dün gece cinler iflahımı okudu yine

ıslanmış sokakların üstüne güneş düşmeye başlamıştı. nereye gitmem,ne yapmam gerektiğim hakkında hiç bir fikrim yoktu.ben korku ve acizlik içindeyken bir yandan beni izleyip eğlendiklerini bundan da büyük bir zevk aldıklarını biliyordum. korktuğum kadar öfkeliydimde .daha farklı birşeyler yapmalıydım bunlar yetmiyordu. kimden ne yardım almam ne yapmam gerektiğini düşünürek saatlerce yürümüştüm. telefon çaldı. arayan büşraydı. herşeye rağmen tebessümle açtım telefonu ama o ağlamaklı bir sesle bana hakaretler yağdırıyor hatta tehtidler savuruyordu. konuşmama fırsat vermiyordu bile. bitirmesini bekledim. sonunda noldu diye sorabildim telefonu gülsüm aldı bana bir kafe ismi verdi oraya gel çabuk dedi tamam dedim. şehir merkezinden uzaklaşmıştım oraya gitmem biraz zaman aldı o yol bitmek bilmedi. kafeye vardığımda büşra gülsüm ve yanlarında üç tane sap vardı. bana yönelttikleri sert bakışlara aldırmadan masalarına oturdum. önce bi sessizlik oldu sonra büşra neden dün gece öyle şeyler yaptın ki diye sordu. artık çıldıracaktım sonunda patladım noldu diye bi kaç kez bağırdım. anlatmaya başladı -gece uyuyordum sonra pencereme biri ısrarla vurmaya başladı onun sesiyle uyandım hemen gülsüme bağırdım elektrikler gitmişti gülsümde bende kim o diye seslendik cevap gelmedi cama daha sert vurmaya başladı. gülsüm kesin biri bize şaka yapıyor dedi ve perdeyi hafifce çekti. pencerenin arkasında biri vardı tam belli olmuyordu telefonun ışığını tuttuğumuzda sen bize bakıyordun ben - hakan napıyorsun sen ya diye bağırdım sana sense ölmüş bir kediyi bize göstererek gülüyordun. korkumuzdan napacağımızı bilemedik. sonra seni aradığımızda sana ulaşamadık. sabahı zor ettik alkol falan almışsındır belki sarhoşsundur diye polisi aramadık. sabah olduğunda bi cesaretle perdeyi açtığımızda cama kanla arapça bişeyler yazmış olduğunu ve pencere demirlerine kafasını sıkıştırarak astığın boynu kegib kediyi gördük. bizim camımıza ne yazdın neden böyle bişey yaptın sen ne tür bi sapıksın söyle diye bağırdı. ben olanlara şaşıramamıştım bile. ne kedisinden bahsediyorsunuz ne saçmalıyorsunuz diye bağırarak karşılık verdim. cinlerin benim kılığımda bunu yaptıklarını onlara nasıl anlatabilirdim ki.inkar ettim bi yanlışlık olmalı dedim. hemen apartın kamerası vardı dimi diye sordum evet dediler. hadi ozaman aparta gidelim kayıtlara bakalım dedim. gülsüm biz zaten ortalığı ayağa kaldırdık sabahın köründe tüm apart indi aşağı apart sahibide geldi polisi çağırdılar. polisler -kim olduğunu gördünüz mü diye sordular biz hayır dedik. kamera kayıtlarına bakalım dediler ama elektrikler olmadığı için kameralar kayıt yapamamış tabiki. sonra apart sahibi şikayetçi oldu bir iki fotoğraf çektiler kediyi pencere demirlerinden aldılar camıda silebilirsiniz dediler. polisler apart sahibine büyük ihtimalle bu aparttan biri yapmıştır artık gençler birbirlerine böyle şakalar yapıyor ama biz olayı dahada araştıracağız ve buradaki devriyeyi daha da sıkılaştıracağız deyip gittiler. Tamam pencerede ne yazıyormuş peki diye sordum. bilmiyoruz onu sen söyleyeceksin dediler. bende sildiniz mi peki yazıyı yada videosunu resmini falan sizden çeken biri oldumu görebilirmiyim dedim. ordan saplar sen bizimle dalgamı geçiyorsun falan diye söylenmeye başladılar. büşralar bir daha asla gözümüze gözükme bir dahaki sefere polise söyleriz falan filan diye tehtitler ettiler. hiç birşey demeden ayrıldım ordanda. sinirlerim alt üst olmuştu artık.bu böyle olmıyacaktı cinlerin benden ne istediğini öğrenmem lazımdı öfkem bana deli cesareti veriyordu. zaten kaybedeceğim pek bişeyde yok nede olsa diyerek evin yolunu tuttum.

