Beyler öncelikle hikayemde gibiş-sokuş yok. Okumak isteyenler ona göre okusun.

Ben lise hayatım boyunca çok saf bi gençtim beyler. Hani sınıfınızda kıyıda köşede , sessiz sakin oturan genç vardır ya. Hah işte o bendim. Böyle olmamın sebebi cesaretsiz olduğumdan felan değildi. Yeri geldiğinde çok iyi konuşurdum. Az ve öz konuşmayı severdim. Yaşıtlarıma göre çok fazla olgundum yani ben.
Ama kızlar konusunda vardı bi özgüvensizlik. Kızlarla konuşurken heyecanlanırdım. Ya çok hızlı konuşurdum ya da sesim çıkmazdı. O yüzden bi tak anlaşılmazdı söylediklerimden. Zaten sevgilim felanda olmadı lise boyunca. Ama bu canımıda sıkmazdı. Bi sevgili arayışında da olmamıştımki hiç. Bi arayışta olsaydım sevgilim olurmuydu bilemiyorum.
Böyle böyle liseyi bitirmiştim.

Şu ana kadarki hayatımın dönüm noktası olarak gördüğüm yer ilk yıl üniversite kazanamamış olmamdı bence.

Tekrar hazırlanacaktım sınava. Ama maddi durumumuz kötüydü beyler. Dersane işi felan sıkıntıydı.
Babamla bi anlaşma yapmıştık. Ben yaz tatili boyunca çalışacaktım. Kazandığım tüm parayı babama vercektim. Babamda benim dersane paramı ödeyecekti.
Bi mağazada satış elemanı olarak iş bulmuştum. Ama ben pek konuşkan birisi değildimki. Ne diye girdim bu işe diye kendi kendime söyleniyordum. Ama yapacak bişey yok. Mecburen başlamıştım işe.

işe başlamıştım ama düşündüğüm gibi olmadı hiçbişey. Biraz alıştıktan sonra o lise zamanımdaki sessiz sakin prestijjj gitmiş. Yerime çok konuşan haliylede boş konuşan bi prestijjj gelmişti. Bu durum beni rahatsız ediyordu ama engelleyemiyordum bunu. Bu sebeple herşeyi akışına bırakmıştım.
Bir gün yemek saati yemekhaneye çıkıyodum. O an asansörde önümdeki 1 yılımı heba edecek olan kızla karşılaştım. Görür görmez bi hoşlantı olmuştu bende. Selam verip bindim asansöre. Sonra yemeğimi yiyip işime döndüm tekrar ama aklım o kızda kalmıştı.

Bizim reyonda çalışan en samimi olduğum arkadaşım Ahmet'e bahsettim bundan. O da sağolsun 'sen merak etme ben sana yardımcı olurum' demişti.
iş çıkışında kızı gösterdim Ahmete.
Ahmet: Aram iyi bu kızla. Adı büşra. 5 aydır burada çalışıyor. Sevgilisi yok galiba. Merak etme ayarlarım sana. dedi.
O an çok mutlu oldum. Eve geçtim. Kız aklımdan çıkmıyor. Tabi ilk defa böyle bi münasebete gireceğimden sazan gibi ne hayaller kuruyorum ne hayaller(tabi şu an o günler aklıma geldikce gülme tutuyo beni. Ulan ne salakmışım be).

Okuyan yokmu amk

Ahmet hemen o gün akşamında kıza benden bahsetmiş.' Numaranı vereyim istersen' felan demiş. Büşra da olabilir demiş. Bi gün sonra bunları söyledi bana. Büşra'nın numarasını verdi. iş çıkışı hemen mesaj attım büşraya.
Ufak ufak sohbet etmeye başlamıştık. Ara sıra çalışırkende geliyordu yanıma yine sohbet ediyoruz. Bi gün geldi yine. Biraz sohbetten sonra
Büşra: Küçük bi erkek kardeşim var.Ona bişeyler alıcam yardımcı olurmusun ?Dedi.
Ben: tabiki *
Biraz baktık. iki tane elbise aldı eline. Büşra: sence hangisi iyi olur. Kardeşim sarışın *
(Elbiselerin birisi kırmızı diğeri lacivert)
Ben: kırmızı olmasın. Sarı kırmızı yakışmaz. Laciverti al Fenerbahçeli olsun. *
Büşra: Hey allahım ya. O zaman kırmızıyı alıyorum. Dedi gülümseyerek.

O gülümsemesi beni bitiriyodu beyler. Otursam bi yere. Sonsuza kadar hiç sıkılmadan izleyebilirim o yüzü, gözleri , gülüşü. O derece bağlanmışım kıza.

