eci veci vokke

tema için ellerine sağlık gib yiyen :D

kardeş background resmi aşırı güzel eline sağlık.
( o günü hatırladım lan :(

kodcu bin ellerine sağlık lan

huur çocugu

huur çocuğu

adamlar haklı

atatürk düşmanı orrrrrrrrrrospu evladı

40 huur gelse bunun gibisini doğuramaz lan dıbına koyduğumun evladı c*

ölmüş dedenle nenenin kemiklerini gibeyim. tüm kutsallarını dölleyeyim huurnun evladı.

bunu atmayan o anasını avradını gibtimin özgürlükçü moderasyonunu da ters domaltıp düz gibeyim.

sözlüğün en komik yazarı

Kevin Mitnick olduğunu düşündüğüm yazar. bildiğin korkuyorum amk

panpa niye küfür ediyo bu zütler sana.

bence küfür yasaklanmalı amk

gosterenlerini kaybettigim dusunceyi buldum: yuzlerimizin asimetrilerinin ne kadar benzedigini dusunuyordum o kucuk kafede camin onunde seni dinlerken. yuzlerimizin asmetrilerinin benzemesi cok huzunlu/cok korkunc/cok siirsel degil mi, dost?

sozcuklerimi yitirdigim, nereye koydugumu bulamadigim zamanlarda dusunce akisimi sakinlestirmek/senin sozcuklerine siginmak/kendi dusuncelerimi sana emanet etmek, artik en yakin arkadasim olduguna isaret ediyor. ama baska bir cok sey daha ediyor. o gece o pubda yuzumu avuclarina alip act-out sinirinda gezdigimizi, sakinlesmem ve rasyonelimi shut down modundan kurtarmam gerektigini soylediginde yuzunde gordugum ozguvenle cok uzun kilometreler gidebilirim.

uyum icinde olmak korkutuyor beni. saatlerce klagib muzik dinleyip kitap okurken yanimda olmasindan gibilmadigim hic kimse olmadi cunku bugune kadar. foyles'da yerlere uzanip strauss veya hume uzerine asidik cikarimlar yaparken, hic kimsenin ve herhangi birilerinin ne dusundugunu umursamamamin sebebinin kustahlik oldugunu bilip, bu kustahliga ortak olan/onu cogaltan/yeniden doguran/non-apologetically etrafina bakip kahkahalarla topluma bundan daha iyisini yapip yapamayacaklarini sorarak meydan okuyan toplatilmasi son derece elzem iki genc kadin gorur gibiyim.

kendimden korktugum kadar korkuyorum senden- inislerimiz ve cikislarimiz urkutuyor beni. dusuncelerim, hicbir kriminal ictihatin reasonable man testini gecemeyecek haldeyken, kutuplarin ikisini birden yakalayip baglayabilecegimi ve birbirinden bir daha asla kopmak zorunda kalmayacagini sana soz verebilmeyi isterdim.
kendi kutuplarimi sana verirdim inan, daha az acitacagini bilseydim. ne daha fazla ne daha az; belki daha syusaydil sadece.
ama o iki ucu asla birlestiremeyecegim.
ve waterloo koprusunde futursuzca kosarken kendimi birakacagimi sandigin zaman gozlerinde okudugum olum korkusunu ben hep icimde tasiyorum sana dair- tipki senin bana dair tasidigin gibi.

sinirda tek basina yasamaktansa, sinirda iki kisi yasamanin enteresanligiyla iciceyiz en yakin arkadasim.

korkuyorum senden/benden/kopruden dusmenden.

dusme.

kendisiyle hiç bir tanışığım olmasa dai yazılarına hemen her zaman katıldığım, takdir ettiğim, son zamanlardaki tepkisini çoook çok iyi anladığım kişi.

artık zadece eci veci vokke'nin değil, çok insanın hayatın her alanına sirayet eden soytarılıklardan ve mantıksızlıklardan artık gırtlağına kadar geldi. artık yeter!

şu türk takımı mevzusu mesela, para saçıp ilngiltereden getirtdiği cins at kazanınca "gururlanan" arap bedevisinden hiç bir farkı yok böyle yabancılardan kurulu takımlarla maç kazanıp sevinmenin.

