ebu zerr

Şiî rivayetlere göre Ebu Zer
Şiî rivayetler, Ebu Zer'i, Selman el-Farisi, Mikdad ve Ammar bin Yasir ile birlikte en büyük ve en sadık sahabilerden biri olarak addetmektedir. Medine'ye hicret esnasında Suriye'deydi ve daha sonra Medine'deki Müslümanlara katılmıştır. islam peygamberi muhafazid o zaman Medine kapılarında onun gelişini beklemiştir. Uzaktan gelen bir gölgeyi gördüğünde, ona "Ebu Zer ol" demiştir. Peygamberin ölümünden sonra sahabede Ebu Bekir'i destekleyenler ve peygamberin Gadir-i Humm denen bir yerde yaptığı konuşmada "Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır" sözlerine dayanarak Ali bin Ebi Talib'den başkasını kabul etmeyenler arasında bölünme meydana gelmiştir. Ebu Zer Ali'nin en güçlü ve bilgili dostlarından biri olup yeni yönetime karşı sözlerle mücadele etmiştir, zira imam Ali ümmmetin bölünmemesi için kılıç kullanmaktan çekinmişti. Ebu Zer önceleri Şam vilayetine sürgüne gönderilmiş ve böylece Muaviye'nin kontrolü altındaydı. Şam vilayetinde (bugünkü Lübnan ve Suriye toprakları) Şiî inancını yaymaya başlamıştır ki halen bugün özellikle yaşadıı güney Lübnan'da Şiî inancı yaygındır. Orada Muaviye'ye karşı mücadele etmiştir. Bunun üzerine Muaviye Osman'a artık Ebu Zer'i tutmaya tahammülü olmadığını ve onu Osman'ın himayesine geri göndermek istediğini bildiren bir mesaj göndermiştir. Bunun üzerine Osman onun Medine'ye eyersiz bir at üzerinde geri gönderilmesini emretti. Medine'ye döndükten sonra, Osman daha önce Muaviye gibi aynı sorunlarla karşı karşıya kaldığından, Ebu Zer'i daha sonra açlıktan öleceği Rabaza diye bir yere sürgüne göndermiştir. Müslümanlar halifenin gücünden korkarlardı. Bunun için sadece bir kaç sadık dostu onu yolcu etmiştir. Bunlar Ali bin Ebu Talib, kardeşi Akil, oğulları Hasan ve Husain ve büyük sahabelerden Ammar bin Yasir.

Ali bin Ebu Talib onu yolcu ederken şöyle demiştir:

Ebu Zer, sen Allah için çok öfkelendin. insanlar senin dinin hakkında endişe ediyor, sense onların dini hakkında endişe ediyorsun. Bırak, onların endişe ettikleri senin elinde kalsın ve onlardan endişe ettiğin şeylerle kurtul. Ve senden esirgedikleri şeylere ihtiyacın yok. Yarın kimin galip olacağını bileceksin. Ebu Zer, seni mutlu eden tek şey haktır, seni kızdıran tek şeyse yalan.

Akil dedi ki: Seni sevdiğimizi biliyorsun ve sen de bizi seviyorsun. Allah'tan kork, zira Allah korkusu selamettir. Ve sabırlı ol, zira sabır cömertlik demektir.

Ve peygamberin torunu, Hasan bin Ali dedi ki: Amca, Resulullah ile karşılaşacağın güne kadar sabret. O senden memnun olacaktır.

Husain bin Ali dedi ki: Amca, Allah'tan sabır ve galibiyet dile.

Ammar bin Yasir gözyaşı içinde dedi ki: Allah seni öfkelendirenleri sevindirmesin. Sana sıkıntı verenlere de aman vermesin. Allah'a ant olsun! Onların dünyasını tercih etsen onlar sana aman vereceklerdir. Ve onların hareketlerinden memnun olursan, onlar seni seveceklerdir.

Ebu Zer ağlayarak şöyle dedi: Rahmet ehlinin fertleri, Allah'ın merhameti hepinizin üzerine olsun. Sizleri gördüğümde, Allah'ın resulünü hatırlıyorum.