Tanışalımız tam 2 hafta olmuş. Büşra ya teklif ettim.
(Burayı fazla uzatmadan geçiyorum beyler. )
Kabul etti teklifimi. Sevgilim olmuştu. ilk defa sevgilim olmuştu. Çok mutlu olmuştum lan. Sevdiğim kız teklifimi kabul etmiş bundan daha güzel ne olabilirki ( bu o anki düşüncem. Keşke kabul etmeseymiş).
Hemen bi sonraki günden mağazaya girerken el ele tutuşarak girmiştik. Gören hayırlı olsun vs vs diyorlar.
Ama orada bişey dikkatimi çekmişti. Pek muhabbetim olmayan bi çocuk vardı(Yalçın). Çok sinirli gibiydi. Gözlerini ayırmış ters ters bana bakıyodu. Sanki bi an gelip bana dalacağını bile düşündüm. Ama böyle yapmasına bi anlam verememiştim. Ama pek üstelemedim.

Burdaysanız belli edin arada. Okuyan yoksa boşuna yazmayayım

iki gün geçmişti. iki gündür sevgiliydik.
-Seni çok seviyorum.
-Beni hiç bırakma lütfen.
Bu gibi birçok şey söylüyordu.
Herşey çok iyi gitmişti o iki gün. Ama sadece 2 gün. Sadece 2 gün çok iyi gitmişti. Akşam iş çıkışında eve geçtikten sonra şoka uğramıştım. Mesaj atmış;
-Prestijjj çok özür dilerim ama yapamıyorum , olmuyor.
-Ne diyosun sen. Ne olmuyo ?
-Bişey sorma lütfen. Sadece ayrılmak istiyorum.

Cevap bile verememiştim. iki günde söylediği o sözler. Kurduğum hayaller. Çok şey vardı lan çok şey. Ne olmuştu hiç bişey anlamamıştım.
Rüyada gibiydim sanki. Ama herşey gerçekti.
Bi gün sonra işe gidememiştim çok kötüydüm. Akşama kadar evde oturup düşünmüştüm. işten çıkmayı felan düşünmüştüm. Ama babama verdiğim bi söz vardı. Çalışmak zorundaydım.

Mecburen gittim işe bi gün sonra. Biraz erken gitmişim. Mağazanın karşınındaki kafeye oturup çay içiyodum.
Büşra nın çok samimi olduğu bi kız vardı mağazada çalışan(Buse).

Büşra tanıştırmıştı bizi ama hiç sohbetimiz yoktu. Sadece tanışma faslında kalmıştık.
Buse geldi. Günaydın deyip oturdu karşıma.

Buse: Büşra ile ayrılmışsınız sanırım.
Ben: Evet.
Buse: Üzülme.
Ben: Ben çok Sevmiştim büşrayı. Nasıl üzülmem.
Buse: Bilmediğin şeyler var. Büşra yı severim ama o kız için üzülmene değmez bile bence. Takma kafana.
Ben: Bilmediğim şeyler ne ?
Buse: Bilmemen senin daha iyi. Unut gitsin.
Ben : Hayır bilmek istiyorum. Söyle lütfen.
( O an mağaza açıldı. )
Buse : Neyse mağaza açıldı sonra konuşuruz. Dedi ve kalkıp gitti.

Ben bi süre daha oturdum orada. Büşra yı gördüm. O da bana baktı ve hemen kafasını çevirdi. Yüzüme bile bakamıyordu. Çok kötüydüm. Neler olup bittiğini çok merak etmiştim. Öğrenmem lazımdı.

Ben de kalkıp girdim mağazaya. Öğle yemeğinde Buseyle karşılaştım. Yemeğimi alıp busenin yanına gittim.
Ben : Afiyet olsun. Oturabilirmiyim ?
Buse : Otur tabi.

Hiç bişey demedim yemek yerken. Buse yemeğini bitirdi. Kalkıp gidiyordu.

Ben : Telefon numaranı verirmisin Buse ? Konuşmamız lazım.
Biraz durup düşündü. Sonra numarasını söyleyip gitti.
Çok merak ediyordum. Mesaimin bir an önce bitmesini bekliyodum. Ama vakit geçmez olmuştu. Sonunda bitti. iş çıkışı hemen mesaj attım.

Ben: Buse işin yoksa sabah oturduğumuz yere gelirmisin ?
Buse: Eve gitmem lazım. Buradan konuşsak olurmu ?
Ben: Olur tamam. Ben değil zaten sen konuşacaktın. Müsait olursan anlatırsın.
Buse: Hayır prestijjj. Bilmene hiç gerek yok.
Ben: Hiç kaçışın yok. Anlatacaksın *
Buse : Tamam müsait olunca yazarım. Dedi.

