elleri soğuk fakir bir kız çocuğu

kimse dinlemiyor mu beyler ? vay amk

dinleyen binler bir up çeksin de ona göre devam edeyim binler

derken kaldıkları gecekondunun önüne gelmiştik etrafı saclarla sarılmış bu yapı, bir çöp tenekesinden farksızdı önünde bir kaç tahtayı çakmak suretiyle yapılmış tahta bir kapı demirteli yardımıyla bir çiviye bağlıydı. küçük kızı kollarıma aldığımda huzursuzlaşır gibi oldu ama ellerini boynuma doladı. bana birinin sarılması ilk kez beni bu kadar güçlendirmişti. mehmet bey elindeki poşetleri bırakıp "beyim bırakın ben alayım doktor demi... ", "iyiyim mehmet efendi." diyerek susturdum. bir daha itiraz edecek gibi oldu ama kaşlarımı çattığımı görünce üstelemek istemedi. kızın annesi atıldı öne doğru "verin ben alayım." dedi. "istemez beni erkekten saymıyorsunuz herhalde." dedim. ikimizde tebessüm ettik, gözlerine ilk kez bu kadar dikkatli bakmıştım, göz altları zayıflıktan siyah halkalarla bezenmişti, bu mavi gözlerine güzellikten çok sertlik, bir disiplin getiriyordu, uzun boyu zayıflığıyla daha da ön plana çıkıyordu, elleri soğuktan solmuş kirden ise büsbütün tırnak altları siyahlaşmıştı, ayağındaki yırtık botlar kimbilir kaç yapıştırıcı kullanılarak yapıştırılmıştı. derken genç kadın bir çeviklikle çitlerin yanındaki kapıyı açtı ardından ben çocuk kucağımda peşinden yürüdüm mehmet bey ise en sondaydı.

daha da duygulanmıştım, evinizin adresini verin lütfen dedim. etlikte bir gecekonduları varmış, "mehmet bey lütfen sürün ama yolda yiyecek filan alalım." dedim kadın daha bir sinirlendi. "siz gelmeyeceksiniz değil mi?" dedi. "geleceğim hanımefendi.", "hayır istemiyorum!" dedi. tekrar sinirlenmişti, "eşime ne söylerim nasıl izah ederim?" dedi "izahatı bana bırakın lütfen" dedim. istemeye istemeye de olsa kabul etmişti. eve doğru yola çıktık. mehmet bey yolda durdu birşeyler almak için aşağı indi. kadın "neden yapıyorsunuz bunu? ikimizi de müşkül duruma sokuyorsunuz, yalvarırım yapmayın." dedi. "eşinizin beni anlayacağından eminim." dedim. derken küçük kız başını anneciğini dizine koymuş ve derin bir uykuya dalmıştı bile.

cebinde son 5 lira var ama şoförün var amk

arabaya binmemiz için şoför kapıyı açtığında genç kadın çekimserdi, küçük kız ise hayretler içinde aracı süzmekle meşguldü. bir kaç saniyede bunlar yaşanırken elimi öne uzatarak "lütfen buyrun." dedim kadın ve çocuk içeriye girdiler peşlerinden ben girdim araca şoför kapıyı kapattı. aracı kullanmak üzere kendini hazırladı ve yola çıktık fakat genç kadın araca bindiğinden beri tedirgindi sonunda dayanamayıp "nereye gidiyoruz?" dedi. "güzel bir yemek yeriz diye düşünmüştüm." dedim kadın uykudan uyanırmışcasına irkilerek "yok yemek filan, bana konuşacağız demiştiniz billahi gelmem lütfen kenara çekin ineceğim."dedi. şoförüm bana bakıyordu durmak için komut bekliyordu. kadın daha kızgın bir biçimde omzuna vurdu "sana söylüyorum dursana be adam!" dedi. araya girdim "lütfen, düşüncesizliğimi mahzur görün ama sadece konuşmak istemiştim." diyebildim. o anda dolan bir sürahinin devrilmesi gibi omzuma düştü başı ağlıyordu ancak "ağlamak" ile ifade edilemezdi bu. adeta bir nehir omzuma taşmıştı. "eşim beni bekliyor, aç bilaç şu yaptığıma bakın, ineyim lütfen ineyim." dedi çaresiz bir ses tonuyla. küçük kız babasını korumak isteyen bir tavırla atıldı "babam biz olmadan yemek yemez." neye el atsam elime yüzüme bulaştırıyordum.

