfıra indi tabi ki. halam nuriye su şişesini verirken ben de etrafı gözlemiyordum, canım sıkılmıştı hâliyle. bir de ne göreyim ? yani ne olsa beğenirsin ? altın renginde, girişi eski yunan tapınaklarına benzeyen, dört sütunlu, inanılmaz rölyefler ve yedi adet güneşin adeta buraya gelin diye ışıldattığı, yüksekte saray benzeri bir konut gördüm. hani bir yer görürsün, sana çok tanıdık gelir, için ısınır da hemen gidip görmek istersin ya, o his uyanmıştı bende orayı görünce. neden olduğunu anlayamadığım bir şekilde oraya gitmek istiyordum. sanki orada güzel bir şey ile karşılaşacağımdan haberdardım. rüyamda da görmemiştim ki, acaba nedendi ? gidip görmek lazım geldi. nuri'nin ve halamın kollarından çekiştire çekiştire, yabancı bir gezegende olduğumuz için o gibi bir yerde daha güvenli olacağımız bahanesiyle oraya gitmemiz konusunda ısrar ettim. benim asıl oraya gidiş amacım farklıydı fakat aslında doğru düşündüğümü nazik halam beni onayladığında anlamıştım. gerçekten de üstümüzde hiç bizi koruyan bir şey yoktu. tişört ve şort ile, yarı uçar hâlde başka bir gezegendeydik. ama şaşırtıcı olan bir şey vardı, rahatça nefes alabiliyorduk. ben küçükken çok belgesel izlerdim oradan biliyordum başka gezegenlerde yardımlı olmadan nefes alamayacağımızı. fakat bu gezegen öyle değildi, dünya'ya benziyordu. daha çok merakımı esir etmişti tabi ki. halama hemen bizi oraya ışınlamasını söyledim ve kol kola girdik. bizi girişte mermer benzeri bir maddeden yapılmış iki büyük şövalye benzeri heykelin bulunduğu o göz alıcı antreye ışınladı, oradan içeriye adımımı attığım o an hayatımı değiştirecekti...