Köyde zaten az ev olduğunu biliyordum da niye bu kadar birbirine aralıklı yapmışlardı evleri diye düşünerek yürümeye devam ettim, dikkatimi çeken başka bir husus ise köyde neredeyse kimseyi görmemiştim bir insan niye böyle bir yerde yaşardı ki diye düşündüm bir an, ilk ev hocanın evine bayağı uzaktı, hocanın evi orman tarafındaydı diğer evler ormana zıt tarafta kalıyordu, toprak yolda ilerlerken ilk evi gördüm, yanında ahır olan tek katlı eski püskü bir evdi, ahırın kapısı yoktu içerisi dışarıdan daha karanlıktı ahıra baktım birkaç saniye hemen gözlerimi ev tarafına çevirdim bu kez gözüm direk kapıdaydı, hızla ilerlerken aniden zincir ve havlama sesiyle irkildim, sol tarafta köpek bağlıydı, 2 adım daha atsam bacağımı kapacaktı, biraz daha sağ tarafa geçtim köpeğin zinciri yetişmiyordu o tarafa, köpeğin gözlerine baktım, havlaması kesildi, parlıyordu gözleri ve büyük bir hırsla dişlerini sıkıyordu ama hiç havlamıyordu o andan sonra, sadece bana bakıyordu, bir müddet ona baktım, bu manzaradan rahatsızlık ve korku duyup hemen çaldım kapıyı, içeriden hiç ışık gelmiyordu bunun haricinde en ufak bir ses dahi yoktu, daha sesli çaldım bu sefer kapıyı, sağ tarafta kalan pencerenin perdesi bir an için kalktı bir kafa bana baktı sanki ama anlıktı bu olay, bunu görünce pencere tarafına gittim pencereye vurdum, hoca yolladı beni diyordum lütfen açın kapıyı, sadece benim sesim yankılanıyordu ayın loş ışığında, ne evden ne dışardan ne köpekten en ufak bir ses gelmiyordu ve azıcık bir kıpırtı dahi yoktu, pencereyi kıracaktım art arda vuruyordum cama, lütfen açın kapıyı diyordum bir taraftan, sonra hocamın söylediği şey aklıma geldi 'ene racül' dedim art arda bu sefer bağırarak, kapının kilit sesini duydum hemen o tarafa gittim, bir erkek çocuğuydu bu 'ene racül' dedi kafa salladım evet manasında, içeri çağırdı şöyle bir süzdüm içerisi de karanlıktı tamam deyip içeri girdim

çocuk önde ben arkada ilerliyorduk, evin en ucunda sağ tarafa döndü çocuk ben de onu takip edip girdim odaya, bir tane mum vardı ortada yanında oturan yaşlı 2 tane kadın vardı, hiç pencere yoktu ilk dikkatimi çeken bu olmuştu, duvarlara baktım hiçbir tablo ve benzeri şey gözükmüyordu, çocuk kadınlara dönüp beni işaret etti ve 'ene racül' dedi, bunu söyleyince kadınlar direk yüzüme ve ayaklarıma baktılar, gayet yumuşak bir ses tonuyla birisi otur oğlum buyur dedi, oturdum, beni hoca yolladı eğer sizde varsa ayna istiyorum dedim, hayır mı şer mi oğlum dedi kadın, diğeri hiç konuşmuyor sadece yaşlı gözlerle beni süzüyordu, şer dedim, kadının suratı düştü, evimizin içinde olmaz bizim ayna oğlum dedi, zamanında bütün aynaları ahıra kaldırmıştık orada olacaktı onları alabilirsin dedi, yanındaki küçük çocuğa arapça birşeyler söyledi kafasıyla beni işaret etti sanırım yardımcı ol diyordu, çocuk kendisini takip etmemi istedi ayağa kalktım, tam odadan çıkacakken hiç konuşmayan kadın birden bana seslendi ve, yanındaki dedi bizim evimize giremez ancak kapıda seni bekliyor, neden seninle dedi, dilim tutuldu sanki, kim dedim yanımdaki, kapıda seni bekleyen dedi, köpeğe bakıyor şu anda, ben yalnızım dedim, emin misin dedi, hiçbirşey diyemedim direk kapıya yöneldim çıktım odadan, bu yaşlı kadın niye öyle demişti bana kimdi yanımdaki bu gibi sorular beynimde yer etmişti birden, aklıma içerdeki kadınların ayakları üzerine oturdukları geldi birden, dikkat etmemiştim ayaklarına, geri dönüp baksamıydım acaba, bu düşünceleri beynimden kovup çocuğu takip ederken gözlerim ayakarına kaydı, normaldi ayakları, bir an rahatladım kapıyı açtı çocuk, dışarı çıkmıyordu, gel dedim ver aynaları, kendin al girişte sağ tarafta duvara dayalı aynalar, ahır orası dedi kapattı kapıyı yüzüme, köpeğe baktım sanki karşısında biri var gibi dört ayak üstünde dikilmiş dişlerini sıkarak bakıyordu, beni görmüyordu bile sanki, hiç bakmadım köpeğin baktığı tarafa doğru, ağır ağır ahıra doğru ilerledim hiç girmek istemiyordum oraya, baktım içerisi zifiri karanlık hemen hızlıca girip sağ taraftan aynaları alıp çıkacaktım

