0
bir seneden fazla olmuş kitaplığımda bekleteli. ayıp etmişim.
lvıı - 57 -
hiç bulunmadığım bir yerde, yaşantıların
kıvançla ötesinde, gözlerin kendi sessizliğinde:
en narin tavrında bir şeyler var beni saran,
bir şeyler ki dokunamam çünkü çok yakınlar
en kaçamak bakışın kolayca açar beni
yumruk gibi kapamış olsam da kendimi,
taçyapraklarınca açarsın beni hep, açar gibi bahar
(dokunarak ustaca, gizemlice) ilk gülünü
yok istediğin kapatmaksa. ben ve
hayatım pek güzelce kapanırız, ansızın,
şu çiçeğin yüreğince, hayal ederken o
karın lapa lapa her yere yağışını:
dünyada sezmemiz gereken hiçbir şey erişemez
yoğun narinliğinin gücüne: bu yapıdır
ülkelerinin renkleriyle beni bağlayan,
Ölümü oynayarak ve daima her soluk alışta
(nedir o bilmiyorum şu sende olan, bir kapanan
bir açılan; yalnız içimdeki bir şey anlıyor
tüm güllerden derin gözlerinin çağrısını)
kimsede, yağmurda bile yok, böyle küçük eller
