Köyle vardığımda, köyün üzerine bir karanlık çöktüğünü fark ettim. Hava aydınlıktı ama sanki güneş ışınları o köye girmiyordu. Derin bir koyuluğa gömülmüştü köy. Hızlıca hocanın evine gittiğimde ise, evden iğrenç bir kokunun yayıldığını fark ettim. Kolumla burnumu tıkayarak evin kapısını tıklattım ancak açan olmadı. içerideki kokudan çok şüphelenmiştim, kapıyı kırmaya çalıştım. Zaten tahta ve eskimiş bir kapıydı. Kolayca kırıldı. işte o an hayatımın en kötü anını yaşadığımı söyleyebilirim size. Yerler kan gölüne dönmüş, duvarlarda asılı vücut parçaları ve iç organları vardı. Burnunuzun dibinde sarkan bir bağırsak hayal edin. Ancak beni bayıltan olay bu değildi. Hocanın gövdesinden ayrılmış başı odanın ortasında duruyordu. Anormal olan şu ki; gözleri hala hareket ediyordu. Kegib bir baş gözümün içine bakıyordu. O esnada bayılmışım. Kendime geldiğimde ortalık zifiri karanlıktı. Saatler boyu bu köyde baygın kalmıştım. Hemen arabaya ulaşmam gerekiyordu ama bu karanlıkta çok zordu. Sonra el fenerimin hocanın evinde olduğu aklıma geldi. O parçalanmış organların arasında ilerleyerek feneri bulmak zorundaydım. Ancak evin içinden gülüşmeler geliyordu.

Bildiğim tüm duaları okuyarak evin içine girdim. Hiç ışık olmadığı için elimi duvara dayamış öyle gidiyordum. Hangisi daha kötü bilemiyorum, sürekli elimi üzerinde gezdirdiğim iç organlar mı, yoksa ayağımı çarptığım hocanın kegib başımı. Kusmamak ve korkudan bayılmamak için kendimi zor tutuyordum. El feneri dün gece uyuduğum yatağın yanındaydı, yatağa vardığımda kapıdan bir gıcırtı geldiğini duydum. Biri eve girmişti. 'Kim var orada?!" diye bağırdım. Ancak aldığım tek cevap fısıldaşmalardı.

Sonunda el fenerini bulup ışığı açtığımda, kapıda kimse olmadığını gördüm. Hızlıca kendimi dışarı attım. Araba 5 dakikalık bir yol mesafesindeydi. Koşmak istiyordum ama koşamıyordum. Çünkü biliyorum koşarsam daha çok heyecan yapıp korkacağım. Zaten kendimi tekrar bayılmamak için zor tutuyordum. Arabaya giderken harabe evlerden beni izleyen insanlar gördüm. Ya da insan şekline bürünmüş Cinlerdi. Sonunda arabaya ulaşmıştım. Eve vardığımda hemen bir duşa girdim. Gerçekten rezalet bir gündü. Beni tak çukurundan çıkaracak olan adam bu gün param parça olmuştu. Üstelik bu varlıkların o eve giremediklerini sanıyordum. Nasıl olmuştu da hocayı evin içinde öldürebilmişlerdi? Eve bir insanın girmediğinden de eminim, kapısı arkadan kilitliydi. Başka bir hoca bulmalıydım. Belki de bu işi kendim halletmeliydim.

Bu tür büyülerin genelde anlaşma için yapıldıklarını söyledi. Cinlerle yapılmış bir anlaşma. Ancak merak ediyorum, benim hayatım ve soyuma karşılık bu anlaşmayı yapan karşılığında ne almıştı? Hoca bu gecelik evinde kalabileceğimi söyledi. Yarın bu konuyu daha detaylı konuşacaktık. Saat gecenin 2'si olmuştu. Etraftan gelen sesler ise kesilmemişti. Dağdan davul ve at kişneme sesleri geliyordu. Bu seslerin arasında uyumak bir hayli korkunç ve zor olsa da uyumayı başarabilmiştim. Gece yine kabus görüyordum. Bu sefer köyde, hocanın evindeydim. Aşağıdan iğrenç bir koku geliyordu. Dar bir geçitten geçtikten sonra kokunun geldiği yere gelmiştim. Karşımda yine 'şey' vardı. Bu sefer hocanın ölü bedeninden iç organlarını çıkarıyor, duvarlara asıyordu. Bu iğrenç rüyanın ardından çığlık atarak uyandım. Çok geçmeden hoca geldi, ancak o parçalanmış bedeni gözlerimin önünden gitmiyordu. Sanki rüya değil, gerçeği yaşamıştım az önce. Hocaya kabus gördüğümü, önemli bir şey olmadığını söyledim. Pencereye baktığımda 'şey' orada durmuş, bana karşı sırıtıyordu. Bu sefer üstünde daha çok kan vardı.
Hoca bana bir çeşit ritüel yapacağımızı, ama bunun çok tehlikeli olacağını söyledi. En kötü ne olabilirdi ki? Benim ise gerekli malzemeleri almam için şehre gitmem gerekiyordu. Bu işin bu gün bitmesini istiyordum. Hızlıca arabaya binip şehre vardım. Hocanın istediklerini bulmam zor olmadı. Geri köye giderken yolda Mert aradı.
Mert (M) Ben (B)
M: Alo, Ömer. Kardeşim kusura bakma ama acil işim çıktı arabayı getirmen gerekiyor.
B: Şimdi olmaz, getiremem. Halletmem gereken işlerim var.
M: Kız kardeşim çok hasta, onu hastaneye zütürmemiz gerekiyor. Başka araba da bulamadım. Şimdilik işin biraz aksasın lütfen.
Normal bir işi olsa telefonu kapatır arabayı vermezdim, bu iş aksayamazdı ama söz konusu kız kardeşinin hastalığı ise buna mecburdum. Lanet okuyarak evlerine gittim. Mert, kız kardeşi ve annesi geldi. Gerçekten de kız kardeşi çok kötü görünüyordu. Arabayı ben kullanıyordum. Çok geçmeden hastaneye vardık. Burada ortalama olarak 1-2 saat beklediğimi sanıyorum. Sonunda burada işimiz bittiğinde, Mert ve ailesini eve bıraktım. Tam gidecekken Mert, nereye gittiğimi sordu. Bir an afalladım, nereye gittiğimi söylesem daha çok soru sorar ve konu uzardı. Ancak kaybedecek vaktim yoktu. Bir an evvel hocanın yanına gitmeliydim.