güzel bir ziyafet çektim. cinlerle iletişim kurma hakkında hiç bir bilgim yoktu elimde bir kaynakta yoktu. sadece bir tane mum aldım ve eve girdim. önce çarşaf ve nevresimlerimi değiştirdim. odayı biraz havalandırdım ne olacağı umrumda değildi. odadaki kuranı ve muskayı diğer odaya zütürdüm. hava gittikçe kararıyordu hiç bir ışığı açmadım. telefonumu kapattım. kanapeye boylu boyunca uzandım kaderime razı onları beklemeye koyuldum. neredeyse artık gece yarısı olmuştu.he bide saatlerdir böle yatıyordum evden bi tık sesi bile gelmeyince saçma bi güvende hissetmedim değil. saat onikiyi geçmişti. üç ayaklı sehpama mumu diktim ve yaktım. kanapeye oturdum. bişeyler olmasını bekliyorum hiç birşey olmuyor. uzun zamandır uykusuzum bir yandan da uyku bastırıyor.ne kadar korksamda baya sıkılmaya başladım. öfkemi kaybetmek istemiyorumdum o benim tutunduğum tek daldı. başımdan geçenleri çektiğim çileleri ailemin başına gelenleri son yaşanan hadiseleri tekrar tekrar gözümde canlandırıyordum.mum ışığındaki o bomboş karanlığa doğru konuşmaya başladım. arapça bilmediğimden tabi ki herşeyi türkçe soruyordum. adınız ne? siz kimsiniz? benden ne istiyorsunuz? ne yapmam gerekiyor? gibi. hiç birşey olmuyordu. saatlerdir odadan çıkmamıştım çokta tuvaletim gelmişti. odamın ışığını açtım lavaboya giderken açık mutfak kapısının aralığından bişey görür gibi oldum. tekrar döndüm baktığımda ordan bana bakan bişey gördüm. korkudan ölmek üzereydim ama artık ne olacaksa olsun diyordum. karanlığın içinde seçebildiğim tek şey gözleriydi. yavaşça ona ilerlemeye başladım bunu beklemiyor olacaktı ki birden kayboldu. korktuğumu belli etmemeliydim. sakin olmaya çalışarak tuvaletimi yaptım. odaya döndüm. uzun süre uyumadığımdan sağlıklıda düşünemiyordum .ışığı açıp mumu söndürdüm. yatağıma uzanıp tv yi açtım. daha fazlasını yapmaya cesaretim yetmedi.zil çalmaya başladı gece üçe geliyordu oha kim bu saatte diye düşündüm kim o diye seslendim. polis dedi. aklıma hemen dün geceki apart olayı geldi aha dedim dertsiz başıma dert aldım !! Açtım kapıyı buyrun dedim. şikayet aldık içerden bağırma, ağlama sesleri geliyormuş dedi ne zaman dedim yarım saat önce dedi.yok memur bey öyle birşey dedim. içeriye bakabilir miyiz dedi. izniniz var mı demeyi çok istedim ama boşver uğraşma oğlum diye geçirdim içimden. tabi buyrun dedim. içeriyi gezdiler birşey bulamadılar .keşke benide alıp nezarete zütürseler diye düşündüm. kafayı vurduğum gibi uyumuşum