zekâ gerektiren bir teorim;

Şimdi gelip "anan xd,anana sordunmu" gibi şeyler yazanlar olacak ama yazdıklarımı okuduğunuzda küfürlerin birer 'algı' olduğunu anlayacaksınız.ve bu küfürleri yazanların O geride kalan insanlar olmadığını anlayacaksınız

tüm duyguları derinden yaşamam gerekiyor yoksa öleceğim zaman pişman olacağım. Zaten duyguları derinlemesine hissetmedikten sonra yaşamak neye yarar ki,Zevk almazsın ama ev geçinsin diye çalışırsın bu hayat bu değil daha farklı şeyler olması lazım böyle hayat olmaz. Daha açıklayıcı anlatayım;Hayatı ekşi sözlüğün yönettiğini düşün herkes ekşici Ama bir yerde inci var işte o yer bu hayatın diğer yüzü eğer inci sözlük hayatı yönetirse herşey farklı olur. Belki başta herkes eski yaşdıbına yani;işe gidip üzerine baskı yapılmış kagıtlar kazandığı ve sonra da eşi çocuğu dediği kişilere yardım ettiği bi hayatı isteyebilir ama bu hayatı soyut düşunduğun zaman anahtar kelimenin; 'Üzerine baskı yapılmış kağıt' olduğunu anlarsın. Eğer ortada 'üzerine baskı yapılmış' kağıt olmasaydı çoğu duyguyu göremeyecektik örn;(kıskançlık, imrenme,Bencillik vb.) bu duyguları göremeyecektik Fakat bu duygular yerine yeni duygular keşfedecektik. Bunlara örnek veremem çünkü böyle bi hayat şuan yok. Yani şuanki hayatımıza geçişimiz 'üzerine baskı yapılmıs kağıt' ile olmuştur. Eğer birgün dünya kötü bir duruma düşer ve bu 'para'nın aslında sadece 'üzerine baskı yapılmış bir kağıt' olduğu anlaşılırsa işte o zaman bütün sözlükler birleşir ve başkan diye birşey olmaz herkes kendini yönetir çünkü sona kalan insanlar zeki ve sakin olacaktır. işte o zaman geldikten sonra bu insanlar dünyayı yaşanacak bir yer haline getirmeye çalışacak.Ve herkes birlik olacak. Eğer başarırlarsa Dünya rayına oturacak ve tekrardan raylarını takip edecek taaki eski raylarına gelene kadar.

(edit:14 gün sonunda açıklıyorum aslında bu yazdıklarımı bir entrye cevap olacaktı fakat çok uzun olur ve bu düşünceler o entry altında çürür gider diye başlık açmay karar verdim

Vay be 14 gün önce ne kadar çok şey düşünmüşüm kafam çok karışıkmış.

vay be dün kafam ne kadarda karışıkmış