ece seni çok seviyorum

Eceydi benimki

yolla panpa

rezerved

ve iskeleye gelmiştik.. eceyle mesafelide olsa öyle anlam dolu gecen günün sonunda koca bi sıfırla dönmek istemiyordum evime... en azından bi sarılsam... bi sarılsam yeterdi... onları dahada geç uğurlamak için bizde akbillerimizi basıp girmiştik vapurun halatlarla bağlı olduğu alana.. sırf ben eceyi biraz daha fazla göreyim diye.. ece ilk arkadaşıma sarıldı, görüşürüz dedi. ikinciyede öyle. sıra bana gelince ise, sadece tokalaşarak hoşçakal demiştik birbirimize... ama üzülmemiştim, çünkü eline dokunmuştum. çok mutlu etmiş olmalıki beni, geminin halatları karadan sökülürken 'haydi' dedim bizimkilere.'haydi atlayın!'... arkadaşlarım daha cevap veremeden, denize düşme tehlikesi atlatıp geminin içinde bulmuşlardı kendilerini... hem biraz söyleniyorlardı hemde gülümsüyolardı ben mutluyum diye.. çünkü gerçekten o kaltaktan kurtulup bana huzur veren meleğimin yanında olmamı istiyolardı. belki sevgili olmamız için bütün mal varlıklarını falan verirlerdi,o derece yani..

gemide mi neler oldu? hemen anlatayım... hayatım başladı işte orada...

kodumun beceriksizi ya. anlat şapşal dinliyoruz.

yazın başıydı. hatta hatırlıyorum 5 nisandı (: doğum gününden 2 gün sonra... 5 nisan günü buluştuk. benim en yakın 2 arkadaşımla onun en yakın 2 arkadaşıda vardı. kadıköyde buluşmuştuk... o gün belki 100 kere baktım aynaya ona güzel görünebilmek için. yolda araba camlarına falan... o gün herşeyi unutmuş öyle anlam ve huzur dolu bakıyorduki gözlerime bütün gün uzak kalsakta, herşeyi unutturmuştu bana. sadece ona 'sevgilim' demek istiyordum... 5 saat beraber geçirmişsek o gün, bütün arkadaşlarımız (benim sayemde) ortak oldukları için,o 5 saatin 2 saati bi arkadaşım diğer 2 saati diğer arkadaşımla muhabbet etmişti ve 4 saatin sonunda, aynı masada yemek yememize ramen tek muhabbetimiz 'naber, nasılsındı' o iki soru bana dünyanın en güzel aşk romanı gibi gelsede... son saatimiz, onlar avrupa yakasında oturdukları için, onları vapura doğru ağır adımlarla zütürmemizle geçmişti ve hala eceyle ben çok istememize ramen, belkide geçmişte ona yaşattıklarım için yanaşamıyorduk.. ama belliydi ikimizinde gözlerinde, deli gibi sarılmak, öpüşmek istiyorduk. kendi gözlerimdeki isteği, onun o huzur veren gözlerinde görebiliyordum mesafeli olmamıza ramen.. işte böyle başlangıcı olan bi aşktı ve böyle istekli ve arzulu başlayan bi aşkın geleceğini az çok tahmin edebilmişsinizdir. zamanla herkes imrenecekti bizi...

comolokko

kurtuldum demişken, alışkanlık bağını zedeledim sadece.. tabiiki hala peşinde koşmaya devam ediyodum... hatta o çocuktan eninde sonunda ayıracaktım o kaltağı.. ama ben ne yaptım? o kaltağın o sözlerinden sonra bi sinirle, eceyle buluşmak istedim aylar sonraki ilk konuşmamızda... :/

bana ilk aşkımı hatırlattın panpa :((( sakın benim gibi olma. ondan sonrakilerde hep onu arama yoksa yannanı yersin. gerçi sen çoktan yemişsin geçmiş olsun...

bende çok seviyorum eceyi

Niye eceye söylemiyosun, bacınmı panpa ?

panpalarım,bu kadar aşık ben sizce konuşmaz olur muyum? tabiiki köpeği oldum amk. sözlüydük lan. karı yarısıydı. lafta değil gerçekten canımdı o benim. onun kalbi bendim. benim kolum ayaklarım oydu. ruhum oydu.ama insanoğlu nankör işte... son nefesini vermediğin sürece herşeyden korkacaksın

akrostiş yazam mı panpa istiosan kıza yollarsın

@1 seviyosan yarın iş yerine ya da okuyorsa okuluna biyere (evine gönderme o.ç ) bir çiçek gönder ve bir not bırak üstüne buraya yazınca ne oluyor amk liselisi

bunu gidip ona söylemeyi denedinmi panpa ?

onu çok üzdüm, sizden başka kimsem yok panpalarım. doldukca yazıcam bu başlık altında. isteyen sarılır destek olur isteyen liseliler küfreder. hiç bişey umrumda değil artık

ecen yanımda!

tam da buraya yazılacak bi entry olmuş. aferin karşim.

evet ben de seviyorum eceyi.

yolla panpa