dün gece direnişçi bir kızı yatağımda

yakaladım.

beyler yalanım varsa gençliğimin hayrını görmeyim. dün gece işimden dolayı ancak 3 gibi eve gelebildim. eve gelmeden önce arkadaşlarım yarımşar saat arayla arayıp, beni evin önünde ki direnişçilerin kalabalığı ve olayın şiddeti hakkında bilgilendiriyorlardı. bende bir an önce işimi bitirip evin önüne giderek direnişe destek vermek için can atıyordum. gece saat 1 sularında bizim evin önünde polisle çatışan 2000 kişi olduğunu söylediler bu beni daha da istekli bir hale getirdi. neyse işim bitti taksiye atlayıp taksiciye hızlıca sürmesini isteyip, evin önünde ki olaylardan bahsedip beni arka mahallede bırakmasını istedim. öyle de oldu mecbur arka mahallede bıraktı ve ben elimde ki laptop u bir an önce eve bırakıp direnişe katılmak için kalabalığın arasından hızlıca evime doğru gittim. mahalleye güç bela girsem de evimin önünde ki kalabalığı yarıp eve girmem öyle pek kolay olmadı. evimiz müstakil ve bahçeli beyler. dış bahçe kapısını genelde pek kapatmayız. direnişçileri barındırmak amaçlı babamda kapıları fora açmış ve evimin bahçesi resmen mülteci toplama kampı gibi olmuş. bahçede ki yaklaşık 35 direnişçinin 20'si ilah gibi tapılacak güzellikte amlı ! bu dediğim saat suları ise 03:00 hayır bu kızların anası babası yokmu? bu kadar tapılacak amlı çocuklarını nasıl o saatte bırakmış dicem fakat belli ki dışardan üni okumaya gelen aylak öğrenciler her hallerinden belli. dinleyen varsa devam edecem pek uzun değil yatağımda ki amlıya hemen geçecem.

up up up

devam ediyorum.

evimin önünde ki kalabalığı yarıp, bir an önce evin içine girip laptop'u bırakmak ve direnişçi arkadaşlarımın arasına karışmak istedim. içeriye güç bela attım kendimi. annem babam bahçedeler bu arada direnişçilerin içinde ve polis hala acılı tazyikli su sıkmaya devam ediyor. suratına limon sürenler, yıkayanlar herkes bir arada bahçede. iyice sinirden gözüm döndü. laptomu sigaramı çakmagımı telefonumu bırakmak için odama girdim oda ışığı kapalıydı ve odadan girişte sol tarafta 2 katlı ranzam var benim bilirsiniz. üstte kardeşim yatar altta ben. kardeşim askerde olduğu için oda da tek kalıyorum. ışığı yakmadım. çünkü salonun ışığı odamda ki karanlığa yeterli oluyordu. laptopu masaya bıraktım sigara telefon ve çakmakğı da masa üstü bilgisayarımın yanına bıraktım. arkamı bi döndüm birde ne göreyim?

hemen yatağıma gözüm çarptı. yorgan kabarmış belli ki birisi yatıyor orda yorganıda kafasına çekmiş birşey görünmüyor. ışığı yakmak istedim ama yakmaktan önce aklımdan 10 saniye kadar bu kim olabilir ki diye düşündüm. kimse olamazdı çünkü ben annem ve babamdan başka kimse yok nihayetinde. herneyse dedim en güzeli ışığı yakayim kimmiş bu bi bakayim dedim. ışığı yakmamla beraber bu insan yorganı daha bi çeker oldu üstüne belli ki saklanıyor.

neyse 2 adımla yatağıma ulaştım yavaş çekimde elimi yorgana atma esnasında yatakta ki titremenin hızlıca arttığını görüyordum. o her kimse çok fena korkmuş ve titriyordu. yorganda ıslaklıklar vardı nerden bilebilirdim ki üstü başı su ve gaz içinde kalmış direnişçi bir prensesin olacağını :( yatağımı berbat etmişti ama olsun. birde beyaz olan o converse ayakkabısını zifire dönmüş ayakkabılarıyla yatağıma yatmış. tabi sonradan gördüm bunları. neyse devam ediyorum.

