(bkz: üniversitede yaşadığım ilk ciks deneyimim) hikayesinden sonra gizemli bir kız çıktı karşıma. ona birşeyler hissettiğim gün o hikayenin sonunu yazdım. ve bu sözlüğün dışında gerçek hayatta o hikayemi paylaştığım tek insan oldu. peki iyi mi oldu ?

5 entry den sonra entrika dolu 2. efsane hikayeme başlıyorum.

bakalım nasıl bişey olucak

bundan sonrasını 10 rezerv den sonra yazıcam. zira kendi kendime yazmak istemem.

burdayız panpa

Bu sefer tutmaz

herkes öylesine sevmeye başlamaz mı, o ilerleyen zamanlarda onsuz yaşayamam diyeceği birini. bende birçok insanı öylesine sevmeye başladım hep. herkes sevmekten,
aşık olmaktan korkuyorum diye diye aşık olmaz mı ? Bende aşık oldum bir kaç defa, ama korktum her defasında. Bu sefer çok korkuyordum ve çünkü sanırım ilk defa
aşık oluyordum. evet ilk defa. çünkü bu hayatta ve sadece bir defa öyle bir aşık oluyorsunuz ki, o zaman anlıyorsunuz aşık nasıl olunur aşık adam nasıl olur.
benim hikayemde tam da burda başlıyor işte.

bir gece vaktiydi. uykuya yenik düşmüş bedenim bir anda sıçrayıverdi yerinden. başucumdaki bilgisayarıma sarıldım birden sonra facebook u açtım. tam olarak ne
yaptığımı bende bilmiyordum. ruhum bedenime gecenin köründe zulmediyordu adeta. onun fotoğraflarına bakarken buldum kendimi. uzun uzun birçok fotoğrafına baktıktan
sonra uyuyakaldım terkrar. sabah uyandığımda ilk aklıma gelen gece ne yapmaya çalıştığımdı. çoğu geceleri uyanıp hatırlamadığım birçok şey yapmışlığım vardı. ama
bu çok farklıydı. acaba rüyamı diye sabah internet geçmişime baktım ama herşey hatırladığım gibiydi. gece birçok fotoğrafa bakmıştım. sonra hazırlanıp işe gittim.
Ona eskisi gibi bakamıyordum. yani bir arkadaş gibi. hatta bakamıyordum bile utanıyordum sebepsizce. çünkü ondan hoşlanmak yakışmazdı bana. ben onun en çok güvendiği,
vakit geçirmekten keyif aldığı, dertlerini paylaştığı, eski sevgililerine olan sitemlerini anlattığı bir arkadaşıydım sadece.
şimdi ben senden hoşlanıyorum galiba demek olmazdı. galiba hiç olmazdı.

artık konuştuğu gezdiği herkesten onu kıskanır olmuştum ve onunla daha da çok vakit geçirmek istiyordum. eve gitmek ya da başka arkadaşlarıyla buluşmak için
bana ' eee napıyoruz bugün ' demediği günler küsüyordum içten içe. hatta böyle zamanlarda aşık olmaktan korkan yanım hemen ortaya çıkıyor ve vazgeç diyordu
her defasında vazgeç. sonra bir anda ondan nefret ediyor hatta bir daha görüşmemek için söz bile veriyordum kendi kendime. zaten bunun basit bir hoşlantı olduğunu
idda ediyor aynı zamanda bu iddayla birlikte kendimi ateşleyerek bende oyalanıcak bir arkadaş muhabbetinin ortasına atıyordum kendimi. insanın derdi neyse muhabbettide
o oluyor hep. kaçamıyorsun derdinden. hiçbir muhabbet oyalamıyor seni. çünkü sen bir yerden bağlıyorsun muhabbeti derdine yada derdini muhabbete.

- ya ben bir kızdan hoşlanıyorum ama daha konuşamadım. daha doğrusu hoşlanıp hoşlanmadığımdan emin değilim.
- neden emin değilsin ?
- ya şimdi ben ona hoşlandığımı söyliyim ama o kabul etmesin istiyorum.
- nasıl yani ?
- ben ona aşık olmak istemiyorum ?
- ama hoşlanıyorsun öyle mi ?
- ondan da emin değilim.
- peki abi derdin ne senin ?
- ya sanki istemediğim birini seviyormuş gibiyim. hoşlandığımı söyliyim o da kabul etmesin bu konuda orda kapansın istiyorum.
- tamam o zaman git söyle
- ya kabul ederse.

onca konuşmaların üstüne tek bir tavsiye çıkıyor ve hep bir ağızdan ; seviyosan git konuş bence *