gözlerimi kapattım açtım, karşıma baktım direk girdim sağ tarafa zaten küçük bir ahırdı, elimi uzattım ne var ne yok kucakladım çıktım hemen, terin içinde kalmıştım ama o 1 dakikada, yere indirdim elimdekileri evet aynalardı bunlar, 5 tane ayna vardı, rahatlamıstım aynaları alıp çıkınca, birden köpek zincirini koparacak derecede tedirgin oldu havlıyordu bana değil ama karşı tarafına bakıp havlıyordu, hemen arkasından kapı açıldı çocuk beni çağırdı gel çabuk dedi, sonra köpeğin baktığı yere baktı ve sustu, o oraya bakınca ben de direk kafamı kaldırıp refleks olarak oraya çevirdim, ve görünüyordu, loş ışıkta oradaydı, köpeğin karşısındaydı, yüzü yere eğik biçimde duruyordu, kendi sıfatındaydı kimse gibi değil direk o idi, ne annem babam ne arkadaşlarım kılığında değil, saf doğal benliğiyle köpeğin karşısında duruyordu, kadının bahsettiği benimle gelen bumuydu, evden çıkmayan çocuk nedense bana doğru koştu, kolumdan tuttu, bakma diyordu, onun olduğu tarafı eliyle kapatıp beni çekiyordu hadi diyordu, çekti kolumdan eve doğru, bakma diyordu, bunu belki yüzlerce kez tekrar etti, birden irkildim koştum çocukla eve doğru aynalar arkada kalmıştı, köpek havlıyordu aşırı tedirgindi, eve girdik kapıyı kapadık, çocuk bana baktı özellikle alnıma doğru bakıyordu

Okuyan var dimi beyler ses verin

iyisin dedi, kimdi o niye burada diyordum sorular soruyordum çocuğa, çocuk hiç cevap vermiyordu bir taraftan onu takip ediyordum, kadınların olduğu odaya girdik, ancak onlar yoktu, 2 adet saç teli vardı upuzun kadınların oturduğu yerde, çocuğa baktım direk, korkma dedi otur, kimsin sen dedim, otur anlatacağım dedi, hala oturmuyordum sonra selam verdi bana arapça, seldıbını aldım, kötü biri selam veremez değil mi dedi, çok olgun konuşuyordu küçük bir çocuktu ama konuşması hareketleri yaşlı bir adam gibiydi sanki, oturdum, gözlerini kapatır mısın dedi, niye dedim, zahar ve tilmun'u yani onları çağıracağım lakin sen bu anı görürsen aklını yitirirsin senin iyiliğin için dedi sadece kapat aç bir anlığına dedi, zahar ve tilmun onların adıdır tam isimleri الزهار تيلمون - الزهار تيلمون - الزهار تيلمون - الزهار تيلمون - الزهار تيلمون kapattım açtım gözlerimi, kadınlar oturuyordu tekrar o saç tellerinin olduğu yerde ve bana bakıyorlardı, odadan çıkarken benimle konuşan kadın gördün mü dedi, kafa salladım evet manasında, birden kapı çaldı, çocuk sessiz ol dedi bana, ses duyuldu hocamın bana söylediği kelimeyi söyleyen bir sesti bu, çocuk kapıya yöneldi, biraz sonra içeri geldi yanında atakan ve tuğba vardı, seni merak ettik dediler, direk ayaklarına baktım normaldi

