Artık daha rahat olabilirdim, Korkacağım hiçbir şey yoktu. Aramız da engel kalmamıştı. Annesini tekrar aradı. Annesi 10-15 dakika sonra geleceğini söyledi. Bunu duyunca sevinmiştim ama deniz bunu duyduğuna üzülmüştü. Sıkıldığını hissedebiliyordum.

-Televizyonu açmamı ister misin

+Olabilir

-Aç mısın

+Hayır, teşekkür ederim

Neler oluyordu ? Deniz benden gitarımı çalmamı istiyordu. Ne zaman bu kadar samimi olmuştuk ki ? Bu durumdan şikayetçi değildim ama garip geliyordu. Bu kadar hızlı ilerlemek normal miydi ? Yoksa benden hoşlandığı fikrine çok mu takılı kalmıştım. Ya hoşlanmıyorsa dedim kendi kendime... Ya hoşlanmıyorsa bu kadar bağlandıktan sonra acı çekmeyecek miydim? Yeterince acı çekmiştim zaten, yıkılmıştım, dökülmüştüm. Bir de bu olursa nasıl dayanacaktım.

Bu nasıl bir ikilemdi ? Bu nasıl sinir bozucu bir şeydi. Düşüncelere dalmıştım, deniz bunu fark etmiş olacak ki seslendi;

Beyler saat 11 e kadar Ki son part bu beklemede kalın yarıda bırakmayacağım

Israr etmek istemedi, gitar elimdeydi ama gözlerim ondaydı. Gözleri gözlerimde idi, keşke elleri de ellerim de olsaydı. Onun da zamanı gelecekti. Ama hoşlandığından emin olmam lazımdı. Acaba direk konuya mı girseydim. Ben senden ilk gördüğüm gündür hoşlanıyorum Çok klişe olurdu, daha güzel, daha nazik bir konuşma bulmam gerekirdi. Sessizlik canını sıkmış olacak ki;

- O zaman ben kalkayım

+ Sen bilirsin

Sen bilirsin neydi lan, sanki kızın gitmesini bekliyormuş gibi söylemiştim. Ayıp etmiştim, kendi kendime kızdım ama çoktan söylemiştim yapacak bir şey yoktu. Kapıya kadar eşlik ettim. Kendi evine girmesini bekledim. Tam kapısını kapayacaktı ki bana bir cesaret geldi.

-Benimle yarın sinemaya gelir misin

+Olabilir

+Tamam yarın haberleşiriz

-Görüşürüz

+Görüşürüz

Neden söyleyememiştim, neden yapamamıştım ki ? Korkmuş muydum, reddedilmekten mi korkmuştum. Bilmiyordum, lanet olsun ki bilmiyordum. Kendime çok fazla kızgındım, tam o noktaya gelmişken vazgeçmiştim. Belki de bir daha o cesareti hiç yakalayamayacaktım. Lanet okudum kendime. Elimde ki fırsatı kaçırmıştım. Gitar çalmış iken, güzel bir günden sonra çıkma teklifini etmem gerekiyordu. Bu kadar güzel bir gün bir daha olmayabilirdi. Bir daha bu fırsat gelmeyebilirdi, her şeyi berbat etmiştim.

Bunları düşünürken okul bitti, onu düşünmediğim tek ders yoktu. Gerçekten ona hapis olmuştum, ona bağlıydım. O özeldi. Servise bindim, eve geldim, indiğim de gözlerim onu aradı, yoktu. Sanırım benden önce gelmişti ya da daha gelmemişti. 10 saniye de bir arkama dönüp geldi mi diye bakıyordum, ama yoktu. Şansım yoktu, zaten hiç de olmamıştı. Asansöre yaklaştım, güldüm. Güldüm çünkü her asansöre geldiğim de o ince sesiyle bekle deyişi aklıma geliyordu. Yine gelir de belki der diye hala umudum vardı. Bu sefer gelmedi, asansör kapandı ve yukarı çıktım. Eve girdim, çantamı bir kenara attım. Yöneldiğim ilk şey bilgisayarım oldu. üstüme bile değiştirmeden bilgisayarımı açtım, bilgisayarım açılırken üstümü değiştirdim. Altıma rahat bir şort, üstüme ise kısa kollu giymiştim. Ekim ayı gelmişti ama hala sıcaklar geçmemişti. Bilgisayarda oyuna başladım, başladıktan 5 dakika sonra zil çaldı, hay daha yeni başlamıştım diye yakındım. Bu saatte kim gelmişti? Kapıyı açtım onu gördüm 

Oradan muhabbete girdim. Gidesiye kadar konuştuk. Gitti, o her gittiğine de yalnız hissediyordum. Ben sanırım aşık olmuştum.

