Rez alın devam edecek...

Rezzzzz hikayelerin efsane dostum devam et

Devam...

1-2 part daha giriyorum

Seda ile olan yakınlığımız başlamıştı ve kendimi çok iyi hissediyordum.. Dershane süresince hep birbirimize yardımcı olduk. Destek olduk.. O da beni çok seviyordu..

Fakir bir ailenin çocuğu olduğum için param her zaman olmazdı ama olduğu zaman onu bir cafeye zütürüp orada muhabbet ederdik... Hayatımız hakkında herşeyi paylaşmıştık...
Anlayacağın birbirimizi çok seviyorduk...

...

Seda cilveli bir halle bana "Aşkım beni ne kadar seviyorsun?" dedi..
Ben "Babam annemi nasıl sevmişse bende seni okadar seviyorum.. Aşkımı babamdan almışım" demiştim.. Bu sözüm onu o kadar mutlu etmişti ki bana sarılıp , öpüşmeye başladık...

...

Her günümde her anımda aklımda ...

Ama bu güzel günlerinde sonu gelmeye başladı...

Üniversite sınavına girdik. Ve sınav sonuçları geçen seneye göre iyiydi ama yine bir taka yaramıyordu... istediğim gibi bir puan alamamıştım... Bu durum benim piskolojimi çok bozmuştu ne yapsam olmuyordu.. Umutsuzdum... Ama Seda nın varlığı bir nebze olsada beni teselli ediyordu...

Ama benim Sedaya bir yaşam vaat edebilmem gerekiyordu.. Bunun içinse astsubaylık mülakatlarına hazırlandım.. Puanım buralar için yüksekti.. Eğer ben astsubaylığı kazanamazsam Seda ya güzel bir hayat önüne seremezdim.. Bu durum canımı çok sıkıyordu...
Bu süreçte Seda da benim yanımda bana destek olmaya çalışıyordu...

Ama bütün bu çabalarım sonuçsuz kaldı...
Bütün yılın sonunda elim boş döndüm...

Artık odanın karanlığına gömülüp 1 hafta boyunca orada tek başıma düşündüm.. Bu durumdan kurtulmam gerekiyordu ...

Ve bütün gücümü toplayıp bir sene daha burada kalmaya ve ders çalışmaya karar verdim.. Bir hışımla oturduğum yerden kalkıp Seda nın fotoğrafını çalışma masamın bitişiğindeki duvara yapıştirdim... Onu her gördüğümde bana güç verecekti..

Ve bu düşüncelerimi Seda ya da anlattım..
Kendisi de bana destek olmaya çalıştı...
Beni teselli etmeye çalışıyordu...
...

Tercih sonuçları açıklandı...

Seda istanbul da bir üniversiteye ve sağlıkla ilgili bir bölüme yerleşti..
Ama ben burada kalmıştım.. Tercih yapmamıştım..

Ertesi gün Seda ile buluşup gelen sonucu kutladık... Bana "Aşkım canını sıkma , bu yıl biraz daha gayret et, gücünü topla çalışmaya başla ben sana inanıyorum yaparsın... Bu sene çok büyük ilerleme kat ettin.. Gelecek sene kesin çok iyi bir yer kazanırsın" dedi ve bana sarıldı.. Bu kadar kötü giden süreçte onun desteği beni ayakta tutuyordu...

Ama o gidecek ve ben burada yalnız kalacaktım.. Bu durum canımı çok sıkıyordu...
Ama bu kaçınılmaz bir sonuçtu...

Ve Seda üniversiteye gider, benim geceli gündüzlü ders çalışma sürecim başlar...

ilk bir ay ara ara telefonda konuşuyorduk. Onun uzakta olması canımı çok acıtıyordu..
Ve onunla konuştuğumda erkekliğimden utanır hale gelmiştim... Ona bir hayat sunamamıştım...
Her gün sinir krizleri geçirmeye başladım..
Yaşıtlarım çoktan bir yerlerde birşeyler olmaya başlamıştı ama ben daha bir tak olamamıştım... Geçim sıkıntısı ayrı dert , Seda nın uzakta olması ayrı dert , derslerin yoğunluğu ve uykusuz geceler ayrı dert, stres ayrı...

1 ayın sonunda Seda ile konuşmalarımız azalmaya başlamıştı.. Aradan 2 hafta daha geçti ve bana şu mesaj geldi...

"Çok özür dilerim... Ama ben artık uzakta yapamıyorum... Bu durum ikimiz içinde kötü bir durum ... Sana bunları yaşatmak istemezdim ama ben ayrılmak istiyorum... " diye mesaj geldi...