Beyler simdi son parti atacagim hikaye yarim birakilmis kendi basindan gecenleri anlattigini iddia eden kisi yarim birakmis

beni aramaya çıkmışlar, tuğba yalnız gelecekmiş tahmin etmiş burada olduğumu ancak hocam tuğbayı yalnız yollamamış o yüzden atakanla gelmişler, hocanınkine en yakın ev bu olduğu için ilk buraya gelmişler, dışarda dedim birşey gördünüz mü, ikisi birbirine baktı hayır dediler, tamam dedim, tuğba niye dedi ne oldu birşey mi görmemiz gerekiyordu, yok dedim önemli değil, kadınların ikisi de yere bakıyordu hiç konuşmuyorlardı tuhaf olan şu idi atakan ve tuğba kadınlara doğru hiç bakmıyorlardı sanki onlara göre odada ben ve çocuk vardık, bu düsünceleri kafamdan direk attım, hadi gidelim dedim, çocuğun bana anlatacakları vardı aslında merakta ediyordum çok bilgili bir çocuktu veya çocuk suretindeydi bilemiyorum, sonradan konuşma fırsatım oldu onunla tekrardan, herneyse, çıktık dışarda bıraktığım yerde duruyordu aynalar, köpek yatmış sakince dışarıyı izliyordu, biraz önceki hırcınlıgından eser kalmamıştı, ama ben biraz öncekini yani onu bir kere görmüştüm, gözümün önünden o sureti gitmiyordu, aynalardan üçünü ben aldım ikisini atakana verdim ilerliyorduk dört tane ayna lazımdı fazlasıyla bulmuştuk yani, cevabını biliyordum ama yine de sordum, atakan dedim o odada kaç kişiydik, sen ve kücük cocuk vardı niye sordun dedi, boşver dedim sadece, gözlerim dolmuştu bu cevabı duyunca, artık görülmeyenleri gören birine mi dönüşüyordum, tuğbanın sesiyle irkildim, herşeyi hazırladım dedi, sadece aynalar kaldı bir de şekillerin çizimi, tamam dedim, hocanın evine varmıştık artık, hocam içerde yere birşeyler çiziyordu, elinde bir tas vardı içinde ise kül

Selamun aleykum diyerek hocanin yanina dogru ilerledim hocada selamimi almisti hersey hazir gibiydi ben yinede hocaya sordum hocam hersey hazirmi dedi evet evladim dedi biticekmi yani hersey dedim inşAllah dedi cok mutluydum hersey biticekdi 3 ay onceki gibi mutlu bir hayatim olucakti okula gidicektim sevgilim olucakti sonunda basliyorduk hoca ışıklari kapatmamizi soyledi atakan kapattı aynalari 4 koseye dizdik ici kül dolu taşı da ortaya koydu ve 3 umuzun elinede birer kagit verdi her birimiz farkli aynanin karsisina gectik tabi her zamanki mumlarla aydinlaniyordu oda hoca ben okumaya basladigimda sizde baslicaksiniz dedi hepimiz onaylama anlaminda kafamizi salladik hoca baslamisti bizde aynaya bakarak baslamistik okumaya hoca sesini arttirdikca bizde arttirdik refleksif olarak ve git gide hizlandik sonunda hoca durdu ve bize elimizdeki kagitta yazanlarin hepsini bitirmeden durmamamizi soyledi atakanda bitirmisti. aynadan goruyordum gelmislerdi golgeler hareket ediyordu tugbada bitirmisti golgeler artmisti mum igiblari savruluyordu en son ise ben bitirdim hepimiz hocaya baktik sim ne yapicaz anlaminda hoca elini agzina goturdu susun anlaminda anlam verememistik

