Yaz sen okuyom hade

Ulan neden ilgi görmüyor artık hikayeler..

Hikaye devam edecek... Gelen arkadaşlar kendisini belli etsin...

Ders bitti tenefüs zili çaldı...
O anda Seda ve ben aynı anda kapıdan çıkıp kantine doğru yürümeye başladık...
Ben "Hayat nasıl gidiyor. " dedim
Seda "iyidir , sende nasıl gidiyor , ders çalışabiliyor musun " dedi
Ben "monoton dünya , stabil bir hayat, ders konusunda ise çalışmaya çalışıyorum, diyelim" dedim.
Seda " Anladım " dedi gülümseyerek..

Kantinin kapısından girdiğimiz anda "Sana çay ısmarlayabilir miyim , hem biraz muhabbet etmiş oluruz " dedim
Seda o anda gözlerime bakıp bana gülümsedi ve "Tabi neden olmasın, ama poğaçalar benden " dedi.

Çaylarımızı ve poğaçaları alıp bir masaya oturup muhabbet etmeye başladık...
O kadar güzel görünüyordu ki benimle konuşurken , ses tonu, konuşması, güzelliği ile karşımda oturmuş , o kocaman kahverengi gözleri ile gözlerimin taa içine bakıp benimle konuşuyordu.. Çok güzeldi herşey...
Bu güzel muhabbeti ders zilinin çalmasıyla son bulmuştu...

Sonra kalkıp derse gittik..

Rez alın devam ediyor

Seda'yı her gördüğümde anlamsız bir heyecanı kalbimde hissedebiliyordum. Bir süre sonra Onu görmek ve varlığını yakınımda hissetmek açıkçası bana huzur ve mutluluk vermeye başladı. Ama içinde bulunduğum durum benim iplerimi tutuyordu. Seda yı sadece gözlemliyordum. Ötesine gitmek beni korkutuyordu... Bu duruma bir çare bulmak zorundaydım. Güzel olan herşey onda ve ben onu kaybedemezdim. Ona ulaşmam gerekiyordu...

Yine bir sabah sınıfa geldim. Sırama oturdum. Bir süre sonra Seda bütün zerafeti ile sınıftan içeri girdi. Ve benim oturduğun sıranın sol tarafındaki sıraya oturdu. Kitaplarını masanın üzerine koydu ve bana doğru baktı o anda göz göze geldik , bana gülümseyip "günaydın" dedi.
Lan oğlum ne diyom bana günaydın dedi lannn..
Bende ona "günaydın " dedim. Sonra sınıfta etrafa bakmaya başladık arada göz göze geliyor ve birbirimize gülümsüyorduk..
O anlarda o kadar mutlu hissediyordum ki kendimi...

Artık bir atılım yapmam gerekiyordu...

Sabah hazırlanıp dershanenin yolunu tuttum.
Dershaneye giderken kafamda , bu sınav sürecinin nasıl üstesinden geleceğimi düşünüyordum...

Bu düşünce yoğunluğu ile dershanenin önüne kadar bir solukta gelmiştim.. Daha sonra içeri girip idari katı geçip sınıfıma girdim...

Sınıfta 10 kişi civarında öğrenci vardı..
Sıranın birisine oturdum ve dersin başlamasını bekledim..
Bu sırada sınıftan içeri giren öğrencilerde vardı..
Ve biri kapıdan içeri girdi..
1.70 boylarında buğday tenli , yüzü ,kaşları , kocaman kahverengi gözleri, saçları yani o kadar güzeldi ki... Beni bir anda kendisine odakladı ... Ama bunlarla uğraşacak ne vaktim vardı ne gücüm...

O sınıfa girdikten sonra hocada sınıfa girdi...
ilk muhabbetlerin ardından , yoklama faslına geçti...

Hoca isimleri okurken , onun ismini çok merak ettiğim için sol tarafımda "burada" cevabı gelen herkeze bakıyordum...
Hoca "Seda buradamı" dedi.
Ve o elini kaldırıp "burada" dedi...
Artık ismini öğrenmiştim...

up up up

up up up

up up up

up up up

O zamanlar 19 yaşında gençliğimin en güzel yıllarıydı. Yaşam doluydum .. Bu hayatta ve düzende var olmaya çalışan bir geçtim. Fakir bir ailenin çocuğuydum. Bu fakirlik beni ekgib bir yaşama itmişti. Hayatımın büyük bölümü ekgibler içindeydi ... Neyse asıl hikayeye geçelim...

Lise hayatım boyunca, okul bitimlerinde çalışmaya gidiyordum. Bu sebepten dersler ile fazla haşır neşir değildim. Bu yüzden derslerim sıkıntılıydı. Lise son Sınıfta bu hayattan kurtulup , yaşam koşulları daha iyi bir hayata kavuşmam gerektiği fikri beni üniversite sınavına çalışmaya itti. Ama ilk senemde bilgisiz ve tecrübesiz olduğum için kazanamamıştım. Ama pes etmeye hiç niyetim yoktu. Bu sefer düzen değil ben kazanacaktım ve buna inanmıştım. Bu yolda önüme hangi zorluklar çıkarsa çıksın pes etmeyecektim...

Lise son Sınıftaki Sınavın hezimetini yeni yeni üzerimden atıyordum. Kendimi ve beynimi toplayıp tekrardan bu sınav sürecine çalışmaya hazırdım. Bunun içinse bir dershaneye kayıt olmuştum.

Yaz aylarında dershaneler kapalıydı ve dershane süreci daha başlamamıştı. Ama benim kayıt olduğum dershane , yaz aylarında lise son Sınıf ve mezun öğrencileri bir sınıfa koyup sınav sürecine hazırlık dersleri mahiyetinde dersler vermeye başlamıştı. Ve dershanedeki ilk Günlerim başladı...

Devam ediyorum...

Neyse ben devam ediyorum... Gelen çıkar elbet...

Okkuyan yokmu hiç mk..

Dram dolu bir aşk hikayesidir...

Bazen içindeki ekgibliği ifade etmek için , sözler yetersiz kalabilir . Gidersin, gelirsin, konuşursun, susarsın, bazende içersin...
Ama bunları yaparken hep o ekgibliği içinde, taa derinlerde hissedersin.

Pgiboloji bunu bastırılmış duyguların yansıması olarak görmekte. Ünlü bir piskoloji uzmanının bunun üzerine çok beğendiğim bir sözü vardır.

"ifade edilmemiş duygular asla ölmez, sadece diri diri toprağa gömülür ve sonradan daha korkunç şekilde tezahür eder."

S. Freud

Herif bu kadar yaşanmış ekgibliği 3 satır söze sığdırmış...

Ekgiblik... Bazılarımız çok derinlerden hisseder.
O kadar derinden hisseder ki bu ekgiblikle yaşamak ona o kadar zor gelir ki ...

Bu gün sizlere duyguları bastırılmış bir aşk hikayesi anlatacağım...

içinde EKgibLiK hisseden herkes için...

Başlayalım..

Not: Beyler bu hikaye benim eski bir hikayemdir... uzun zaman oldu bunu yazalı...

silik yiyen
(bkz: adanalticocugu) hatrına...