Her şey bir virüsle başlamadan önce...
29 Mayıs 2023
Bugün benim doğum günüm. Uzmanlar 3.Dünya savaşı başlamak üzere diyorlar. Böyle kötü bir zamanda dünyada olduğumuz için çok şansızız. Keşke 70'lerde yaşasaydık.

6 Ay Sonra

3 Kasım 2023
3.Dünya savaşı 3 ay önce başladı. Ailemi ve tanıdığım herkesi kaybettim. Ama ben kurtulmayı başardım. Saklandım. insanların saklandığı heryeri bombalıyorlar. Son çare olarak bugün kaçıracağım bir yatla denize açılacağım.

11 Aralık 2023
Denize açıldım keşke daha önce bunu yapabilseymişim. Ama saldırı altındayken bunu yapabilmek çok zor. Deniz sanki dünyada savaş yokmuş gibi bir his veriyor insana. Tabi bazı bombalama seslerini saymazsak.

1 Ocak 2024
1 aydır denizdeyim. Biraz da olsa rahatladım. Yalnız olmak çok zor. Yakında karaya çıkmayı düşünüyorum.

8 Ocak 2024
Karaya çıkmaya karar verdim ve rotamı güneye doğru çevirdim istanbul Boğazına doğru yola koyuldum. Aylardır kimseden haber alamıyorum savaş bitti mi onu bile bilmiyorum.

14 Ocak 2024
Ülkeden çok uzaklaştığım için biraz uzun sürdü geri dönmem. Dönerken yeşil dumanlar yükseliyordu istanbul'dan. Bu yüzden biraz daha deniz de kalmaya karar verdim.

16 Ocak 2024
Dumanlar iki günde ancak yok oldu. Ve boğaza doğru girdim. Bütün köprüler bombalanmıştı. Boğaz köprüsünün Anadolu'daki ayakları altına yanaştım. Aylardan beri ilk defa toprağa ayak basıyordum.

içimde bir korku vardı acaba birileri çıkar mı diye. Yavaşça yukarı doğru çıkmaya başladım etrafta kimseler yoktu. Yolun üzerine çıktığım zaman farkettimki yolda hiçbir araba yok. Herhalde bütün insanlar savaş yüzünden yollara çıkmadılar. Hiç bir ses duymuyordum. Dünya ilk defa bu kadar sessizdi. Yakınlardaki bir yalıya doğru yürümeye başladım. Yalıya vardım. Kapısı açık olan yalıdan içeri girdim. Girişte 2 tane yan yana iskelet gördüm. Ilk defa bu kadar lüks bir yerin içine giriyordum. Eski dünyada asla giremeyeceğim bir yerdi. Hemen bir telefon aramaya başladım. Yatak odasında iki tane telefon buldum fakat şarjları bitmişti. Telefonları bıraktıktan sonra odadaki sehpada duran arabanın anahtarları gözüme takıldı. Anahtarları aldım ve dışarı çıkıp arabayı aramaya başladım. Anahtar bir Bmw anahtarıydı. Biraz dolaştıktan sonra garajı buldum. Garajın kapısı hafiften kalkıktı. Bende zorlayıp tamamen kaldırdım. Ve karşımda bir Bmw 750d duruyordu.

(bkz: turgut özal malatya genelevi)