Bir muddet gectikten sonra hoca arapca konusmaya basladi ben bisey anlamiyordum niye arapca konusuyordu turkce konussa bile anliyorlardi bizi demekki hocanin bi bildigi var dedim ses etmedim bir muddet boyle konustukdan sonra gozum tugbaya kaydi agliyor gibiydi cok net goremiyordum karanlik oldugu icin mum işiklariyla gorebildigim kadardi atakanda uzgun gibiydi ne olduguna bir turlu anlam verememiştim atakan ile tugba arapca biliyorlardi hocanin soyledikleri ile ilgili biseydi sanirim diye dusunmeye basladim en sonunda konusma bitmisti ve hoca işıklari acabilirsiniz dedi atakan ve tugba yerlerinden kalkmiyordu donup kalmişti ikiside kalkip ben actim ışıkları tugba gercekten ağlıyordu atakan ise sadece yere bakiyordu ve en son ise hocaya baktım gülümsemeyle bana bakiyordu ama sahte bi gulumsemeydi bu belliydi sonra sordum noldu hocam kurtuldummu bittimi artık herşey dedim hocanin ağzından şu sihirli kelimeler dökülmüştü evet evladım herşey bitti geçmiş olsun dedi sevincten aglamaya başladım ve hocaya sarildim ama aklıma takılan bir şey vardı tuğba neden ağlıyordu atakan niye üzgün bir şekilde yere bakıyordu

Cokta umurumda degildi artik kurtulmustum nasilsa hemen telefonumun yanina gittim ailemi aradım bitti artik hersey dedim annem vardi telefonda ne bitti oglum dedi kabuslar bitti artik dedim eskisi gibi olucak herşey dedim neyse burayi cok uzatmicam kapattim hemen telefonu tekrar hoca nin yanina gittim hoca tugba atakan bisi konusuyorlardi ben gelince susmuslardi sormak istedigim bir sürü soru vardı nasil bitti hocam öldulermi niye arapca konustunuz dedim sakin ol evladim sakin ol anlatıcam herseyi dedi ve basladi anlatmaya ben normal bir konusma yapmadim soylediklerimin turkcesi yoktu daha dogrusu turkcesini soylersem olmazdi bir cesit ayin sozleri gibi dusun evladim dedi peki ne dedin ne ayiniydi bu dedim seni birakmalari icin bi ayindi cok kurcalama dedi bende peki hocam dedim nasilsa kurtulmuştum artık zorlamak istemedim kurtulmami saglayan bu sozlermiydi dedim evet dedi o sırada kapı calmisti gelen ailemdi kapiyi actim ve sarilmaya basladik babam nasil oldu dedi hoca sayesinde dedim gitti hocanin elini opmeye calisti hoca opturmedi tabii annemde agliyordu mutluluktan atakan ile tugba yanimiza gelip hadi gidelim artik hoca yorulmustur dinlensin diyorlardi uzgun bir sekilde tamam dedim son kez hocaya tesekkur edip vedalaştim tugbaninda babasi gelmisti oda aramisti sanirim ailesini atakan ise bizle beraber geldi atakana noldu niye yuzunuz asık dedim yuzunu yere egdi bilader soylesene diye tekrarladim eve giderken gunes doguyordu geceleyin birdaha buraya gelelim herşeyi anlarsin ozaman dedi tamam dedim eve vardik cok yorulmustum hic uyumamistik ikimizde uzandik

Uyuyakalmisiz ikimizde kalktigimizda saat gece 8 di cok rahat uyumustuk ozlemistim boyle uyumayi atakan benden once uyanmis gidicekmiyiz hocanin yanina dedi bende bosver unutmak istuyorum herseyi dedim sonra yolumuz otarafa duserse gideriz diyince tamam sen bilirsin dedi uzgun bir surat ifadesiyle cok fazla ustelemedim artik niye uzgunsun diye atakanda nefret etmiyordum belkide bu olaylardan kurtulmanin sevincinden dolayiydi bilmiyorum annem yemek hazirlamisti oturduk yemegimizi yedik hepimizin yuzu guluyordu atakan haric pgiboloji bozulmustu sanirim bu olaylardan sonra diye dusunmeye basladim yemek bitince atakan bana musaade diyerek kendi evine gidecegini soyledi bende tamam dedim nefretim gecsede o olaylarin hepsini bu sarmisti benim basima otobusle gidecegini soyledi otogara kadar ben biraktim sonunda normal bir hayat beni bekliyordu bu olaylarin ustunddn 1 1.5 yil sonra yolum hocanin kaldigi koy tarafina dustu bi elini opiyim ziyaret ediyim dedim

