Valla beyler, okudum da genelde şişmanlık üzerine ve lise dönemlerinde yaşadığınız olaylar. Muhtemelen çoğunuz o yılları geride bırakmışsınızdır ve zaten lise dönemi ergenlik dönemine yakın olduğu için insanın vucudunun en cok değişim gösterdiği zamandır. Daha sonra çok değişmişsinizdir (ve ya değişme şansınız vardır) her ne kadar o zaman yaşadığınız olaylar sizi yaralamış olsa bile. Seviniyorum adınıza yani.
Benim aslında anlatacağım öyle spesifik belli bir anım yok. Genel şeylerden bahsedicem biraz. Benim anne ile baba amca çocuklarıyla olduğu akraba evliliğinden gelen bir hastalığım var. Bana fiziki veya mental herhangi bir engeli yok açıkçası. Her türlü spor ve hareketi yapabiliyorum. Sadece görüntü olarak ufak bir kamburluk var. Tabi bu hastalık gövdenin ve boyunun kısalığına da sebep olduğundan 1.55-60 arası boyum var. Kilom da 60 civarlarında işte. Bana böyle insanlar direk dalga geçerek ve küçük düşürmeye çalışarak birşey demezlerdi. Daha çok dolaylı yoldan, acıdıkları için galiba. Bana da en çok bu koyardı. Mesela lise 1 de ilk beden dersinde hoca emin olamadığı için beni derse çıkarmamak ve beni de kırmamak adına bir bahaneyle beni oyalamıştı, ben anlamıştım tabi üzülüp bozulmuştum. Hocaya hocam merak etmeyin sadece görüntü engeli fiziki bi engelim yok diyip onu da utandırmak istememiştim. Benim okulda notlarım hep yüksek olmuştur. Lise, üniversite falan. Sözcüklerle de aram az da olsa iyidir konuşma kabiliyetim vardır yani. O yüzden bazı iyi arkadaşlıklar edinmişimdir. Ama bu arkadaşlıklarda olay anlaşmazlıklara gelince hep benim en savunmasız yerimden konuşulmaya başlanınca konuşamazdım mesela, insanlar beni nasıl kıracağını çok iyi biliyordu. Direkt dalga geçilmedi benle zaten hiç, çok az olmuştur, ama anlıyorsunuz bir süre sonra imaları falan. Acınası bakışlar ve ya acınası sözler ve ya yoldan geçerken küçük çocukların bakışları konuşmaları, sonra anneleri tarafndan ayıp evladım diye azarlanışlarını duymalarınız falan. Bunlar direk geçilen dalgadan daha incitici geliyordu. Tabi işin burada kızlarla olan ilişki boyutu var. Evet arkadaşlık konusunda iyiydim kızlarla aram iyi olmuştur hep, komik, akıllı sempatik görülmüşümdür. Ama iş ne zaman gönül işine gelirse her şey ters yüz olurdu. Bahaneler falan, kırmamaya çalışmalar. iÜ yü kazandığım zaman yaz vakti internetten benimle aynı bölümü kazanmış bir kızla tanışmıştım hiç unutmam. Kızla bir süre konuştuktan sonra kız bildiğiniz bana yürüyordu. Ben çok heycanlıyım üniversite için benim hep yanımda ol aynı yurda çıkalım, neden hiç fotoğrafın yok senin hep fotoğrafını çekerim ben gibi konuşmalar. Tabi o yaşa geldikten sonra insan bunların hepsinin fake olduğunu tipinizin görüldüğü anda bir tak kadar değer vermeyeceğini anlıyor insan. Bilenler bilir iü de dersler çok kalabalıktır ama yine de kızdan kayıt dahil 2 gün kaçabildim, benimle selamlaştıktan sonra zaten çok nadir konuştuk onlar da mecburi olanlar, klagib hikaye. Yani insan gönlüne de ket vuruyor bir süre sen bu işlerin adamı değilsin diye sen kimsin ki falan. Ama yine de insan tutuluyor arada, bir süre sonra da reddedilmekten korkmaktan değil de kızı kendinle heba mı edeceksin diye de boşvermeye başlıyorsun. Aile içerisinde de bazen karşılaşırım bu tip şeylerle. Bir gün kuzenimle satranç oynuyorum küçüğüm henüz. Tabi biraz deneyimli olduğum için kuzenimi hep yeniyorum. Halam da oğlunu teselli etmek adına her seferinde üzülme oğlum allah bir taraftan alınca başka bir taraftan veriyor insana ondan yenebiliyor seni, gibi şeyler söylüyordu sürekli. Beni üzmek gibi bir niyeti olmadığına eminim ya da belki anlamayacağımı düşünmüştür, ama anlıyordum maalesef. Bazı anlatamayacağım şeylerde yaşadım tabi ama alışıyor insan yavaş yavaş.
Neyse beyler, hayatınızda değiştirebileceğiniz şeyler varsa değiştirin. Şişmanlık gerçekten değiştirebileceğiniz bir şey, lütfen uğraşın kimse çirkinliğin lanetini haketmiyor.

