ekmek sigara ve kan

ölü adam uyan artık amk
zaman geçiyor
potansiyeline ihanet mi edeceksin
yoksa kalkıp şov. time mı yapacaksın ?

VAY ARKADAŞ ŞURDA YOK MU BENi gibEN DiYE BAĞIRSAM EN AZ ON TANE HARUN ÇIKAR
@20 EYVALLAH PANPA YAZIYORUM, BELKi OKUR YAZAR Bi KAÇ PiÇ OKUR DA FEYZ ALIR AMK

YAZIYORUM PANPALAR AYNEN DEVAM

başlık hikaye kokuyor reserved.

renklerin henüz daha griye dönmemiş olduğu zamanlardı..

--3 yıl önce --

oda arkadaşım Djibril'le vedalaştıktan sonra bavulumu alıp asansöre doğru yöneldim. Asansörün yanına geldiğimde arkamdan nefes nefes koşan Djibril'in sesiyle irkildim "dostum, sanırım bunu unutmuşsun!". iki yıldır oda arkadaşım olan Djibril'in koşabildiğini bilmiyordum. Daha önce onu hiç koşarken görmemiştim çünkü.. Djibril, Senegal kökenli bir fransızdı. oda arkadaşımın bir Fransız olacağını duyduğumda üzülmüştüm çünkü o güne kadar tanıştığım tüm Fransızlar burnu havada ve bencil tiplerdi. Djibril ise hiç de kafamdaki modele uymayan, fransada doğup büyümüş olmasına rağmen yardımsever ve utangaç bir çocuktu. Zehir gibi çalışırdı kafası. biraz da peltekti ve ingilizceyi Fransız aksanıyla konuştuğu için de sempatik gelirdi herkese. "zı bördf ar flayin meen/ the birds are flying man" (kuşlar uçuyor adamım) bile dese yüzünüzde istemsiz bir gülümseme oluşabiliyordu. Bu arada nefes nefese kalıp bana yetiştirmeye çalıştığı şey türkiyeden alıp getirdiğim fakat hiç kullanmadığım eski bir gözlük kabıydı.

reserved

reservet cetin

rezerve alınmasına karar kılınmıştır

-saol adamım, seni koşarken görmek beni duygulandırdı
-adamım neden koşmadığımı şimdi çok iyi anlıyorum ben de
-kendine iyi bak dostum, bir gün tekrar görüşücez
-sen de dostum
..

Boston havalimanına yetişmek için cadde boyunca yürüyüp sonra da metroya ulaşmam gerekiyordu. Bu saatte trafiğe girmek bir seçenek bile sayılmazdı. Türkiye'ye dönüyor olmanın verdiği mutlulukla adımlarımı hızlandırıyor, yerimde duramıyordum. MIT'e (Massachusetts Institute of Technology / Massachusetts Teknoloji Enstitüsü) geleli tam 4 yıl olmuştu. Odtü'yü birincilikle bitirdikten sonra hocamın tavsiye mektubu ve girdiğim bir kaç sınavdan sonra hayallerim gerçek olmuş ve mit'e girmiştim. Bugün ise mit'ten mezun olup Türkiye'ye döndüğüm gündü. Zaten varlıklı bir ailenin çocuğu olduğum için günlerim hep güzel geçti ve içimdeki durduralamaz öğrenme isteği de bir yoluma çıkan tüm engelleri kaldırmamda yardımcı oluyordu hep. istanbul'dan kopup Ankara'ya üniversite okumak için gittiğimde bile o gri şehre katlanmak zor gelmemişti. tunalısından 7. caddesine, Arjantin'inden Bahçelievler'ine girip çıkmadığım mekan kalmamıştı. şanslı bir bintim kabul etmek gerekirse. hem param vardı, hem kafam çalışıyordu, hem de yakışıklıydım. şansım da o güne kadar hep yaver gitmişti. bir şekilde evren, bana sunabileceği tüm güzellikleri cömertçe sunuyordu.

sen mi yazdın lan bunu ?

"..flight number is.. four-nine-zero-ti-key.. is open for check-ins.. please prepare your luggage... " istanbul uçağının anonsuydu bu. boston havalimanındaki en mutlu insan olan bendim o an için. istanbula ailemin yanına dönüyordum. tabi dönüşümdeki heyecanım bir diğer sebebi de zeynepti.. ODTÜ'deyken tanışmıştık zeyneple. dünyalara bedel bir gülümseyişi vardı. gözlerinin değdiği yer alev alıyordu sanki, onu ilk gördüğümde bana bakmaması için dua ettim neredeyse.. gözleri, gözleri sanki ikiye ayırıyordu baktığı yeri.. gülümseyince de can veriyordu sanki tabiata. ne kadar yakışıklı veya zengin bir bin olursanız olun, ne kadar kendinize özgüveniniz olursa olsun, eğer bir kıza karşı tek şansınız varsa ve hayır cevabını kaldıramayacaksanız asla gidip konuşamazsınız. bu özgüvensizlik veya cesaretsizlik değil tam aksine büyük bir savaşın hazırlığıdır. en doğru zamanda en doğru şekilde tanışmak ve konuşmak hazırlığıdır bu. aksiliklere yer yoktur. Zeynepim aklıma geldikçe istemsizce gözümün takıldığı kayan yazılı tabelaların renkleri bile kontrasta boğuluyordu adeta. yüzüme kan geliyordu, elim ayağım yerinde durmuyordu. uçağı bana verseler de son sürat türkiyeye gitsem diye düşünüyordum..

OKUYAN VAR MI LAN?

updullah'ı tanıyan var mı?

reserved

lan barzolar ben bilmiyor muyum gib gibi yok şöyle oldu, yok böyle oldu diye yazmayı. sizi hikayenin içine çekip sokmadan skseler anlatmam. önce o atmosfere gireceksiniz binler. o atmosfere girmeden ne sk döndüğünü asla anlayamazsınız.

up up up

daha giriş bile bitmeden hikayeyi eleştiren binler var. vay amk..

0. part : giriş
1. part : ekmek
2. part : sigara
3. part : kan

hikaye bu şekilde olacak.
lan geldim burda cahil binlere bişeyler anlatmaya çalışıyom, kendi kafamı gibiym, suç bende...

up up up. hayatınızın hikayesi lan bu, zorla da olsa okutacam binler.

bu hikayeyi okuttuktan sonra da bi daha da hikaye mikaye yok size binler..

up up up