@14 ister inan ister inanma panpa. haklısın sende anlatsan bende inanmam. devam ediyorum.

elimi yorgana attım yavaşça kaldırdım. ama allahım birde ne göreyim. kömür karası bir çift göz ürkek ceylan gibi bakışlar altında bana bakıyor titriyor ve saçı sırılsıklam olmuş belli ki üşüyorda. gözleri sürmeli bu afet-i devran beni şoka uğrattı. düşünsenize üstü başı leş içinde bir prenses gecenin 3 ünde sizin yatağınızda birilerinden saklanıyor üşüyor korkuyo titriyor. bi an şoka girdim afalladım ama kesinlikle bunu belli etmedim soğuk kanlıyımdır.

sakin bir ses tonuyla sende kimsin? dedim. nolur burda olduğumu söyleme yalvarırım beni onlara verme ailemin haberi olursa bir daha bu şehire göndermezler okuldan alırlar beni nolur ışığı kapat dedi. o an anladım ki polislerden saklanıyor. korkma ! dedim. bak diğer arkadaşların dışarda onlar korkmadan devam ediyorlar direnişe. hem burası hane! buraya polis giremez. burdan da seni hiç bir polis alamaz. hadi gel beraber direnelim diyerek elimi uzattım. 5 saniye kadar duraksa da güven verici ses tonumdan etkilenmiş olacak ki kıvrıldığı sol tarafından sağ elini yavaşça ve titreyerek uzatarak elimi tuttu. tutar tutmaz bunu biraz hızlı şekilde kendime doğru çektim ayağa kalkmasını sağladım. kız ayağa kalkınca boyunu kilonusu daha rahat kestirebildim. kız 1.75 civarlarında siyah saçlı beyaz tenli 50 55 kilo civarında bir afet !

ben hala o kızın yatağımda ki mantıksızlığı şokunda olsam da bu gece herşey beklenir şaşırma can diye kendi kendime geçiştirdim. kaç kere böyle bir direnişe tanık oldum ki hayatımda sanki? bunların normal olabileceğini düşündüm ve sakinliğimi korudum. kızı kaldırıp bir bardak su verip içirdim ve gördüğüm kadarıyla bana güveniyordu ve sakinleşmişti artık. iyiydi yavru ceylanım! salona aldım bunu bir ihtiyacının olup olmadığını sordum açmısın dedim hayır dedi. telefon kullanmak istersen al dedim telefonumu uzattım. teşekkür etti. istersen laptopu açayim görüşmek istediğin birileri varsa görüş dedim. teşekkür ederim ama bu saatte kimseyle görüşmek istemiyorum kendime gelmek istiyorum dedi. biraz abartmıyor musun? bak dışarda binler var ve bunların yarısı senin gibi kız. madem bu kadar korkacaktın neden katıldın ki eyleme dedim kız birşey demedi ama bana hak verdiği her halinden belliydi.

beyler olayın sonunda gibiş yok. ona göre uplayın amk.

bi 15 20 dakika kadar salonda oturduk televizyonu açmamı istedi belli ki memleketinde bir olay varmı yokmu ona bakmak istiyordu. nereli olduğunu sormak istedim nerelisin? öğrencisin sanırım bi kaç kelime yatakta bahsettin çünkü okulla ilgili? nerelisin? ne okuyosun? vs vs gibi sorular sorduktan sonra kız tr dili edebiyatı okuyomuş beyler antepliymiş ama antepli olmasına şaşırsam da niye olmasın diyerek geçiştirdim. burası artık seninde evin. ne zaman başın sıkışırsa birşeye ihtiyacın olursa ben burdayım ben olmasam bile ailem burda sana kapımız sonuna kadar açık. istersen numaramı al ! şu an burası sana gurbet ve gurbette insanın insana her zaman ihtiyacı vardır dedim ve elinde ki telefonu hızlıca çekerek numaramı kaydettim ve kendime çağrı attım onunda numarasını kendime kaydettim.

ama birşey ekgibti hala. evet ismini hala bilmiyordum yavru ceylanımın. ismini sordum ceylan dedi ya la ! ahaha yavru ceylanım diye sabahtan beri içimden boşa geçirmiyormuşum meğer. beyler çünkü yaralı ceylan gibi masum ve ürkekti hatun. hatun diyorum çünkü ben her kıza hatun demem ama bu bambaşkaydı boy pos maşallah fidan gibi. ince bileklerinde ki hal hal daha bir şeksi yapmıştı onu. simsiyah dar paça ve kalçasını saran bir keten pantolon giymiş. üstüne de siyah ip askılı gögüsleri fora eden bi badi giymişti. gögüslerini resmen karşımda ve bakmamak için kendimi zor tutuyorum o da göz teması kurmaktan çekiniyor. utandığını sanmıyorum ama belli ki hala olayın şokundaydı ve pek konuşmakta istemiyordu açıkcası. sadece oturmak düşünmek dinlenmek istediği her halinden belliydi.

