Yaz ulan hadi lale

Bir anda içimi bir korku kapladı. Hemen arabaya inmeyi düşündüm, fenerim arabadaydı. Odadan çıkmak için kapıyı açtım ki, koridorun sonunda hocayı gördüm. Her tarafı iç organlarıyla sarılıydı. Aşırı boğuk bir sesle bana karşı bağırıyor ve yavaş adımlarla bulunduğum odaya doğru geliyordu. Ani bir korkuyla hızlıca kapıyı kapattım. Çok geçmeden kapı inanılmaz bir gürültüyle yumruklanmaya başladı. Kapı gittikçe daha sert yumruklanıyor, hoca gittikçe daha çok bağırmaya başlıyordu. Sonra bir anda sesler kesildi. Derin bir nefes almıştım ki bilgisayarımın ekranı açıldı. Ancak elektrikler gelmemişti.

Bilgisayarın ekranında kendimi hocanın evindeyken görüyordum. Sanki kendimi hocanın gözünden izliyordum. Ben yatağımda yatarken, hoca benim üzerime hayvan sakatatları koyuyordu. Üstelik üzerimde de bir çok gölge vardı. Sonra bir anda görüntü değişti. Yine hocanın gözünden bakıyordum, ama bu sefer bizim evin içindeydi. Bulunduğum odanın kapısının hemen arkasında, öylece duruyordu. Bir anda telefonum çaldı, bu esnada bilgisayardaki görüntü gitti ve 5-10 dakika sonra elektrikler geldi. Arayan Salih idi. Ancak ben korkudan kitlenmiş, ne telefona bakabiliyor ne de odadan çıkabiliyordum.

Devamı nerde

Amk fena sardi kanka hizli yaz sukular selale olucak yaz sen

iyi gidiyor

Her gün yaşadığım şeylerden sonra kendi kendime 'daha kötüsü olamaz' diyor, ama her seferinde de daha kötüsü oluyordu. Dakikalar sonra kendime geldiğimde, Salih'i aradım.
Salih: (S) Ben: (B)
B: Neden aradın beni?
S: Yeni bir hoca buldum. Üstelik Çökene köyüne yakın bir yerlerde yaşıyor. Bulmakta zorluk çekmezsin.
B: En son hocaya gitme deneyimimi seninle paylaşmak isterdim, ancak buna inanmazsın. Lütfen bana bir daha hoca deme.
S: Sen bilirsin. Ben sadece söylemek istedim. Ama olur da fikrin değişirse bana her zaman ulaşabilirsin.
dııt

O an neden Salih'ten hocanın yerini öğrenmek istemedim merak ediyorum. Sanırım yaşadığım o olaydan çok fazla etkilenmiştim. Biraz kafa dağıtmam gerekiyordu. Üstelik yeniden elektriklerin gitmesinden korkuyordum. Evden dışarı çıktım. Biraz çarşıya gidip arkadaşlarımla takılacaktım. Yaklaşık 2-2.5 saat eğlendik. Gerçekten baya iyi gelmişti. Yaşadığım olayların sıkıntısını bir nebze olsun unutabilmiştim. Arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra tekrar eve geldim. istemeye istemeye arabadan inip eve çıkacaktım. Başka kalacak bir yerim yoktu. Arabanın kapısını kilitleyip evin kapısına yöneliyordum ki, odamda iki kişi gördüm. Ellerinde birer torba gibi bir şey vardı. içinden bir şeyler çıkarıp odanın duvarlarına yağlıyorlardı. Ancak bunlar normal insan değillerdi. Çok hızlı hareket ediyorlardı. Ağızlarından dumana benzer bir şey çıkıyor, pis bir koku yayıyorlardı. Bu kokuyu evin dışından bile alabiliyordum. Hemen o eve girmeliydim, burada öylece durup onları izleyecek değildim. Etrafıma bakındım, yoldan geçen birine rastlarsam ondan yardım isteyecektim ama kimseler yoktu.