Lan noktalama isaretlerine dikkat et dogru yaz

bu kadar düştün mü panpa allah belanı versin snein. sübyancı köpek

birkaç dakikamı saatmi eminmisin yuh dıbına koim

pek isteksiz biçimde başını aşağı yukarı sallayabildi. tüm bunlar yaşanırken şoförüm mehmet bey köşeden telaşlı biçimde koşarak geldi " beyim kusura bakmayın, ben şimdi hallederim.." derken sözünü kestim. " ziyanı yok mehmet bey aracı hazırla, misafirimiz var." dedim. "fakat beyim.." diye itiraz edecek olsa da "mehmet bey ziyanı yok" dedim. oflaya sıkıla önümüze düştü, genç kadın daha bir sıkılmıştı "ben size yük olmak istemem lütfen bırakın gidelim." dedi. ancak suratımda rahatsız olduğumu belirten bir ifade ile " söz verdiniz, itiraz istemiyorum sadece bir kaç saat.", yere baktı ve sadece "peki." diyebildi. "söz vermiştiniz beyim, yemin vermiştiniz çıkmayacaktınız dışarı hasta... " derken cümlesini anında kestim "mehmet bey lütfen aracı gösterin de yola çıkalım vakit dar." dedim.

Lan kimin ne drdigi anlasilmiyor dogru yaz

devam et panpa

sinan çetin rexerve

guzele benziyor.

şaşkınlıktan "ne oluyor?" diyebildim sadece. çelimsiz kadından hiç beklemediğim bir güzel bir konuşma tarzıyla "ben sizden para dileniyor sanmıştım özür dilerim." dedi. "hayır ne münasebet, aksine verdiğim parayı kabul etmedi." dedim "iyi yapmış" deyip arkasını dönüyordu ki kolundan tuttum, bir şeyler yapmalıydım belki beni azarlayıp bağırabilirdi ve oradaki herkese rezil olabilirdim ama bir şey yapmazsam tüm insanlığım yere düşen bir bardak gibi tuz buz olmak üzereydi. "lütfen vaktiniz varsaa.." demeden lafı ağzıma tıkıvermişti "sizden bir şey istemiyorum lütfen bırakın kolumu." dedi giderek şaşırıyor ve üzülüyordum kulağına eğilip " bak benim babam kanserden öldü, bu çocuk... " kadın birden bana döndü gözleri dolmuştu belli ağlamamak için kendini zor tutuyordu " ne istiyorsun ya bizden!" dedi "sadece bir kaç saat müsade et lütfen istirham ediyorum." dedim.

Bu olayda adı geçen kişi ve kurumlar gerçek değildir.

sefil gibi kir pas içinde suratıyla tekrar sordu "almazmıydın abi?" elindeki mendili ısrarla uzatıyordu soğuktan kızaran yanakları ve sürekli sümüğünü koluna silmesi onu daha şirin gösteriyordu, elimi cebime attım son 5 liram vardı biraz tereddütte kaldıysam da belli etmeden bir çırpıda sıkıştırıverdim parayı eline, elini cebine atacak oldu ki " ziyanı yok ufaklık harçlık olur sana" demeye kalmadan parayı geri uzattı " dilenci değilim ben babam çalışamıyor ondan bu, düzelirse mont alacakmış bana... " henüz cümlesini tamamlamamıştı ki suratında birden şimşek gibi bir beş kardeş patladı zayıflıktan kupkuru elleri ile hışımlı bir kadın yanında belirivermişti.