Bütün partlar hazır bir kaç kişi olsa bile yazacağım anlatmak istiyorum

taktan bir hayat geçiyordu, geçiyordu işte hiç bir şey olmadan. ilişkim yeni bitti, yalnızım. Yoruldum yoruldum çünkü her kişi de o kızı görmekten yoruldum. Canım yanıyor, canım acıyor, acı çekiyorum, ölüyorum , sahte gülüşlerim bitti, gülemiyorum , mutlu olamıyorum, sürekli gözümün önüne geliyor, unutamıyorum. Bağlandım, bağlandım çünkü seviyordum. Bağlandığım için kendimden nefret ediyorum, kendime küfür ediyorum. Ben çok yoruldum, yaşamaktan, yaşamaya çalışmaktan yoruldum. Hayattan zevk almaya çalışmaktan; zorla, istemeyerek, yapmacık şekilde gülmekten yoruldum. Her yerde onu görmekten, onu sürekli hatırlamaktan yoruldum. Gözlerinin ışıltısını, gülüşünü hatırlamaktan yoruldum. Kaybetmekten yoruldum, elimden kayıp gitmesinden yoruldum, o gözlerin başka gözlere bakacağını düşünmekten, o ellerin başka elleri tutacağını, o yanağa başka dudağın değeceğini düşünmekten yoruldum. Kokusunu başkasının içine çekeceğini, o sıcak vücuduna başkasının sarılacağını düşünmekten yoruldum. Ben onu rüyamda görmekten yoruldum. Ben yoruldum nefes almaktan yoruldum, yoruldum. Bitti hiç bir şey olmamış gibi bitti. Yaşanmışlıklar olmamış gibi bitti.

Okula gidip geliyorum, ona gitmek denebiliyorsa gidiyorum. Sabah elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalışıyorum, ne kadar başarılı oluyorum bilmiyorum. Ruh gibi servise biniyorum, serviste yarım kalmış uykuma devam ediyorum. Okula yaklaşırken uyanıyorum, sınıfa çıkıyorum, tekrar uyuyorum. Ders başlamaya yakın uyanıyorum, derslerimi pür dikkat dinliyorum, çünkü ders dinlemekten başka yapacak bir şeyim yok. Okul bitiyor eve geliyorum, derslerin tekrarını yapıp bilgisayara geçiyorum bir kaç oyun oynadıktan sonra telefonuma göz gezdiriyorum, mesaj gelmiş mi diye kontrol ediyorum bir umut belki mesaj atmıştır belki barışmak tekrar denemek istiyordu diye bakıyorum ama yine her zaman ki manzarayla karşılaşıyorum; mesaj yok. Günlerim sıradan, aynı şekilde geçiyor, Ta ki o güne kadar...

Beyler panpalarım tüm okuyan herkes Rez'lesin kaç kişi olduğunuzu görelim

Aklım ona tutsak kalmıştı, markete vardım. Marketten gerekli şeyleri aldım, çıktım. Eve vardım, vardım varmasına ama aklımdan bir türlü çıkmıyordu, bilgisayar oynarken gözleri, televizyon izlerken saçları, yattığım da ise sesi aklıma geliyordu. Acaba evlerine gidip tekrar hoşgeldiniz, tanışmak istemiştim desem çok mu yüzsüzlük yaparım diye aklımdan geçirdim. Gitmemeye karar verdim sonuçta kapı komşusu idik. Elinde sonunda tanışacaktık, yarın okul vardı. Ben bu kafayla o kızı düşünerek nasıl gidecektim, gitsem bile nasıl ders dinleyecektim.

Yeni bir sabaha daha uyandım. Yine boş sıradan geçeceğini biliyordum. Bugün kesinlikle alışverişe gitmem gerekiyordu, yoksa aç kalacaktım. Giyindim, çıktım. Kapıyı açtığımda yeni taşınanların kapısı açıktı. Biri çıktı ;

-Merhaba. Hoşgeldiniz

+Merhaba, Teşekkür ederiz 

Tam ayakkabımı giyecek iken, konuştuğum kişi ; 

- Hadi kızım, geç kalıyoruz diye seslendi 

Ben başımı kaldırdım ve onu gördüm, donup kaldım. Gözleri ela saçları kıvırcık, yaklaşık benim boylarım da bir kızdı. Tutuldum, ayakkabım elimden düştü. 

-Merhaba dedi ince sesiyle

Bir şey diyemedim, sesi de çok güzeldi. Ne oluyordu bana, neden donup kalmıştım. Anlam veremedim, kendimi toparladım.

+Me-merhaba diye kekeledim.

