hayatın anlamı ve varlığını araştıran sofistike entel ekşici, elini memeye ve ama doymuş ve inzivaya çekilmiş şakirt incicinin omuzuna atar.bu tüysüz eli gören incici amlı buldum hevesiyle arkasına döner ve kısa bi hayal kırıklığından sonra "ne var" der..ve aralarında şu diyalog geçer..
-ekşici: bak dostum, ben materyalistim ve görmediğim birşeye inanmam.. allah olsaydı kesinlikle biri onu spontane ve egzistansiyalist olarak onu hissetmemiz gerekirdi
-incici: (anlamadığı gibimsonik fransızca kelimeleri kendince yorumlayarak) sana onun varlığını ispatlasam mümin olucan mı orosbu çocuğu.der
ekşici başıyla onaylayıp incici dervişi seyreder.. derviş, eline bir avuç toprağı alarak o uhrevi gülümsemesiyle gökyüzüne kaldırır.. ekşici, insanın yaratılış elementi bu toprağa bakıp inciciye vereceği cevabı düşünür.. incici başını semavi gökyüzünden ekşicinin gözlerinin içine çevirir ve gülümser..bak bu toprağa der..ve ekşicinin zütüne o toprağı çevire çevire sokar.. zütünde nemli toprağı hissedip göremediğini fark eden ekşici orada müslüman olur.
özet geç diyen picler için: dinsizin hakkından imansız gelir

edit: huff şu çalıntı diye zırvalayanlara sesimi çıkarmayacaktım ama gene kafamın tasını arttırdınız.. ulan beynini gibtiklerim..bir hikaye analoji yöntemiyle başka bi hikayeye benzetilerek absürd oluşturulur.. bahsettiğiniz efe aydal ile bu hikayenin benzerliği yüzde 30 bile değildir.. millet aptal mı yani.. burda herkes biliyor efe aydalın ateist yorumlamasını..bu zihniyetiniz "göle nutella çalan adam" hikayesine de nasrettin hocadan çalmış eksi dedi.. sittirin gidin şimdi dıbına koduklarım