eminim hepimiz böyleyiz ciddi tespit

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up

upppppppppppp

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

toplumdaki insanların konuşmalarını ve davranışlarını beğenmeme hastalığı. ne konuşuyor lan bunlar böyle, beni hiç sarmıyor hadi ben gidiyorum hastalığı da olabilir ayrıca.

dobra olamamaktır. olamadım hayatımın hiç bir evresinde dobra, dobra olamadığım gibi git gide daha da içine kapanık bir insan oldum. ---çevremdeki insanlar beni ilk önce utangaç sandılar---, ---daha sonra da sallamıyor bizi gibi düşüncelere kapıldılar---. konuşmalarını dinledim onların hep uzaktan.

aslında arkadaşlık, karşındaki ne konuşursa konuşsun onun seviyesine inebilmekmiş onu da anladım. o bir şey anlatırken maskeni takacaksın ve onun gibi olacaksın.

yoksa kenarda oturmaya mahkum kalırsın. bunu da öğrendim. öğrendim ama sonuçta kenarda oturdum çünkü o maskeyi takamadım. onlar konuşurken onlar gibi olamadım. yapmamalılar böyle basit konuşmalar, hatalar, yüzeysel açıklamamlar. mekanizma çalışmaya başladı o sırada.
çalışan mekanizmayla iyice yalnızlaştım.

aslında onların arasında olmak istedim hep. olamayınca bu içimde bir ukte kaldı.

biriyle konuşurken aklıma ilk gelenleri söylemek veya bir muhabbete "ben"le başlayan bir tümce ile girmek istedim. yapamadım hala da yapamıyorum.

aslında samimi olmanın ilk yolu buradan geçiyor. aklına gelenleri söyle, tutma kendini. işte benim kasıntım da ezikliğim de buradan geliyor. ben aklıma geleni söylesem kaliteme uymayacak o şey. kalitesiz duracak, bana yakışmayacak. o yüzden sürekli düşünerek konuşmaya çalıştım, öyle bir laf edecem ki bana yakışacak o laf. bu çok yordu beni hala da yoruyor. ben orada düşünürken de hep insanları sorguluyor durumunda göründüm, insanları kaçırdım yanımdan.

özet: şöle bi göz gezdirin yeter kendinizi bulcaksınız eminim.
hiç olmadı ilksatırları okuyun beyler -- yaş 18--

bu işin çözümünü bilen var mı aranızda?