ekmek sigara ve kan

--- 1 yıl sonra ---

Zeynep beni terk ettikten sonra günlerce izini sürdüm. ailesine ulaşmaya çalıştım, tüm ortak arkadaşlarımızı, tanıdığım tüm arkadaşlarını tek tek sorguya çektim adeta. fakat ne ailesinin izine ulaşabildim, ne de konuştuğum onlarca insandan en ufak bir bilgi alabildim. herkes benim gibi şok olmuş durumdaydı. zeynepin bir gecede ortadan kaybolmasına hiç kimse bir anlam verememişti. tüm bu süreç boyunca iş düşünemez olmuştum. şirketim adobe firmasıyla ortaklık kurma sürecindeydi Zeynep beni terk ettiğinde. şirketimizin geliştirdiği yepyeni bir tool vardı ve bu tool'un dünya üzerindeki patent hakkını satın almak ve şirketime yatırım yapmak istiyorlardı. zeynepi aramak uğruna katılmadığım konferans görüşmeleri, katılmadığım toplantılar ve kaçırdığım telefonlar sonrasında adobe yetkilileri anlaşmaktan vazgeçtiler. şirketimde kariyer yapmak isteyen bir çok genç ve hevesli mühendis, yazılımcı, koordinatör birer hafta arayla istifa etti. odtü'den arkadaşım Murat'a tam yetki verip iş hayatından uzaklaşmış ve Zeynep'e odaklanmıştım. murat ise çok iyi bir mühendis olmasına rağmen yöneticilik yeteneği olmadığı için işleri idare ettiremiyordu bi türlü. kızmıyorum Murat'a, kızamıyorum. çok temiz, çok çalışkan bir çocuktur. üniversiteden arkadaşımdır. ailesi benimki kadar zengin olmadığı için amerikada master yapma şansını değerlendirememişti çocukcağız. üniversite biter bitmez iş hayatına atılmıştı. 2 yıl önce bu şirketi kurduğumda da ilk onu almıştım işe. gözüm kapalı güvenirim Murat'a. iyi insanları zor günlerinizde size karşı olan tutumlarıyla anlarsınız. odtü'de en yakın arkadaşım olması da bu yüzdendir.

şirketim ilk kurulduğu yılın sonunda uluslararası bir anlaşma imza atabilecek kadar büyümüşken, bugün sadece 5 çalışanı olan, etraftan mobil yazılımlar istenen çok küçük ölçekli bir yapıya gerilemişti. eksi çalışanlardan sadece murat vardı. murat da sadece eski dost olduğumuz için bana katlanıyordu. çünkü o kötü gününde dostunun yanında olan iyi bir insandı. babama rest çektikten sonra geri dönersem onun kazanmış olacağı düşüncesini gururuma yediremiyordum bir türlü. en başında da söylemiştim, ailemizin esas zenginliği birbirine karşı olan sevgi ve saygının zenginliğidir diye. ama benim gibi hayatı cennet gibi yaşamış olan bir adam için karşısına çıkan ilk zorlukta pes etmek olamazdı. hem bu başlarda baba-oğul arasındaki tatlı bir rekabet gibiydi. annem dahil hiç kimseye işlerin kötü hatta çok kötü gittiğini söyleyemiyordum. bu da benim nasıl da gururlu bir bin olduğumu göstermeye yetiyor da artıyor bile sanırım.