Bir an cesaretimi toplayıp hızlıca eve doğru koşmaya başladım. Kapıyı açıp odama gitmem saniyeler sürmüştü belki de. Korkuyordum ama bunu kendime bile belli etmiyordum. Odaya yaklaştığımda içeride tepinme sesleri duydum. Sanki içeride bir düzine hayvan var ve tepiniyorlardı. Hızlıca kapıyı açtım ama içeride kimseyi bulmadım. Ne duvarlara yağladıkları şeyi görebiliyordum, ne de o varlıkları. Belki onları göremiyordum ama, kokuları hala bu odadaydı. Kendilerini gizlediler, ama gitmediler. Onlarla aynı odadaydım.

devam panpa

Rezzzzzzzzzzzz

Bu gece bu evde daha fazla kalamazdım. Belki onların derdi evle değildi, ben nereye gidersem gideyim beni takip edeceklerdi ama onları daha önce bu odada görmek bile beni huzursuz ediyordu. Geceyi arabamda geçirecektim. Gerekli bir iki eşyayı alıp evden çıktım. Bahçedeki arabaya yaslanıp gök yüzünü izlemeye başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çok çaresizdim. Bir anda köpeğim havlamaya başladı. Ancak havladığı yönde hiç bir şey yoktu. Boşluğa doğru havlıyordu. Sakinleştirmek içine yanına gitmek istedim ancak bir anda hırlamaya başlayıp kendini yerlere atmaya başladı. Bir müddet anlam veremediğim hareketler yaptıktan sonra ani bir hamleyle ipini koparıp kaçmaya başladı. Peşinden koştum, bağırdım ama nafile. Onu korkutan her ne ise, gerçekten korkunç bir şey olmalıydı.

Artık çıldırma noktasına gelmek üzereydim. Bu olanlara bir an evvel bir son verip, normal hayatıma devam etmek istiyordum. Sabah erkenden Salih'i aradım. Yeni bulduğu hocaya gidecektim. Ancak telefonlarıma bir türlü bakmadı. Meraklanıp evine gittim. Evinin önünde birikmiş bir kalabalık gördüm. Evin içinden ağlama sesleri geliyordu. Kalabalığı yarıp eve ulaştım, annesi kendini kaybetmiş ağlıyor, babası da diz çökmüş öylece duruyordu. Salih'in odasına yöneldim. Kapıyı açtığımda ne yapacağımı bilemedim. Bedeni parçalanmış, iç organları duvarlara asılmıştı. işte o an ağlamaya başladım. Onun suçu neydi? O bu işin içinde bile değildi. Sadece ondan ufak bir yardım almıştım. Neden o öldü ki? Çıldıracak gibiydim. Hızlıca arabama atlayıp yeni bulduğu hocanın yanına gidecektim. Tam adresini almamıştım ama Çökene köyünün yakınlarında olduğunu öğrenmiştim. Köye vardığımda, az ilerisindeki dağda koyunları otlatan bir çoban gördüm. Zaman kaybetmeden yanına gittim.
Ben (B) Çoban (Ç)

B: Selâmün aleyküm.
Ç: Ve aleyküm selam
B: Kardeş buralarda bir hoca varmış, bu köyün yakınlarında bir yerlerde yaşadığını duydum. Onu arıyorum.
Ç: Buralarda hoca falan yok. Sadece şu gördüğün dağda bir kulübede yaşayan çatlak bir herif var. Eskiden hocaymış ama başına ne geldiyse şimdi ne yaptığını bilemez oldu.
B: Tamam, anladım. Hadi kolay gelsin.
Ç: Sağol.

Hocanın yerini öğrenmiştim ama akıl sağlının yerinde olmadığını da öğrenmiştim. Bir iyi bir de kötü haber.

Rezzzzzzzerevir

Okucam bunu

rezervasyon buba

rez panpa

Hadi finale gel artık

Panpa gözünü seveyim bitir şunu heycanla bekliyorum getçekliğinden şüphem yok

rezerve

Rezzzzz

Rezervasyon

huur çocuğu

E den sonrasını okumadım