aynı benim kafadasın. herşeye fiyat performans gözüyle bakarım amk

Kızların bacaklarına bakmayı seviyordum. Emperyalistlerin işine geliyordu bu ama sonuçta cinsellik insanın doğasında vardı.
Bir gğn bir kız bunu fark etmişti ve her comminist'in bu kadar azgın olup olmadığını sormuştu ve ben de ona artık comminist olmadığımı ve bir emperyalist olarak bacaklarına bakabileceğimi söylemiştim.

Dünyada tek bir gerçeğim varsa o da bacaklardı. Esmer bacaklara dayanamıyordum bu alçak duygu beni sarmalamıştı

Doğaldı ama vahşiydi. istemiyordum bu isteği

Onurlu bir sosyalist gibi becermek istiyordum. O esmer bacakların bana açılmasını istiyordum. Öğretme masasında becermek istiyordum.

Partizanca vurmak istiyordum hayata. Onurumla gibmek istiyordum.
Sınıf ders işlemek üzereyken biden ayağa kalkacaktım, tahtanın önüne yrüycektim sınıftan çıt çıkmayacaktı, söyleyecektim tüm içimden geçenleri dinleyecekti insanlar ders alacaklardı dediklerimden.(virgül koymayı unutuyorum sevgili dostlar kusuruma bakmayın.)

Ercik reisin dediği gibi: "Bir gün anlayacaksınız waay bee diyeceksiniz Ercik büyük adammış, biz onun kıymetini bilemedik diyeceksiniz... "

Ama olmuyordu, partizanca vuramıyordum, kızları öğretmen masasında inletemiyordum. Bir çokış yolu arıyordum bir kurtuluş.
Anlıyorsun değil mi dostum.
Tek dostum.
Kıymetli dostum.
ilgisiz dostum.
Eski Dostum.
O partizanca hayaller, kolektif dünya hayalleri geride kaldı...
https://www.youtube.com/watch?v=VScSEXRwUqQ

Japonlar gibi bakmalıydım dünyaya, değerlerimi bilecek ama dünyaya entegre olacaktım tıpkı
Lao Tzu reisin söylediği gibi boyun eğmek baş kaldırmaktır diyecektim. Uyum göstermeyi öğrenecektim.
Tatlı gülüşler yalan yere üzülmeler.. Bunu şizofrenler gibi yapacaktım. Duyguyu hssedecektim gerçekten ağlayacaktım. Çünkü hiç bir değerim yoktu kapitalist dünyada. Emeğimle değer kazanmak isterdim, çünkü herkes emek verebilirdi hatta ben bile.

ömrüm bir kamikaze pilotu kadar olmalıydı ve çakılmalıydım, insanlar onurumdan sözetmeliydi.

Dans edecek kıvrak bir vücut gülümseyecek bir kaypak surat. Yalancı olmaya değer mi. Bir kapitalist olmaya? Vuracaktım partizanca. Boyun eğişim aslında bir başkaldırı olacaktı.
https://www.youtube.com/watch?v=px5hvNWoVLE

insanları kandırmak için ilk başta kendimi kandırmam gerekti, ama ben onurlu bir sosyalisttim nasıl yalan söyliyecektim güzel bacaklı emperyalistlere? Bu kadar aşşağılık olmak bana dahi fazlaydı. ikna edemiyordum kendimi. Islak vajinalar istiyordum ama bunu onurluca nasıl yapacaktım. ciksi unutmaya çalıştım ama her şey sex olmasa da her şey sex'e çıkıyordu.

bilimle ilimle düşünmeliydim; mantıklı olmalıydım. Bu işi beceremessem soyum devam etmeyecekti ama soy sadece dna ile olmazdı. Bir kid'i yetiştirmek de dünyaya bir miras bırakmaydı.

Üzgündüm, evden çıkmıyordum. Bana asosyal deniyordu ev camiasınca. ama anlamıyorlardı bencil insanlar. Geçimini anne babasından sağlayan biri için asosyallik bir problem değildi. Tabi ki para kaanmak için sosyal becerileri geliştirmek gerekiyordu ama buna şu an gerek yoktu.
Bütün aile içi filmlerde hep bu problemdir zaten. Baba veya anne anlayışlı davranıp çocuğu dinleseler problem büyümeyecek ama dinlemiyorlardı, çocuğu sanki kendi mallarıymış gibi hoyratça kullanacaklarını sanıyorlardı

Kapitalizmin en büyük hediyesiydi sahip olmak.

Ego tanrının bir belasıydı, hepimiz saygı görmek istiyoruz ve kafeslere giriyoruz. Bu boyun eğme bir başkaldırı değildi tabii.
https://www.youtube.com/watch?v=QysRVMxkWUk

insanları kendime hayran bırakma dürtüsünden kurtulunca geriye ne kalacaktı ki. Beni öldürmeyen şey beni gerçekten güçlendirecek miydi?
(Niçe reyiz: Böyle buyurdu zerdüşt)
Bir ip cambazı gibi olmaktı amacım. ipe çıktıktan sonra hızlı olmazsam arkamdan bir palyaço peşimden gelir beni düşürürdü. Sorun şu ki ipe çıktıktan sonra en iyisi olmak zorunluydu ve düşüp parçalandığınızda sizi bir ağaç kavuğuna gömecek bir zerdüşt olmayacaktı. O hayali bir karakterdi.

insanın herşeyden önce yüksek bir değeri omalıydı. Bir yol olmazsa insan kaybolurdu. insanlara umut aşılayıp onları kendine çekmek ve bağlamak kolaydı peki kim bu şarlatanlardan değildi? insanların nefret ettiği düşünürler olabilir mi.

Aslında tüm bu karı kız ve esmer bacaklar hikayesi benim duygusal açlığımın bir yansımasıydı. Kendimi şimdi analiz ediyorum da sadece beni anlayacak bir kız arkadaş istiyordum. Hem beni deli gibi sevsin hem de beni anlasın bununla birlikte güzel lsun ve ben onun bacaklarını açıp, öğretmen masasında inleteyim. Böyle birşey olmayacaktı tabii. Sonraki tecrübelerim gösterecekti ki diğer kadınlarda bunun erkek versyonlarını arıyorlardı. Vuracaklardı partizanca..

Ateşe devam ..

Benden bukadar sevgili dostlarım. Kendinize iyi bakın.
Tek dostum.
only friend
Sevgili dostum
Sevgisiz dostum
ilgisiz dostum
Ölmek istediğimiz geceler artık yok

Ne kadar içtenlikle istesem de, artık yazdığınız mesajları okuyamam. Gerçek şu ki çok korkuyorum neden diye sorarsanız bilmiyorum. Çekincelerimin korkularımın mantığı yok.
iyi günler dilerim hepinize.

helal olsun yoldaş