Okula vardığım da sınıfa gittim. Denizi tekrar bir süreliğine kafamdan çıkarmam gerekiyordu. Bunu yapmayı istemiyordum ama yapmalıydım. Kendim için, ailem için, onların emekleri için, yapmalıydım. Derse girmeden önce son bir tekrar yaptım ve ders başladı. Olabildiğince dikkatli şekilde dinliyordum. Matematiğinden fiziğine kadar her dersi dinledim. Eve geldiğim de yeniden onu görmek istedim. Herhangi bir konuşma için kapılarını çaldım. Daha kendi evime gidip üstüme bile değiştirmemiştim. Kapıyı annesi açtı. 

Sinema başlamıştı, film umurumda bile değildi. Umurumda olan tek şey oydu; gözleri, elleri... Cesaretimi toplayıp teklifimi etmem gerekiyordu. Ama bilmiyordum 

Bana bakmıyordu, ben ne yapmalıydım ki ? Bakmalı mıydım? Bakmamalı mıydım ? Bir belirti vermesi gerekiyordu. Bazen ona bakmam gerekiyormuş gibi hissederken, bazen ise ona bakmam gerekiyormuş gibi hissediyordum. Bir adım atmalıydı. Emin olmam için bir adım atmalıydı. Bende ona göre yürüyebilirdim. Ona bakıyordum, bakıyordum çünkü onda özel bir şey vardı, ona bakmam gerekiyormuş gibi geliyordu. Bazen ona baktığım da , o da bana bakıyordu. O zaman cesaretli oluyordum. Bazen ona baktığım da ise saçları ile gözlerini kapatıyordu sanki bakma dercesine, utanıyordum. Ne yapmam gerekiyordu? Bana bir yol göstermeliydi. Gözlerini benden kaçırmamalıydı. O bakmalıydı ki ben de ona bakayım. Gözleri gözlerim de olmalıydı sonra elleri ellerim de...  

Hayır dediği için ısrar etmek istemedim, kumandayı ona verdim. Bir yabancı dizi açtı, bende onu izliyordum, ortak yönlerimizin olmasına sevindim. Televizyona dalmış izliyorduk. Birden kapı çaldı. Annesi gelmişti, keşke hiç gelmese onuna sonsuza kadar izlesek diye düşündüm. Ceketim hala üstündeydi, onda kalsın diye hatırlatmadım, sanırım unutmuştu. Annesiyle beraber teşekkür edip gittiler. Bugün hayatımın en güzel olabilirdi. Hoşlandığım kız benim evimde benim ceketimle benimle beraber televizyon izlemişti, ben daha ne isteyebilirdim ki...

Hava kararınca eve döndüm. Dönerken bile o kızı düşünüyordum. Maçta hiçbir zaman konsantre olamadım hep top kaybettim. Arkadaşlara da ayıp olmuştu ama ne yapabilirdim ki aklımdan çıkmıyordu, bu benim elimde olan bir şey değildi, o kız gözleri, sesi unutamıyorum.

Eve vardım, yatağıma yattım. Telefonumu kontrol ettim, yine bir tak yoktu. O gün ilk defa eski sevgilimi gizliden gizliye kontrol etmedim. Çünkü aklım başka birinde tutsaktı. Yemeğimi yedim, alarmı kurdum, yattım.

Yine taktan bir sabaha uyandım, elimi yüzümü yıkadım. Kahvaltı yaptım çıktım, ayakkabımı bağlarken asansörü çağırdım, geldi bindim. Yine tam kapanacak iken o ince sesiyle; bekle dedi. Bekledim bindi göz ucuyla gözlerinin içine bakıyordum, bir şey diyecek gibi oldu ama sonradan vazgeçti. indiğimiz de bir an durakladı;

-Sesin çok güzelmiş dedi

Duymuştu, lanet olsun duymuştu. Yerin dibine girdim, kızardım. Kıpkırmızı oldum, ayıp olmasın diye

+ Teşekkür ederim dedim

Beyler sizleri de kırmak istemiyorum ama gitmem Laz'ım

-Deniz

+Efendim.

-Şey

+Ney?

+Benimle...

-Benimle ne ?

Tüm cesaretim gitmişti, burada gidemezdi, olamazdı. Olmazdı lan buraya kadar gelmişken söylemeliydim, ama söylemedim, durakladım kaldım. Cümleyi tamamlamam gerekiyordu.

Kahvaltımı acele bir şekilde yapıp, çıktım. Ne kadar erken çıkarsan o kadar çok görebilirdim. inmek için asansörü beklemedim, 2 şer adımlarla hızlı hızlı indim. Kapıdan çıktım, oradaydı. Yanına yaklaştım

-Günaydın

Benim geldiğimi görmemişti, günaydın dediğim de biraz korkmuştu. 

+Günaydın dedi 

-Korktun mu 

+Geldiğini görmemişim 

Sinirliydim, kendime sinirliydim. Sinirli bir şekilde aklıma bir fikir geldi. Acaba sinema da güzel bir şekilde teklif edebilir miydim. Bu cesareti kendim de görmüyordum, ama yaparsam güzel olabilirdi. Plan yapmam gerekiyordu, her şey kusursuz olmalıydı.

