dünyaaaa

özgür bir yolun üzerinde ve sakin bir tanrının gölgesinde ilerleyen inançlı bir askerim ben.. öleceğim bu yolda ve tanrı cesaretim ve bilgeliğim yüzünden değil!! içimdeki vicdanın parıltısının insanlara vuran ışığının vermiş olduğu tanrısal düşünceden hoşlandığı için beni sevecek. ölümüm kolaydı.. bir an da öldüm.. bir kaç kılıç darbesiyle beraber nefesim kesildi ve hava karardı.. tanrılar buna 'ölüm' diyorlardı. ama bu önemli değildi benim için. önemli olan yaşamımdı! zor ve kıdemli bir yaşamdı benimki. hep en önde ve hep en güçlü olmak zorunda olan bir ruhu çağırıyor şimdi tanrı tam yanına.. geceleri gördüğüm kabuslar ya da çektiğim o özel çekilmez acıları ona anlatmam neyi değiştirecek bilmem. ama bana cennette iyi bir köşk verse iyi eder. çünkü artık dinlenme vaktim geldi. sonra kalkabilirsem yerimdem.. dünya meselelerini konuşuruz kıyamet kopmadan evvel. sonra gerekirse geri döner ve tüm kötülüklere yeniden meydan okurum ama şimdi dinlenmeliyim... dinlenmeliyim, bir tek şey düşünmeden ilk kez bunu yapmanın vakti geldi diye düşünüyorum. ölürken bile açıktı gözlerim benim. uzun zamandır gözümü kırpmadım. ama şimdi ölü bir adamın dinlenme saatidir. merak etmeyin.. merak etmeyin! size tüm o acılardan bahsedeceğim.. sizin önünüze tüm o ilkeleri ve sağduyuları sunacağım ama önce bırakın da kısa da olsa birazcık dinleneyim.

okumadim

okuyanın amk

okumayın amk ebenizin dıbına kadar