Ebu Zer, karısı ve kızıyla birlikte El-Rabaza çölüne gitti. Efendisi peygamber muhafazid'in sözlerini hatırlıyordu: Ebu Zer, Allah sana merhamet etsin. Sen yalnız yaşayacaksın, yalnız öleceksin, yalnız diriltileceksin ve cennete de yalnız gireceksin.

Peygamber muhafazid onun hakkında şöyle demiştir: "Ebu Zer ümmetimde züht ve dindarlıkta isa ibn Meryem gibidir."

islam Peygamberi muhafazid'in Vefatından Sonraki Hayatı
Ebu Zer, Peygamberin vefatından sonraki halifelik ihtilafında Ali ibn Ebi Talib'in sadık bir destekçisiydi. Tanınmış Şii ve Sünni tarihçiler bu konuda mutabıktır.

Tarihçi Wilfred Madelung'a göre, Ebu Zer, Osman bin Affan'ın hilafeti esnasında halifenin gözünden düşmüştür. Osman bin Affan kendi akrabalarını islam Devleti'nin değişik vilayetlerine vali olarak tayın ediyordu ve onlara beytülmal'den para kaynağı sağlıyordu. Ebu Zer bu davranışın islam'ın prensiplerine aykırı olduğunu görüşünü savunuyordu.

Osman, ifrikiya Gazvesinden (27 h./647 m.) elde edilen ganimetten alınan Hums vergisinden kendisi gibi Emevi kabilesinden olan kuzeni Mervan bin el-Hakem'e 500.000 Dirhem, Haris bin el-Hakem'e 300.000 Dirhem ve Medineli Zeyd ibn Sabit'e 100.000 Dirhem verince, Ebu Zer Medine'de bu uygulamaya karşı çıkmaya başlamıştır. Zenginlikleri biriktirenleri cehennem ateşini vaat eden Kuran ayetleri okumuştur. Mervan bunun üzerine Ebu Zer'i Osman'a şikayet etmiş ve Osman Ebu Zer'i ikaz etmek amacıyla ona kendi hizmetçisi olan Natil'i göndermiştir, ancak Natil Ebu Zer'i ikna etmeyi başaramamıştır. Osman bir süre Ebu Zer'in muhalefetine sabretmiş, ta ki Ebu Zer halifenin huzurunda, halifenin beytülmal paralarını kullanma usülünü destekleyen Ka'b el-Ahbar'ı kızgın sözlerle yerene kadar. Bunun üzerine Osman Ebu Zer'i azarlamış ve kendisini Şam'a göndermiştir.

Ebu Zer Şam'da da tavizsiz tutumundan vaz geçmeyerek, Osman'ın yeğeni ve Şam vilayetinin valisi olan Muaviye bin Ebu Sufyan'ın şaşaalı yaşam tarzını ve savurganlığını tenkit etti. Bunun üzerine Medine'ye geri gönderildi. Beytülmal'dan yapılan usülsüz harcamalarını yine de tenkit etmekten vazgeçmeyince, doksan yaşlarındayken haksız bir şekilde Medine çölü yakınındaki El-Rabaza kentine, eyersiz bir deve üzerinde, sadece tek kızı refakatinde sürgüne gönderildi.

Madelung'a göre, Ali bin Ebi Talib, Osman'ın ilk Müslümanlardan ve Peygamber'in en sevdiği sahabilerden olan Ebu Zer'i cezalandırmasını kınamıştı. Ali'nin bu tutumu, halife yasakladığı halde Ebu Zer'i kent sınırına kadar eşlik edip, onu en iyi dileklerle ve hürmet göstererek sürgüne göndermesinden de anlaşılmaktadır. Ebu Zer'e iyi davranmak için halifenin yasağını çiğnemeyi göze almıştı.

Ebu Zer'in ölümü Osman'ın askerleri tarafından aldığı darpların etkisiyle ya da çölde açlıktan olmuştur. Bir rivayete göre, Peygamber muhafazid Ebu Zer'in bu hazin sonunu öndecen bu sözlerle haber vermişti: "Allah sana merhamet etsin, ya Ebu Zer! O yalnız yaşayacaks, yalnız ölecek ve yalnız diriltilecektir."