Nasıl edecektim, nasıl bir teklif olacaktı, en ince ayrıntısına kadar düşünmem gerekiyordu, en ufak bir hatam da deniz sadece uzaktan baktığım bir kız olarak kalacaktı. Buna dayanamazdım. Her an her dakika onun yanında olmak ister iken onsuz olmayı hayal bile edemiyordum. Sabırsızlığım ya başıma bela olacaktı, ya da güzel bir sonuç verecekti. Ya deniz benim sevgilim olacaktı ya da sıradan bir kapı komşusu olarak kalacaktı. Bu riski göze almalı mıydım ? Bilmiyorum...

Onun gitmesiyle üzerime büyük bir yalnızlık çökmüştü. Evde tek başıma yaşıyordum. Yemeğinden çamaşırına, ütüsünden temizliğine her şey bana aitti. Ailenden uzak olmak bazen güzel geliyordu, rahattın, karışanın yoktu ama hem onları özlüyordum hem de uzak bunlar çok zor geliyordu. Başka şehir de okumak zordu. Hem de lisedeyken başka şehirde okumak daha da zordu..

Deniz eliyle sus ifadesi yapmıştı. Sanırım arkadaşlarına benden bahsetmişti. içten içe güldüm. Tüm dikkatim denizdeydi ama arkadaşlarının çocuk yakışıklıymış dediğini duyabiliyordum. Biraz utanıyordum. Sonuçta 3 kızla evde tek başına olmak normal bir şey değildi. Deniz beni biraz rahatlatmak için konu buldu ve konuşmaya başlamıştık. Denizin arkadaşı selin biraz fazla ileri gitmeye ve benimle yakınlaşmaya başlamıştı. Denizin bundan rahatsız olduğunu görebiliyordum. Yoksa beni mi kıskanıyordu ? Aman Allah'ım hoşlandığım kız resmen beni arkadaşından kıskanıyordu...

Çalmaya başladım, sadece çalıyordum. Sözleri yoktu, sözlerini söylememi bekliyordu ama utanıyordum. Acaba söylemeli miydim ? Sesimi zaten duymuştu, korkacak bir şeyim yoktu. Rezil olmayacaktım hem sesimi beğendiğini söylemişti. Bir anlık cesaretle girdim şarkıya. Tüm dikkatiyle beni dinliyordu. Fazla uzatmadan bitirdim. Gülüyordu, gamzesi gözüküyordu. Gamzesine takılı kalmıştım, yine sessizlik olmuştu. Bu sefer sessizliği bozan o olmuştu.

-Sesin gerçekten güzel

+Hiç sanmıyorum

-Neden öyle diyorsun

+Bilmem, öyle geliyor

içeri girdi, salona doğru ilerledi ben de odamdan gitarı alıp geldim. Oturdum, gözlerinin içine içine bakıyordum. O da gözlerime dalmıştı. Yine hiçbir şey demeden sadece gözlerini seyrediyordum. Kendimi toparladım;

-Ne çalmamı istersin

+Pera - Sensiz Ben çalmayı biliyor musun

-Evet ilk çaldığım şarkılardan biridir .

Geldim beyler devam

Tam arkamı dönüp gidecekken bir ses geldi, denizin sesiydi.

-Evde arkadaşlarım var gelmek ister misin ?

Bir an düşündüm denizi bir kaç saat görmek için iyi fikirdi

+Olabilir dedim

içeri girdim. 2 Tane kız vardı. Deniz direk tanıştırdı bizi. Yan komşumuz görkem demişti. Oradan bir kız;

-Aa bu çocuk o çocuk mu dedi.

Kısık bir sesle oh dedi, dediğini duymamış gibi yaptım. Kapıdan direk benim odam gözüküyordu, odamın kapısı açık olduğu için odanın girişinde ki gitara gözü takıldı

-Senin mi

+Ney benim mi ?

-Gitar

+Evet

-Çalar mısın ?

+ Tabi, ne zaman istersen

-Şimdi isterim.

Görüşürüz dedi ve eve girdi. Yine görmüştüm onu,  oyuna tekrar döndüm. Ama hiç oynayasım yoktu, tüm aklım fikrim tekrar denize gitmişti. Tekrar onu düşünmeye başladım. Onu beni ve eğer başarabilirsem bizi düşündüm.

-Ne oldu ? 

+Anahtarımı unuttum da dışarı da kaldım. 

Hava soğuktu, bu soğukta da o kızı burada bırakmaya hiç niyetim yoktu. Ceketim hala üstündeydi, görünce mutlu oldum. 

-Gel benim evime, oturursun ailen gelince gidersin

+ Yok ya teşekkür ederim, beklerim ben

-Bu soğukta burada durmana izin vermem

Dedim ve ayağa kaldırdım. Beraber eve çıktım, utanıyordu. Ev incin mıydı hatırlamıyorum. içeri girdi, kapı pencere açtım. 

-Geç otur 

+ Teşekkür ederim 

- Ne kadardır aşağı da bekliyorsun 

+ Yarım saattir falan