Bende eve geçtim yemek felan yiyip odama geçtim. Buse nin mesaj atmasını bekliyorum. Saat 23:00 civarı yazdı.
Buse : Duymak istediğinden eminmisin ?
Ben: Hadi bekliyorum *
Buse: Büşra senle çıkmazdan 2 hafta önce mağazada başka bi sevgilisi vardı. Onu kıskandırmaktı amacı.

O an aklıma Yalçın geldi. Büşra ile mağazaya el ele tutuşarak girdiğimizdeki o bakışları.

Ben : Yalçın mı ?
Buse : Evet. Ama üzülme boşver. Cidden büşra için üzülmene değmez.
Ben: Tamam teşekkürler.O an herşeyi anlamıştım. Çok tuhaf bi duygu vardı içimde. Aynı anda Aşk ve nefret. Ağlamıştım lan o gün. Sabaha kadar ağlamıştım.

Aradan bir hafta geçti. Ölü gibi yaşamıştım 1 hafta. Aklımdan bir an olsun çıkmıyordu büşra.Bi gün akşam evde otururken mesaj geldi. Telefona baktım. Mesaj Büşradan. Baya heyecanlanmıştım. Elim ayağıma dolaşmıştı. Mesajı açtım:
-Prestijjj çok özür dilerim, lütfen beni affet. Yazıyordu.
Duygularım yine karmakarışık olmuştu. Sevgim affet diyodu , gururum sakın affetme.
Ne yapacağımı bilmiyodum ama sanırım aşkım daha ağır bastı :
- Ne yaptınki sanki * Yazdım gerizekalı gibi.
-Çok teşekkür ederim seni gerçekten çok seviyorum. Dedi. Sanki hiç bişey olmamış gibi yine inanmıştım buna. Kendime gelmiştim biraz.Bi gün sonra sabah erkenden mağazaya gidip karşıdaki kafeye oturmuştum. Bi süre sonra buse geldi.

Buse: Yüzün gülmeye başlamış hayırdır ? Dedi gülerek

Ben: Büşrayla barıştık *

Böyle deyince yüzü düştü.

Buse: Ciddi değilsin demi ? O kadar salak olamazsın.

Ben: Yoo çok ciddiyim. Dün mesaj attı beni affet diye. Çok seviyorum büşrayı , reddedemedim.

Buse: Cidden tebrik ediyorum seni Deyip birden masadan kalkıp gitti.

Böyle yapmasına biraz şaşırmıştım ama pek umursamadım.

Bi yemek yiyip devam edicem beyler.

Yine herşey çok güzel gidiyor derken birgün büşra işe gelmedi. Mesaj atıyorum cevap yok, arıyorum ama açmıyor. Aynı durumları yine yaşadım. 3 gün geçmişti ama hiç ses seda yok. Buseyle görüştüm

Ben: Büşra nerede haberin varmı ? Ulaşamıyorum dedim.
Buse : Bende ulaşamıyorum. Bende sana soracaktım dedi.

Sustum hiç bişey diyemedim.
Buse: Geçen günkü verdiğim tepkiyi şu an anlamışsındır galiba.
Bende yine ses yok.
Buse: Neyse ya üzülme boşver. dedi gülerek.

Şu an aradan 3 sene geçti. Büşradan hala haber yok :D

Aradan 1 ay geçti ama unutamıyorum.
Bu sırada Busenin bana karşı bişey hissettiğini anladım. Büşrayı unutmam lazımdı. Belki Buseyle bişeyler yaşarsam unuturum diye düşündüm.
Buseyle sık sık görüşmeye başladık. Beraber güzel vakit geçiriyoduk. Gülüp eğleniyoduk ama ona karşı bi hissim yoktu. Arkadaş olarak görüyordum.
Bişeyler hissetmeyi çok isterdim ama yoktu. Yinede teklif edecektim buseye. 1 hafta sonra teklif ettim buseye.
Buse: Büşra ?
Dedi haklı bi şekilde.
Ben: Unuttum ben onu.
Buse: Eminmisin ?
Ben: Emin olmasam sana teklif etmezdim *

Dedim ama yalan söylemiştim. Büşra bir an aklımdan çıkmamıştıki benim. Ne unutması ? Ama yanlış yaptım buseye. Haksızlık ettim. Gerçekten seviyordu galiba beni. Bunları o zaman düşünememiştim ama şimdilerde düşününce çok iyi anlıyorum.

Busede dünden razıymış zaten. Kabul etmişti.
Bu arada mağazada 3 ayımı doldurmuştum. işten çıkacaktım artık. Dershaneye kayıt yaptıracaktım. Hedeflerim vardı. Onlara ulaşmam lazımdı ama büşra aklımdayken nasıl olacaktı bu bilmiyordum. Bir defa elini bile tutamamıştımki hiç. Ne ara bu kadar bağlanmıştım ? Belki de daha ilk olduğu içindir bilemiyorum.