Mk o zamanlar telefonlar çok pahalıydı sırf onunla konuşabilmek için 1 ay amelelik yapıp para biriktirip kendime telefon almıştım..
Ve sonuç bu ne diyim ben buna hayatıma girdi ve anasını gibti bıraktı... Dünyanın mk. Hayatın mk. Bir insan bu şekilde bırakılırmı.. Onunla konuşunca bir nebze olsa bu zor süreçte biraz güç alıyordum. Artık o da yok...

Mesajına karşı "Bu kadar, Sanırım kafanda bitirmişsin... Benim hiçbir sözüm seni geri getiremeyecek... Ama ben seni ömrümün sonuna kadar unutmayacağım .." dedim ve o gün sabaha kadar ağladım..

Dışarı çıkıp cebimdeki bütün paraya it öldüren şarabı aldım ve odama girip ağlaya ağlaya içtim...

Artık zaman her zamankinden daha zor geçiyordu. Herşey üstüme geliyordu.
Odamda oturduğum zaman duvarlar üzerime geliyor ve ben de duvarlara vuruyordum , geri gitsinler diye...

Piskolojim alt üst olmuştu... Dersler bir yandan, geçim kaygısı bir yandan, gelecek kaygısı bir yandan ,bu yaşadığım durum bir yandan...

Bu olan durumların hepsini topladığımız zaman muazzam bir tranva gibi ... Sağlığım bozulmaya başladı muazzam bir şekilde kilo vermeye başladım.. Bildiğin iskelete döndüm..

Muazzam bir şekilde öksürük başladı.. Bir süre sonra öksürüklerin ardından ağzımdan kan gelmeye başladı.
Ve "Verem" olduğumu öğrendim Tıp dilinde "Akciğer TBC" Allah tan o dönemde bu hastalığın tedavisi bulunmuş... Ama tedavisi uzun bir süreçti... Bu kadar aşırı kilo kaybetmemin sebebi de bu hastalık olduğunu doktorlar söyledi...

Bu şekilde sınava girdim ve yüksek bir puan aldım..

Tercih yaptım ve o dönemlerde çok tutulan "Sınıf öğretmenliği" bölümünü yazdım.

Ve kazandım.. Aynı zamanda Hastalığımın tedavisine başladık. Okulun 1. Dönemi dahil Yaklaşık 8 ay boyunca tedavi gördüm ve bu hastalığı atlattım.. Okulun 2. Dönemi sağlıklı bir insan gibi yaşamaya başladım..

Devam edecek beyler ... 1-2 saate gelirim

Okuyan yok mu lan

Vay mk kimse yok... Ulan hikaye neden okunmaz oldu bu sözlükte ...

Ulan ben yine de devam ediyorum...

Elbet okuyanlar olur...

Olmasa bile bu hikâye burada kalsın...

Üniversite hayatım süresince aynı zamanda çalışıp para kazanıyordum.. Bunu yapmak zorundaydım... Hastalığından dolayı yurtta kalamamıştım .. Bulaşıcı olduğu için almamışlardı.. Bu yüzden üniversiteyi okuduğum şehirde bir arkadaşıml eve çıkmıştım..

Ama Seda olgusu hala içimde bir yerlerdeydi..
Üniv. 2. Sınıfta sırf onu unutmak için birçok kızla beraber olmuştum.. Onlara her dokunduğumda , her öptüğümde , her sarıldığımda , her ilişkiye girdiğimde Seda yı kafamda öldürmeye çalışıyordum.

Üniversite hayatım durgun geçti. 4 yıl boyunca ya tek başıma yada ev arkadaşımla takılırdım.
Her zaman suratı asık, melankoli bir ruh hali geziyordum.. Kimseyle konuşmuyordum...
Sadece Seda yı kafamda öldürmek için arada kız arkadaş yapıp onlarla konuşurdum...

Bu durumu atlatmak için pgibolojik destek te aldım. Zaman herşeyin ilacı derler ya 4 yılın sonunda onu unuttuğumu hissediyordum...
Sadece anı olarak kalmıştı... Hayatın normal gidişatına girmiştim...

Ve o anıları diri diri toprağa gömdüm...

AMA BEN NE ZAMAN KiMiNLE SEViŞSEM HALA ONU ALDATIYORMUŞ GiBi HiSSEDiYORDUM...

Bu şekilde üniversite hayatım gidiyordu. Ve üniversiteden mezun oldum.. Ama hala Seda içimde bir yerlerde hissediyordum.. Zaman onu sadece diri diri toprağa gömmüştü.. Onu bir kez görmem onu topraktan çıkarmama yetecekti...