O gayet rahattı, ama ben onun kadar rahat değildim, ne olduğunu bilmiyordum, sadece o güzel gülen gözlerine takılı kalmıştım. Takılı kalmıştım ama neden ? Hayır tekrar birinden hoşlanamazdım, daha yeni yıkılmışken, daha acım taze iken yeni birinden hoşlanamazdım, bunu kendime yapamazdım. 

Daire 5. katta olduğu için asansör ile iniyordum, asansörü çağırdım, bu arada ise ayakkabılarımı bağlıyordum. Bir yandan ayakkabımı bağlıyor bir yandan ise göz ucumla ona bakıyordum. Sanırım şaşı olacaktım. Asansör geldi, bindim tam kapanacak iken o ince sesiyle seslendi

-Bekle 

Hemen elimi koydum, tekrar açıldı annesiyle beraber bindi. Benden biraz kısa olduğu için ben ona yukarıdan göz ucuyla bakıyordum. Bakmamaya çalışıyorum ama olmuyordu, sürekli gözüm o ela gözlerine kayıyordu. Gözleri çok güzeldi, ışıl ışıldı resmen bana bak diyordu. Aşağıya indik, ilk defa asansörden inmek istemedim. 

Okuyan varsa ses versin beyler

-Hangi okulda okuyorsun diye lafa girdim

Söyledi, sen hangi okulda okuyorsun dedi, ben de söyledim okullarımızın aynı olmasını isterdim. Ama o kadar da değildi o kadar tesadüf benim için bile fazlaydı. Servisi geldi görüşürüz dedi gitti, arkasından görüşürüz dedim bakakaldım. Ben kendi servisimi beklerken, gamzesi gözümün önüne geldi. Gözleri, saçları ve ince sesi yetmezmiş gibi bir de gamzesi çıkmıştı. Ben bu kadar güzellikle nasıl baş edecektim. Bu kadar şeyi düşünürken nasıl odaklanıp ders dinleyecektim. içimden yakınarak yaktın beni gamzeli kız dedim.

Geldim beyler belli edin kendinizi seri seri Atıcam

Sabah uyandım, artık taktan bir sabah demiyordum. Demiyordum çünkü yeni bir sabaha uyanmak için bir sebebim vardı... Deniz. Elimi yüzümü yıkadım, kahvaltımı yaptım ve büyük bir umutlu çıktım. Hava biraz soğuktu, apartmandan çıktım. Onu gördüm emin olmak için biraz yaklaştım, uzağı çok iyi göremiyorum. Gözlük kullanmam gerekiyordu ama kullanmıyordum. Deniz kısa kollu bir t-shirt giymişti, titrediğini görebiliyordum. Kendi kendime fırsat bu fırsat dedim. Ceketimi çıkartıp yanına gittim.

Beyler ilk entry şukulayın ya da cügüleyin de üstte kalsın

Mutluydum, ama neden ? o kızı gördüğüm için mi... Daha sevgilisi var mı onu bile bilmiyordum, eğer varsa ne yapacaktım ki, içime mi atacaktım. Sadece uzaktan merhaba merhaba mı diyecektim. Kapı komşumdan hoşlanıyordum ama daha sevgilisi var mı onu bile bilmiyordum. Allah'ım bu nasıl bir duyguydu, nasıl bir ikilemin içine düşmüştüm.

Bunları düşünürken Berk aradı. Açtım;

Berk: Kanka biz basket oynamaya gidiyoruz istersen gel

Ben: Olur kanka zaten kafamı dağıtmam lazım

Berk: Ne oldu

Ben: Anlatırım

Anlatmayacaktım, ama üstelemesin diye öyle dedim. Hazırlandım çıktım, asansöre bindim, kız hala aklımdan çıkmıyordu, bu nasıl tutsaklıktı. Bir insan hapishaneye girse benim kadar tutsaklık hissetmezdi. Asansör de aynaya bakarak saçımı düzeltiyorum, bir yandan ise kendi kendimde şarkı söylüyordum. Zemin kata indim, arkamı döndüm. Dönmem ile onu görmem bir oldu, şarkı söylediğimi duymuş muydu ? Allah'ım rezil mi olmuştum ? Kızardım, bir şey diyemedim, asansörden çıktım. Hızlı adımlarla sahaya doğru ilerledim. Acaba duydu mu, duydu mu diye kafayı yiyordum. inşallah duymamıştır diye dualar ediyordum. Sahaya vardım, selamlaştık, ufak çaplı bir sohbet ettik. Maça başladık, oynadık.