bende öyle yaptım pek birşey sormadım ama kısa ve geçiştirici öğütlerle ona güven vermeye çalışıyordum. başarılıda oldum biliyordum artık daha sakindi kızcağız.

yaklaşık yarım saat kadar oturduk bu yarım saat içinde 10 kelime ya konuştuk ya konuşmadık. zaten bu benim işime gelirdi pek konuşkan birisi değilim. kız hala ne yapacağım şimdi modunda etrafa düşünceli bakışlar atıyordu. kiminle geldin buraya kimler vardı yanında diye sordum. arkadaşlarım vardı eee peki nerdeler şimdi? dedim. hiç bir fikrinin olmadığı söyledi. onlara ulaş istersen dememle beraber kızın telefonu çaldı. beraber direnişe çıktığı amlı arkadaşlarından birisi arıyormuş meğerse bu evi söyledi çabuk gelmesini istedi ve telefonu kapattı. 10 dakika geçti diğer amlı panpası da geldi artık evde 2 kız oldular. kız diğer arkadaşını sanki yıllardır görmediği kardeşiymiş gibi bi sarılışı vardı görseniz içiniz parçalanır.

diğer amlı panpasına hoşgeldin dedim o da oturdu bi hışımla. şu an çıkmayalım ceylan ortalık çok fena polisler resmen hayvan muamelersi yapıyor dedi. bana dönerek biraz durabilir miyiz burda ? dedi tabi dedim isterseniz hiç gitmeyin amk. tabi içimden dedim bunu. niye zütlerini kaldırim amk. amlı panpasına bir ihtiyacının olup olmadığını açmısın diye sordum o da yok dedi. amk bu kargaşada ne yediniz de aç değilsiniz huurlar diye içimden geçiştirdim ama olsun şimdi kim bunlara yemek hazırlıcak ama ceylanıma hazırlardım panpalar. ürkek ceylanım benim ahh ahhh

o zaman nescafe yapayım içelim dedim tamam dediler nescafeleri yaptım getirdim birerde sigara yaktık içmeye başladık. kızlar pek soru sorulacak bir tip değillerdi ve soru sorduğum zaman soğuduklarını hisseder gibi oldum. birşey sormamaya karar verdim ve sessizce oturmaya başladık. tek bir kelime etmeden nescafelerin dibini gördük. bunlar ayaklanmaya başladı belli ki vakitleri doldu gidecekler.

amk gibiş yok dedim ya yazmıyo oçlar ahahaha.

kalktılar benim ceylam bu sefer gözlerimin içine bakabiliyordu. teşekkür etti. bu iyiliğini hiç bir zaman unutmıcam dedi. boynuma sarıldı lan birde oyhş. gögüslerini gögsümde hissettim bi tuhaf oldum. abaza değilim sadece ceylanım sarılınca bi tuhaf oldum. hiç önemi yok teşekkürün dedim. numaran var benim de numaram sende var. dediğim gibi ara çekinme birşey olursa dedim tamam dedi. çıkıp gittiler amk. yine tek başıma kala kaldım her zaman olduğu gibi yeni sefil yaşantıma alone yaşantıma döndüm ve yine tekim yine burda sizinleyim. değişen birşey olmadı panpalar. gibiş olmadı ama insanlık kazandı. şerefsiz bir bin olsaydım tecavüz bile ederdim çünkü kızın direnecek takadi kalmamıştı çok yorulmuştu. ama insanız olum biz. gibiş olmasa da arkadaş kalmayı biliriz. mevzu bitti beyler. şimdi kızın aramasını dört gözle bekliyorum. olmadı 1 2 gün geçsin ben arar bir yerlere davet ederim.

@54 bitti panpa.

niye eksilediniz? yalanım varsa gençliğimin hayrını görmeyim dedim size amk !!

@60 panpa bahsettim amk. bizim ev müstakil bahçeli. olaylar bizim evin önünde oldu zaten gazdan polisten kaçan bizim bahçeye sığınıyor su için limon için. bu da o kargaşada nasıl korktuysa içeri kaçmış yatağıma girmiş yorganı çekmiş yatmış. kendince saklanmış yani. bende odama girince gördüm nasıl girdiği hakkında bir fikrim yok bizim bahçe kapısı açık ya aynı zamanda evin kapısı da açık bırakmış annem babam. çünkü o sırada içerden sürekli birşeyler alıp dışarı çıkarıyorlar direnişçilere veriyorlar kapıda açık kalmış.