Beyler birazdan son parti aticam bundan onceki 4 parti ben kendim yazdim normalde hikaye yarim birakilmis okuyan 1 2 icin kisi devam ettim umarim begenmissinizdir

Hocanin kaldigi koye girdim arabadan indim evinin onune geldim bi an eskideki olaylar gozumde canlandi urperdim kabus gibi bi 3 ay yasamistim neyseki hersey geride kaldi kapiyi calmaya basladim acan yok biraz bekledim namaz kiliyordur belki diye tekrar caldim 5 dk 10 dk derken kimse gelmedi aynalari aldigim eve dogru gittim hoca nerde diye sormak icin gene ayni cocuk acti kapiyi iceri davet etti beni o karanlik odaya gelmistik ayna yok pencere yok cocukla biraz muhabbet etmeye basladik gercekten cocukmuydu bilmiyorum goruyormusun dedi neyi dedim tamam gormuyosun artik ozaman dedi gecen seferki gordugum 2 kadinda ordaymis artik goremiyordum onlari buda tamamen iyilestigimin kanitiydi daha sonra cocuga donerek hoca nerde dedim bizde bilmiyoruz dedi siz gittikden sonra hic gormedik dedi sasirmistim nasil olurdu aklima atakani aramak geldi evden cikmak icin musaade istedim ve ciktim ve atakani aradim ilk basta acmadi gene bi islerle ugrasiyo heralde dedim sonunda acti ilk basta normal muhabbet ettik sonra sordum hoca nerde biliyormusun diye sustu cevap vermedi 1 2 dk sessizlik oldu ve sonra hocanin evinin onundemisin dedi evet diyerek cevap verdim evin arkasindaki ahirda hocanin evinin anahtari var onu al ve eve gir orda sana birakilan bir mektup var onu oku dedi ve kapatti aklima kotu kotu seyler geldi hemen yola koyuldum ahirdan anahtari aldim ve eve girdim kalbim nedense cok hizli atmaya basladi belkide bu evde cok fazla sey yasadigim icindi bilmiyorum elime mektub atakanin dedigi gibi masanun ustundeydi elime aldim ustunde benim ismim yaziyordu evden disari ciktim orda durmak beni rahatsiz ediyordu arabaya gittim oturdum ve mektubu acip okumaya basladim

Bu son part olur diye dusundumde olmadi yazdikca aklima bisiyler geldi ama bu son part olucak

Mektubun icindekiler aynen soyleydi "Evladım *** (burda ismim yaziyor) şu hayatta ben yasiyacagimi yasadim gorecegimi gordum belki cok iyi bi hayatim olmamisti karimi dogum sirasinda kaybettim oglumuda genc yasta kaybettim kendimi herkeze yardim etmeye adadim sen gelmeden once bir cok kisiye yardim ettim en son sana kismetmis ogun o ayini yaptikdan sonra sana yalan soyledim bir ayin gibi dusun demistim aslinda oylesine bir ayin degildi anlasma yaptim daha dogrusu oyle sandilar atakan ile tugba biliyorlardi ne yaptigimi ama onlara kizma ben tembihledim sana soylemesinler diye o anki sevincini gorunce bunu duyupta senin uzulmeni istemedim kendi oglum gibi sevmistim seni belkide daha fazla bilemiyorum Allaha emanet ol kendine iyi bak"
Okurken gozlerimden yaslar akiyordu benim icin kendini feda etmisti 1 aylik tanidigi biri icin kim yapardiki boyle bir seyi mektubu okuduktan sonra aklima takilan tek bir sey vardi ne ayiniydi bu anlasma yaptim daha dogrusu oyle sandilar derken ne demek istiyordu bisi anlamamistim daha sonra mektubun arkasini cevirdigimde bir yazi daha vardi kullerle yazilmis aklima eski zamanlar geldi ve bi anliginabarabanin onunden bi golge gecti gibi oldu hava kararmisti mektubu yakip attim uzaklastim oradan ne hocanin ne yaptigini ogrenebildim nede o külle yazilan yazinin ne anlama geldigini o golgeyi gordukten sonra kendime sordugum soru suydu "Gercekten Kurtulmuşmuydum?"

Evet beyler hikaye bitmistir son 5 6 parti kendim yazdim yarim birakmak istemedim anca bu kadar oldu