Üniversiteden mezun olduğum sene askerliği kısa dönem olarak yaptım .. Askerlikten sonra Ağrı da bir köye öğretmen olarak atandım...
Ve orada tanıştığım muhteşem bir insanla , dürüst, saf, temiz, sevgi dolu bir meslektaşım ile evlendim...

ilk öğretmenlik deneyimlerimi orada yaptım..
Kışlar çok zor geçiyordu.. Arada köyün yolları kapanıyor ulaşım aksıyordu... Ama mesleğimi seviyordum.. Bu zorluklar la oradaki çocuklara vatanını , bayrağını, ülkelerini sevdirmeye çalışıyordum... Çok kutsal bir meslek.. Bir insana yaşamayı ,hayatı, ileriki yaşama hazırlamak...

Eşim de benim gibi sınıf öğretmeni ve benim görev yaptığım köye komşu köyde görev yapıyordu... Kendisi muhteşem bir insan ...
iyi niyetli insanlara değer veren ... Fiziksel olarak çok güzelde... Bulunduğum durumdan onun sayesinde kurtulmuştum... Ona minnettarım...

Evlendiğimiz sene bir kız çocuğumuz oldu..

Eşim ile isim düşünürken ben "Seda olsun dedim" ve eşimde bu ismi beğendi ve ismini SEDA koyduk...

5 yıl Ağrıda görev yaptıktan sonra memleketime tayinimizi istedik..

Ve memleketime atandık..

Bu anlatacaklarım bu sene içinde oldu...
Bu arada kızım 6 yaşına girdi..
Bu sene okula başlayacak ...

Memleketime geldikten sonra yeni dönemde çalışacağım okula ve Milli Eğitim Müdürlüğünden resmi işlemleri yaptım..

1 ay sonra yeni öğrencilerim ve yeni sınıfıma kavuşacaktım... Ve bana yeni kayıt yapılan öğrenciler yani 1. Sınıf öğrencileri vereceklerdi..

Okuldaki ilk dersime girmek için evden çıktım..

Duymuşsunuzdur MEB yeni başlayan 1. Sınıf öğrenciler için uyum süreci ile 1 hafta erken okula başlatıyordu , bu süreçte öğrencileri okul ortdıbına ısınması için eğitim veriyorduk..

Okulun kapısından içeri girdim. Ve çocukalar anneleri ve babarı ile sırada bekliyor ve müdür ise bir konuşma yapıyordu..

Kimseler yok... Beyler gelen bir şekilde kendisini belli etsin

Benim öğrencilerimin bulunduğu sıranın arkasında veliler ile konuşurken o anda sağ taraftaki veliler arasında Seda yıda gördüm.
Ve o an çok şaşırmıştım. O beni daha görmemişti... Müdür konuşmayı bitirdi ve bende velilerle konuşmayı kestim ve öğrencilerle sınafa gidecektik...
Ama Seda nın burada ne işi var diye düşünüyordum..

Öğrencilerim ile sınıfa giderken arkamızdan velilerde geliyordu... Ve gelenler arasında Seda da vardı .. Beni fark etti.. O anda orada ne işi var diye düşünürken hayata isyan sebebi olacak durum beliriyordu...

Sınıfa öğrencilerim ile girdim. Veliler ise kapıdan içeri girene kadar bize eşlik etti. Ve bu sırada Seda da veliler ile geldi..
O an anladım ki öğrencilerimden birisinin onun çocuğu olduğunu öğrendim...

Seda da şaşkın bir vaziyetteydi... Öğrencileri sınıfa yerleştirdikten sonra kapının önüne çıkıp velilere bilgi veriyordum... Bu sırada Seda ile birbirimize şaşkın bir vaziyette bakışıyorduk bu durumu üzerimden atmam gerekiyordu..

Velileri gönderdikten sonra Seda ile yalnız kaldık.. Ona "Şu an yaşadığım durum kelimelerle ifade edilecek türden değil ... Bu şekilde olmasaydı keşke ... " dedim
Seda ağlamaklı bir şekilde "Keşke" dedi ve ağlamaklı bir vaziyette gitti..

Benimde biraz gözüm sulandı.. Sonra lavaboya gidip yüzümü yıkadım .. Bu durumu üzerimden atıp kendime gelmeye çalışıyordum.

Kendimi toparlayıp öğrencilerimin yanına sınıfa girdim..

Bu durumu üstümden atmaya çalışsamda olmuyordu...

Ama yapmam gerekiyordu. Öğrencilerim ile ilk günümde yüzümün gülmesi gerekiyordu...

Öğrencilerim ile tanışmaya başladık... Onlarla konuşurken isimlerini ve soy isimlerini soruyordum. Ama Seda evlendiği için soy ismi değişmişti ... Hangi öğrencim onun çocuğu olduğunu bilmiyordum... Sadece tahminde bulunabiliyordum.. Duruma bak ...

Bütün öğrencilerimin yüzünü inceliyor hangisinin gözü Seda nın gözlerine , hangisinin kaşı , hangisinin çenesi Sedaya benziyordu...
Hayat bizi ne duruma getirmişti...