gözümde; dünyanın 7 harikası, onun yanında sisli havada parıltısı dahi görünmeyen yıldız kadar sönük kalıyordu.

en uç dala uzanmaya çalışan zürafanın hoş görüntüsünü karpostallaştırmış belgeselci gibi hissediyordum kendimi, buğulu penceremden ona bakarken.

sessizdim. kendimlede konuşmuyordum bu sıralar. nasıldım acaba? ehehehe. neyse. o, o hala ordaydı. durakta; yağmursa dinmedi.

dolmuş bekliyordu. gitmek için. ya yarınları? bensiz hayalleri , umutları yeni anıları.

örümcegi de zütürdü mü

Cnbt bkr

Gece söslüğe gireceğine yengeye yanaş sende ben az çok tahmin ettim sebebi

evde kuzenim var osbir cekemiom amk ya