dünya

oha lan kimse yazmamış bunun hakkında. üzerinde yaşıyoruz biz bunun. düzdür. tepsi gibi.

gün geçtikçe gibip atıyoruz

erkan oğur ile yavuz çetin in beraber icra ettiği enstrümantal mükemmellik. nağmeli olan tüm sololar erkan baba ya aittir. ritim gitarlar ise tahminimce yavuz a aittir.

dünya güzel.
insanlar şehirler güzel değil.
ormanlar şelaleler güzel.
ruhlar kişiler tavırlar güzel değil.

yaşanabilecek o kadar güzel şey varken
biz saçma sapan şeylere saplanıp kalıyoruz ya.
işte o zaman dünyayı da kendimi de gibesim geliyor.

dünya benim 5 metrelik odam değil ulan.
sadece pencereden görmekle olmuyor.
dünyayı bilgisayar ekranından görmekle olmuyor.

ben de isterim ormanlar gezebileyim,
gemilerde hiç bilmediğim diyarlara gideyim,
alayım çadırımı nereye gittiğimi bilmeyeyim.

ama adetler kurallar her yanımızı öyle bir kuşatmış ki,
adı ev olan hapishaneden uzaklaşamıyoruz.
adı memurluk işçilik olan kölelik için hayatımızı gibtiriyoruz lan.

sırf birileri daha zengin olsun diye.
sırf birileri daha mutlu olsun diye.
neyse klagib anarşist konuşmalarına girmeyeyim yine amk.

diyeceğim o ki ;
dünya 1.000.000.000.000.000.000.000.000.000 ise,
bizler yalnızca 1'i ni yaşayabiliyoruz.

"kahpe dünya hamamda tas gibidir. dolaşır durur cenabet ellerde." demiş üstadın biri. doğru söylemiş bin..

uzaydan bakinca cok güzel gözüken gezegen.
iceriden biri olarak söyleyebilirim ki dokunulmamis yerleri( örnek; amazonlar) hala öyle, ama sehir adi verilen yerler bazi durumlarda ne taktan is cikaran bi tür oldugumuzu gösteriyor.

Döne döne durmadan
Sen de bir garip oldun
Sarhoş musun dünya?

iyi ile kötünün, güzel ile çirkinin, zengin ile fakirin anlam bulduğu ve kendilerini bu beş para etmez anlamların içine anca sığdırabildikleri yer.

Koca bir tak çukuru. Gösterip de vermeyen kız gibi. Önce biraz umut, hayal falan sonra baaam nah sana mutluluk, rahat uyku.

üzerinde otura otura yumurta ettiğimiz top.

her geçen gün dıbına koyduğumuz gezegen

gibmediğimiz yeri kalmadı

Dünya Güneşten Faydalanıp Beleşe Isanan bir gezegendir *

içinde binbir türlü insan, binbir türlü düşüncenin birbirine karıştığı bir kaos ortamı..

Yolunu yorddıbını gibtiğim, ne için burada var olduğumuz bilinmeyen, iki gibko şey için birbirini kıran, yaklaşık 7.5 milyar akıllı yaşam formunun tepindiği gibik kayalık.

adaletsiz orrospu çocuğu.

Soğuk...

Dünya, benim gibi insanlarla dolu mahallelerden meydana gelseydi, bir beton çölüne dönerdi. insanlığın ve insansızlığın yüz karasıydım. Kendime acımak istedim. Mutlak bir ümitsizliğe düşmek istedim. Belki tam düştükten sonra çıkmak kolay olurdu. Fakat, bütün bu düşündüklerimin, kelimelerden ibaret olduğunu biliyordum. Pencereye yaklaştım, başımı yukarı kaldırarak gökyüzüne baktım. Ay oradaydı. Bildiğim ay. Hayır, ben adam olmazdım. Gerçek bir acı duyduğumdan bile kuşkum vardı.”

oğuz atay diyo. bin.

yuvarlak oldugundan puan kaybetmiştir

ananı gibiyim be dünya ananı gibeyim ..