"el gibiyle gerdeğe girilmez!"

hadi diyelim ki, iyiniyetle yaklaşarak diyelim ki, takımlar artık böyle beynelmilel. güzel. peki, e zaman tribünlerdeki türk bayrakları ne oluyor? maçtan sonra ingilizlere karşı milliyetçi havalarla üstünlük taslamak ne oluyor?

yaneyse işte bu basit gerçeğin nesine karşı çıkılır anlamak mümkün değil! eğitim şart

aylardır gelip de hakkında entry girmek istediğim sözlük ermişi. ama kısmet olmamıştı bir türlü, bugüne kısmetmiş.

kendisi ile ilgili düşünebildiğim tek şey vardı ilk günden beri, "kız olsam verirdim". hayır başka bir şey düşünebilmek mümkün değil ki zaten. baksanıza adam ateist, liberal, demokrat, türk silahlı kuvvetleri ve türk milleti aleyhine edebileceği iki kelamı her daim var, dinlerin, peygamberlerin ipliğini pazara çıkartıyor, bilmediği şey yok, her konuya hakim. e hal böyleyken kız olsam verirdim demez de ne der ki insan?

bir de tüm bunların üzerine dünden beri biz cahil sözlük yazarlarını eğitmeye adamış kendini, gözlerim yaşardı, soruverdim kendi kendime, dedim ki; "adam harekete geçti ben neden hala teorideyim?" ben de harekete geçeceğim ey sözlük, kız olup vereceğim!

bir de istirhamım olacak bu yüce insandan, bunca garbage entry girip de her çaylaklığından dönebilmesinin sırrı nedir? birinci nesil yazar olmak yeterli midir yoksa yüksek yerlerde tanıdıklar da gerekir mi?

Değerli Başkan’ıma;

Yeryüzünde her canlının ve cansızın bir anlamı vardır. Bazen de bir insanın ismi söylendiği zaman belli bir sıfat o insanla özdeşir. işte Cevdet dendiği zaman ilk akla gelen “mütevazi” bir insan olmasıdır.

Aramıza sessiz ve derinden girdin. En önemlisi sınıfın da fırtına öncesi sessizliği yaşamasıydı. Bu sessizlik perdesini senin sessiz bağırışların, yalvarışların, çalışmaların yırtmıştır.

Ah diyorum kendi kendime... Bu sessiz, sakin ve mütevazi yapından dolayı seni biraz geç fark ettik. Çünkü senin gibi bir insanın bir günlük kaybı dahi benim ve sınıf için çok büyük bir kayıptır.

Kim derdi ki bu sınıf sen geldikten sonra kaynaşacak, dost olacak, arkadaşlık bağları kuvvetlenecek...

Tüm samimiyetimle söyleyebilirim ki sana bu yazıyı yazmak için zorlanıyorum. Çünkü son beş aydır günün 7-8 saati beraberiz. Yaşadığımız o kadar çok olay, anı var ki hangisini anlatayım, hangisini söyleyeyim... Ama yine de ben anlatmaya devam edeceğim.

Büyüklerimiz bize söylerler, bir insanı gerçek manada tanımak için o insanla bir takım ortak işler yapmak gerektiğini... işte şu an bile bunun için uğraştığımız yıllık uğruna tüm gücümüzle çalıştık. Gün oldu engelleri, gün oldu acıları aşarak; gün oldu sevinçleri, mutlulukları paylaşarak; dostluğumuzu ve arkadaşlığımızı perçinlediğimize inanıyorum.

Evet, paylaşım duygusu benim için çok önemlidir. Eğer bir ortamda paylaşım varsa o ortamda mutluluk, rahatlık vardır. Ben seninle paylaşım duygusunu max yaşadığıma inanıyorum.

Her ne kadar bu yazıyı yazarken ayrılık duygusunun vermiş olduğu bir pgibolojide yazsam da seninle biz hayatın her aşamasında beraber olacağız.

Zamanın seni asla değiştirmemesi dileğiyle...

Dostun hidrolik

kendisiyle hiç bir tanışığım olmasa dai yazılarına hemen her zaman katıldığım, takdir ettiğim, son zamanlardaki tepkisini çoook çok iyi anladığım kişi.

artık zadece eci veci vokke'nın değil, çok insanın hayatın her alanına sirayet eden soytarılıklardan ve mantıksızlıklardan artık gırtlağına kadar geldi. artık yeter!

şu türk takımı mevzusu mesela, para saçıp ilngiltereden getirtdiği cins at kazanınca "gururlanan" arap bedevisinden hiç bir farkı yok böyle yabancılardan kurulu takımlarla maç kazanıp sevinmenin.

"el gibiyle gerdeğe girilmez!"

hadi diyelim ki, iyiniyetle yaklaşarak diyelim ki, takımlar artık böyle beynelmilel. güzel. peki, e zaman tribünlerdeki türk bayrakları ne oluyor? maçtan sonra ingilizlere karşı milliyetçi havalarla üstünlük taslamak ne oluyor?

ya neyse işte bu basit gerçeğin nesine karşı çıkılır anlamak mümkün değil! eğitim şart