Devam ediyor…
Bir Bmw 750d karşımda duruyordu. Hemen kapıyı açıp arabaya bindim. Daha önce belki 20 yıl çalışsam alamayacağım bir arabaya biniyordum. Arabanın direksiyonunun üzerine iliştirilmiş bir not vardı: “Bu notu bulan biri varsa lütfen yardıma gelsin çok korkuyoruz” . Bu notu içerdeki iskeletlerin sahibi bırakmış olmalı diye düşündüm. Ve arabayı çalıştırdım. E-2023 yoluna çıktım. Daha önceleri ne kadar çok trafik olduğunu anladım. Yolda bazı iskeletler dışında hiçbir şey yoktu . Hemen benden başka insanların olup olmadığını kontrol etmek için bir AVM’ye gitmeye karar verdim. Ama bundan önce yanıma bir silah almam lazımdı zütümüzü sağlama alalım diye. Kadıköy’de bildiğim bir silahçı vardı o tarafa doğru sürmeye başladım.
20 dakika sonra..
Silah Dükkanına vardım. Arabanın bagajında bulduğum levyeyi çıkarıp dükkanın camlarını kırdım. işime yarayabilecek silahları ve fantezi olsun diye birkaç tüfek ve bıçak aldım. Aldıklarımı bagaja bir silah ve bıçağıda yanıma alıp arabaya bindim.
15 dakika sonra..
E-2023 yolunda 260 km’yi görebilen ilk insan ben olabilirim. AVM ye ulaştıktan sonra bagajdan aldığım G-3’ le avm nin sürgülü cam kapısını patlattım. ilk gördüğüm mağaza teknosa oldu. Ve teknosaya girdim. içerde herkesin almak için para döktüğü bilgisayarlar, telefonlar vs. herşey vardı. Ve artık hepsi benimdi istediğim her şeyi alabilirdim artık. Dolaşırken biraz ilerde duran jeneratörlere çarptı gözüm. Savaştan sonra yatımdaki jeneratörün elektriği dışında hiç elektrik bulamamıştım. Bu jeneratörleri daha sonra gelip almaya karar verdim çünkü bu arabayla onları taşımam mümkün değildi. Onun için ben de savaştan önce çıkan iphone 11 2023 Edition’lara bakmaya karar verdim. Standına geldiğimde bütün hepsini bulduğum alışveriş arabalarına doldurdum.Tek sorun şimdilik bir şarj bulmaktı onuda powerbank lerle halletim. Oyun oynayabileceğim bütün bilgisayarlarıda aldım. Teknosadan çıktım. Avm yi çok iğrenç bir koku kaplamıştı. Elektriksiz kalan derin donduruculardan olmalı diye düşündüm. Avm den çıktım. Fakat gece olmadan o jeneratörleri yalıma getirmem lazımdı. Bu yüzden yoldaki bir kamyon pazarında turdum ve jeneratörleri yükleyebileceğim bir tır ve forklift aldım. Arabayı tırın arkasına bağlayıp geri avm ye döndüm ve jeneratörleri alıp sahiplendiğim yalıma doğru yola koyuldum.

Devam ediyor...

Artık gece olmuştu ki anladım elektriğin ne kadar büyük bir nimet olduğunu. En son 2017'deki ekonomik krizde bütün ülke elektrikleri kesildiğinde böyle birşey görmüştüm. Jeneratörleri olanlar dışında herkes karanlığa gömülmüştü. Bu sefer tek bir fark vardı Sadece bir kişinin jeneratörü vardı diğerleri ise yok olmuştu.

Hazır elektrikler varken aldığım 50 kadar telefondan birini çıkarıp şarj etmeye başladım artık powerbank lere ihtiyacım yoktu. Televizyon açmayı denedim fakat bütün kanallar karıncalı gösteriyordu. Bende aldığım bilgisayarlardan birini açtım ve mağazadayken aldığım GTA 8 2023 Edition'u kurdum. Ama artık oyun oynamak çok zevk vermiyordu.
Bende yalıyı keşfetmeye başladım. ilk önce mutfağa girdim. Buranın eski sahipleri virüse karşın erzak depolamış olmalılarki mutfak ağzına kadar yiyeceklerle doluydu. Bana en az 5 yıl yetebilecek seviyede. Yiyecekler bozulabilir diye düşüne bilirsiniz ama bor sayesinde bu yiyecekler eskisinin on katı daha dayanıklıydı yani hiç açılmadan 50 sene dayanabilirlerdi.
Daha sonra yalı sahibinin çalışma odası olduğunu düşündüğüm bir odaya girdim.Bu odada çok büyük bir kitaplık ve eski tarzda döşenmiş yerler ve antika olduğunu düşündüğüm çok güzel bir masa vardı. Bu oda sıkıcıydı.Bu yüzden ben de bu odadan çıkıp alt kata bakmaya karar verdim. Alt kata indiğimde üzerinde sığınak yazan çelik bir kapı karşıladı beni. Üstünde bir çember vardı onu çevirdim ve içeri girdim.
Girince gördüklerime inanamadım. Burda mutfaktakinin en az 10 katı daha stok vardı. 2 katlı olan bu sığınakta ilerlerken bu insanların neden buraya kaçamadıklarını düşünüp onlara AMK SALAKLARI dedim. Gayet lüks döşenmişti bu sığınak. Bunun yanında normal evler ahır gibi kalabilirdi. Yarakkürek bir olay olursa buraya kaçarız deyip çıktım yukarı.
Yalının ikinci katında yatak odaları vardı bu iskeletlerin. Yatak odasına girdim ve resimlerini gördüm bir erkek ve bir kadın vardı ama bu kadını bir yerlerden hatırlıyordum. Hemen çekmeceleri karıştırmaya başladım. Kadının sütyen ve donlarını buldum. Ve...
Neyse. Burayı anlatmıyorum. Yalını ikinci katındaki bir başka odaya girdim bu odayı şark odası yapmışlardı. Duvarlardaki raflarda bütün elektronik sigaralardan vardı. Hemen aldım bir tane çektim içime. Ama en güzel boğaz manzarası olan oda buraydı. Tabi köprüler olmadan.