dünya ilk dönmeye başladığında

bu adamdan iyi yazar olur amk

bu neyin kafası lan

her yaptığım işten sonra tanrı'dan biraz da olsa takdir beklemek çok da bir şey olmamalı azıcık takdir be sadece. adem cennet'ten kovuldu ilk insan ve ilk peygamber, tüm insanların atası lütfunu aldı. iblis cehennem'e gönderildi ama kıyamet'in en sağlam adamı oldu. ben hepsinden önce varken neden bu kadar sona atıldım diye düşünmekteyim hala tanrı'nın cebrail'i gönderip bana bir şeyler söylemesini istemekteyim.

reserved

çok şey olmasa gerek, bencil miyim kibirli miyim hayır bunlar sadece iblis ve insan'da bulunan kusurlar ben melekten daha kusursuzum tanrı neden meleklerin yanında insanları seviyor ve benimle hiç konuşmuyordu? peki tanrı'nın varlığını kimden öğrendim? bana kimse tanrı var demedi ki. sadece gökten inen kitapları görmüş ve okumuş birisi olarak inandım o kadar mucizeyi gördüm. ve tanrı'nın varlığına kanaat getirdim. iyi de ben o kadar mucizeden daha fazlasını yapabiliyordum zaten. acaba ben yapmış olabilir miydim?

ah, kendimi kaybettim sanırım. öfkelendim o kadar çok öfkelendim ki tüm dünya'yı buzla kapladım buzul çağını onlara verdim ama teknolojileri o kadar gelişmişti iki elektrikli ısıtıcılarla buzlarımı erittiler ben de bu buz çağı fikrini çok sevdiğimden dolayı güneşten başka ısıtıcının olmadığı bir tarihte gönderdim buz çağını. peki bunu nasıl yaptım? oradan oraya nasıl dolaşabiliyorum acaba tanrı ben miydim? yoksa tanrı benimle dalga mı geçiyordu?

yaklaşık son 20 milyar yılımı hatırlamaktaydım kimdim ben peki? neden hiç yaşlanmıyordum neden yarınım yoktu benim ya geçmiş ya gelecek diye bir şeyim yoktu öyle istediğim yere ve tarihe gidebiliyordum bunlar neden sırayla gelmiyorlardı? bu nasıl bir şey olabilirdi ki?

uzaylılar geldimi hiç

tanrı bana cebrail'i gönderdiğinde çok korkmuştum halbuki ondan yaşlıydım ve ondan önceydim neden korkmuştum ki? cebrail bana tanrı'nın ben olmadığımı söyledi onu kendisinin de görmediğini sadece duyabildiğini yalnız ondan şüphe etmediğini söyledi bana. peki neredeydi tanrı neden gözükmüyordu?

kaç kaç, deli bu amk

--spoiler--

devdıbını 19:30 gibi yazacam beyler.

--spoiler--

bir an ciddiye alıp çüküyü basacaktım sonra vazgeçtim , neeese devam et panpa ne dioduk ?

rizorvıd

bu adam ya uzman ya da bilirkişi

belki de tanrı gözün ta kendisiydi tabi ya her şeyin gözüydü tanrı yoksa kim nasıl her olup biteni görebilirdi ki bu merakımı gidermek için gidip bir insanı normalde ciddiye almam ama charles dawkins'e danışayım dedim. o da korktu benden sonra allah allah'ım sen koru yarabbim diyerek uzaklaştı. hiç karizması kalmamıştı gözümde artık neden beni her gören korkuyordu ki? çok yalnızdım. belki tanrı bizleri yalnızlığın ne demek olduğunu anlamamız için yaratmıştı.

bir süre bunlara kafa yormasam iyi olacaktı sanırım benim dinden çıkma gibi bir korkum yoktu çünkü beni tanrı cehennem'e atamazdı çünkü beni öyle bir yaratmıştı ki tüm varlıklar ve tüm mekanlar için aynısın demişti yani cehennem'de de olsam dünya'da olsam hem cehennem'deydim hem dünya'da bu yüzden korkacak pek de bir şeyim yok sayılırdı.

mal mısın

hava denen illetmisin?

bütün bunlardan uzaklaşıp gidip insanları mars'ı keşfederken izledim o kadar mallardı ki her şeye bakıyorlardı sonra bir tane kadın astronotu kaçırıp benimle evlenmesini rica ettim hayır deyince ona kızıp güneşin içine attım. ve sonra diğerleri onu aramaya başladılar buldularda sonra hepsine kızı hepsini güneşe attım çok zevkli idi.

sonra oturdum ve düşündüm bir çoğunuzun yapamadığı
insan icadı olan alkolu açtım bir çoğunuzun sevdiği
biraz sevişip biraz nefes aldım her insanın yaptığı
ama benim genelde yapmadığım.
biraz daha düşündüm hepinizin korktuğu
dedim ki kendi kendime kibir mi bütün bu olanlar?
kıyamet, insan, dünya, iblisin kibri yüzünden mi?
neden o kadar basit bir şey olsun ki dedim sonra.
bir yudum daha aldım alkolden güzel bir şeydi.
ama ben sarhoş olamıyordum peki neden yehova?
tanrı?
allah?
yaratan?
neden herkesi adaletli yarattın ki?
eşit yaratsaydın ya, beni de insanlar gibi yaratsaydın.
ya da insanları benim gibi.
bu üstünlük kavgası hiç olmazdı.
peki niye en önce beni yarattın?
neden yalnızım ve neden kendinden bu kadar söz ettirip de gözükmüyorsun?
senin için zor olmalı büyük sabır işi.
hatırladım sabır sende ve bende yoktu.
çocukluğum yoktu.
kardeşlerimden başka ailem yoktu.
senden başka sığınacağım bir kimsem yoktu.
merakımı hep sende giderirdim ben.
ama hiç olmayan bir şeysem ben?
ya sen varsında ben yoksam?
kimse benim yokluğumdan şüphe etmiyor neden?