Bu da bugünlük son part yarın akşama doğru bitirebileceğimi düşünüyorum beyler şuku ya da cügü atın da yukarda kalsın yarın sabahtan başlayacağım yazmaya yukarda kalırsa haberinizin olması daha da kolaylaşır

Artık bana bir adım atmalıydı, ben ona adım atmaktan yorulmuştum. Atacağım bir adım da kalmamıştı zaten. Emin olmadan ne yapabilirdim ki ? Çıkıp karşısına senden hoşlanıyorum mu demeliydim ? Bunu ben diyemezdim, bunu yapacak cesaretim yoktu. Sadece gözlerinin içine bakabilirdim Sadece uzaktan gözlerini seyredebilirdim Ben buydum, o adım atmadıkça ben bundan ibarettim. Bir adım atmalıydı ki gözlerini saatlerce bakıp elini tutabileyim.

Beyler dediğim gibi bütün partlar kayıtlı hazır bir kaç kişi Rez dediği anda devam edeceğim

Beyler kendi kendime anlatıyormuş gibi oluyor eğer okuyan burada olan varsa ses versin

Okuyan okumayan beğenen beğenmeyen herkes iyi geceler her şey Gönlünüzce olsun

Acaba yalnız olduğum için tutunacak bir dal mı arıyordum? Birini sahiplenmek istiyordum bu sahiplendiğim kişinin de bu kız olmasını istiyordum. isteklerim kabul olacak mıydı? O kızı sahiplenmeyi başaracak mıydım ? Merak ediyordum, sevgilisi var mı, hoşlandığı biri var mı, eğer varsa tüm hayallerim başıma yıkılacaktı, o ses, o gamze sadece uzaktan baktıklarım olarak kalacaktı. Buna katlanabilir miydim ? Bilmiyorum. Üzerim de bunca acı varken, daha yıkık iken, daha toparlayamamış iken buna dayanabilir miydim? Bilmiyorum. Bilmiyorum ama onun için riske girebilirdim. O ela gözleri için riske girebilirdim. Evet evet bunu yapabilirdim, yapmalıydım.

Sabah uyandım, saat 12 olmuştu. Hafta sonu olmasının rahatlığıyla yavaş yavaş yatağımdan kalktım. Banyoya gittim, elimi yüzümü yıkadım, odama gelip telefonumu kontrol ettim, 1 mesaj vardı. Büyük bir heyecanla açtım, hala umudum vardı, belki mesaj atmıştır dedim. Mesajı açtım, gelen mesaj Turkcell'den idi, kısık bir ses ile küfür ettim. Mutfağa gittim, buzdolabını açtım. Bir tak yoktu markete gidip alışveriş yapmam gerekiyordu, üşendim. Bir yumurta kırıp yedim. Bilgisayarın başına geçtim, oyunu açtım oynamaya başladım. 

Kulağıma gürültülü bir ses geldi, balkona çıktım. Karşı daireye biri taşınıyordu. inşallah çoluk çocuk yoktur diye yakındım. Televizyonu açtım, gereksiz magazin programları vardı; yok şu ünlü şu ünlüden boşanmış, yok jet ski yaparken düşen ünlü rezil olmuş falan filan. Kanalları değiştirdim, yabancı bir dizi buldum, zaten güzel dizileri hep yabancılar yapıyor diye içimden geçirdim. Ses gelip duruyordu, televizyondan diziden bir tak anlamıyordum. Dışarıya çıkayım dedim kendi kendime, basketbol topumu aldım çıktım. Sahaya vardığım da boştu, sevindim çünkü insanların olduğu yerde boğuluyordum. Hayatta tek görebileceğim insan oydu ama artık o da yoktu. Basketbol oynamaya devam ettim. Pgibopat ruh hastası tipler gelmeye başlayınca bulaşmamak için eve döndüm. Eve döndüğüm de hala devam ediyorlardı. içimden ne kadar eşyaları varmış lan diye söylendim. Geçtim bilgisayara kulaklığı taktım son ses müzik dinledim. Akşam oldu yemeğimi yeyip dinlenmek için yatağa yattım yine bir gün daha tak gibi geçmişti. Sıradan, hiçbir şey olmadan, her zaman ki gibi geçip gitmişti. Onu düşünürken, neden bitti diye yakınırken uyuyakaldım. 

Bir şeyler düşünüp, planlamam lazımdı. Yoksa sabırsızlıktan ölecektim. Cuma gününün olmasının rahatlığıyla tüm dikkatimi bu konuya verdim. Derslerime yarın da çalışabilirdim. Denize öyle bir şey yapmalıydım ya da sormalıydım ki, benden hoşlandığına emin olmalıydım. Eğer hoşlanıyorsa ne yapacaktım. O bir sonra ki aşamanın sorusuydu ama şimdiden düşünsem iyi olurdu.