Lise 3 teyiz. Anadolu Lisesinde okuyorum bende. Ama şehrin en iyisi fenlerle aynı neredeyse puanı. Neyse beden dersindeyiz müdür tüm dersleri ziyaret ediyordu. Hep yapıyordu huur evladı. Bir de giriyordu derslere oturabilir miyim falan diyordu hocalara. Hocalarda tamam diyordu zorunluluktan. Ders başladı koşuyoruz, koşarken de ikili sıra olduğumuz arkadaşla muhabbet ediyoruz bir yandan gülüyoruz falan. Kilom fazla olsa dahi kondisyonum iyi. O yüzden koşuşumda vesaire sorun yok. Çünkü taksa gidiyordum o sıra. Bu dedi "şişko önüne dön" derste dese falan anlarım da beden dıbına koyayım. Ben tabi atarlıyım o sıra, "bana mı dedin sen" dedim buna. Bu şaşırdı bizim kızlar bana bakıp gülüyorlar falan. Durdurdu hoca sırayı. Sen kimsin benimle senli konuşuyorsun şişko ? dedi. Baktım üzerime yürüyor elini şaplak atar bir hızla enseme attı. Ama sinirden köpürüyorum ağlayacak durumdayım.Ben de çok duyduğum bir efsaneyi uygulayarak bunun çeneye yumruğu vurdum. Hani herkes öğrencilik hayatında duymuştur yok 3 saniye içinde vurursan reflekstir falan. Kolpaymış dıbına koyayım. Adam yığıldı yere. Beni bir korku saldı. Bedenci şoka girdi zaten dıbına koyayım. Ben babama nasıl açıklayacağım diye düşünüyorum. Bedenci adamı kaldırmaya çalışıyor falan. Bizim çocuklar tuttu beni zütürdü. Zaten sonraki derslere girmeyip eve gittim. Ertesi gün geldiğimde direk beni içeri aldı müdür yardımcımız Seyit Hoca. Beni inanılmaz severdi. Ne oldu falan dedi. Bende olayı anlattım. işte tokat atınca refleks olarak vurdum falan dedim. Aileni aramamız lazım, dün kaçtığın içinde disipline vermek istiyor müdür falan dedi. içimden dedim geç bile kalmışsınız dıbına koyayım. "Hocam o kaçma olayını ne yapacaz ?" dedim. "Şimdi ben sana kağıt yazacam" dedi. Teşekkürler hocam diyip çıktım. Babam geldi 1-2 saat sonra okula böyle bir olay olmuş niye anlatmadın dedi. Dedim aha gibecek," baba önemli bir şey değil diye söylemedim "dedim. "lan gavat müdürü dövmüşsün nesi önemli değil ? " dedi. Yürüdük birlikte müdürün odasına. Babam geçti oturdu merhaba dahi demeden "sen kimsin de benim çocuğumla alay edip vuruyorsun" falan diye başladı. Normalde hiç tarzı değildir. 1. sınıftan beri hocalarım hep beni döverdi. Ve haklılardı da sesimi hiç çıkarmazdım o zamanlar. Babam da bilir bir şey demezdi. Ama kilomla alay edilince (reaktif hipoglisemi var beyler) adam dayanamadı esti gürledi. Dedi"eğer bu çocuğa bir şey olursa seni de meslekten attırmayan adam değil".

Babamın o tavrı sayesinde atılmaktan kurtuldum. Uzaklaştırma dahi yemedim.

Edit: Karatay diyeti sayesinde kilolardan da kurtuldum beyler. isteyen olursa özelden anlatabilirim. Yapacağınız en kolay diyet. Ama öğrenci için önerilmez.