Acaba, selini kullanarak mı, kıskandırma yoluyla mı hoşlandığına emin olsaydım diye düşündüm, ama deniz benden soğuyabilirdi hem arkadaşıyla benim yüzünden kavga etmesini istemezdim, düşünceler ile uyuyakaldım.

Okula vardım, derse girdim. Ders matematikti, matematiği normalde severdim ama o kız bir türlü aklımdan çıkmıyordu. Dersi dinleyemiyordum, gözlerimin önüne gamzesi geldikçe hayallere dalıp gidiyordum. Daha sadece adını ve okulunu biliyordum ama onun her şeyini biliyormuşum gibi geliyordu. Daha sevdiği filmi, sevdiği rengi, sevdiği müzikler ve sevdiği yemeği bilmiyordum. Elbet öğrenecektim , sabırsızlanıyordum. Bir an önce okul bitsin, eve gideyim belki karşılaşırız da konuşuruz diye sabırsızlanıyordum. Bu kıza neden bu kadar takmıştım ki, neden bu kadar hoşlanmıştım onda farklı bir şey vardı, özel bir şey, beni ona çeken bir şey, ama neydi ? Daha hiçbir şeyini bilmediğim birine bu kadar bağlanmak normal miydi? Yoksa beni mi anormaldim.

Ben market yoluna gittim, onlar arabaya binip gittiler. Market yolunda sürekli onu düşündüm, ela gözlerini kıvırcık saçlarını, bir an olsun aklımdan çıkmıyordu. Ne oluyordu bana ? Yoksa yoksa tekrar... Söylemek istemiyorum evet sanırım ondan hoşlanmıştım, ilk görüşte resmen ona bağlanıp kalmıştım, aklıma takılmıştı, aklım ona tutsak olmuştu.

Bir kişi de olsa dinlemesini istiyorum kendi kendime anlatıyormuş gibi olmasın

Sabah uyandığım da kendimi mutlu hissediyordum. Çünkü onu rüyamda görmüştüm, sevgili olmuştuk. Beraber sinemaya gitmiştik ve ilk defa elini tutmuştum. inşallah bir gün gerçek olur diye dua ettim. Hemen elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Kahvaltı yapıp aşağıya indim. Bu sefer yoktu. içimden koca bir of çektim. Bekledim, bekledim gelmedi. Servisi gelmişti  ama daha o yoktu. Sonra koşa koşa geldi sadece günaydın diyerek servise bindi ve gitti. Arkasından günaydın bile diyemedim. Onunla konuşmadığım bir sabah nasıl mutlu olacaktım ki. Bu kadar bağlanmakla yanlış bir şey mi yapmıştım. Artık onu tanıyordum ya da tanıdığımı sanıyordum. Madem tanıyordum harekete geçmek için neyi bekliyordum ? bilmiyorum. Allah'ım bu nasıl bir duyguydu. Bazen çok iyi hissede bilirken bazen ise hayatının içine edebiliyordu. Bunlara kafa yorarken servisim geldi. Bindim ve gittim. Derslerimi yine dikkatli dinledikten sonra eve geldim. inşallah bugün evdedir diye düşündüm.

Beyler ilk entrye şuku ya da cügü atın üste taşıyalım

Tekrar hayallere dalmıştım, bu hayallere dalma olayı fazlasıyla canımı sıkmaya başlamıştı. Artık derslerime çalışamaz olmuştum. Buna bir dur demeliydim, yoksa aileme ne diyecektim, bu kadar derslerim düşerse nasıl yüzlerine bakacaktım. Daha iyi öğrenim görmem için, başka şehire göndermişlerdi. Eğer bunu başaramazsam, nasıl gurur duyacaklardı benimle. Olmazdı, olamazdı. Kendime çeki düzen vermem lazımdı. Hem denizle ilgilenip hem de ders çalışabilirdim. Oturdum masama denizi kafamdan bir süreliğine atmaya çalıştım. Biraz başarmıştım, bugün gördüğümüz dersleri tekrar ettim. Ders bittiğinde televizyonu açtım. Birden kapı çaldı. inşallah deniz gelmiştir dedin kendi kendime. Kapıyı açtığımda gülen gözleri ve gamzeleri karşımdaydı. Ceketim elindeydi, getirmişti

Bir sonraki sabah daha iyi olacaktı. Çünkü hoşlandığım kızla sinemaya gidip orada teklifimi edecektim. Yarını sabırsızlıkla bekliyordum. Mutluydum ama bir o kadar da endişeliydim. Korkuyordum reddedilmekten, o gözlerin benden uzak kalmasından korkuyordum. Uykum yoktu, nasıl uyuyacağımı bilmiyordum. Bu sorular beynimi tırmalarken nasıl uyuyacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Kafamı dağıtıp uyumam gerekiyordu. Düşüncelerle uyuyakaldım.