ben 19 yaşında lys'ye hazırlanan efendi bir panpanızım. malumunuz beyler arkadaşlarıma anlatamadığım, utandığım için siz panpalarıma anlatmaya karar verdim, size içimi dökmek istedim. zamanınızı çalarsam lütfen mazur görün. olayı anlatayım öncelikle.
dün akşam saatlerinde evlatlık olduğumu öğrendim. daha önce şüpheleniyordum zaten. nasıl şüpheleniyordum? şöyle: bundan birkaç yıl önce annemin kaynanası balkonda anneme "bu diğer çocuğun ikizi mi?" tarzında bir şeyler söyledi. tam hatırlamıyorum. ben şüphelendim. hemen anneme söyledim o da bir şekilde kıvırdı zaten.
benden 4-5 yaş küçük biri daha var evlatlık aynı mahallede oturuyoruz. bunu evlat edinen aile, pgiboloğa danışmış "artık evlatlık olduğunu söyleyelim mi?" diye. çocuk da daha 15 yaşında falan. söylemişler işte çocuğa, çocuk da ağlamış, sızlamış onlarda teselli etmek için" bak mustafa abin de evlatlık" demiş.
neyse o akşam düğün vardı. bu geldi falan bize saçlarımıza fön çektik. sonra gitti bu. ama cep telefonunu bizde unutmuş. tekrar geri geldi. "ben sana bir şey söyeceğim mustafa abi" dedi.
ben de "buyur can söyle" dedim. işte "sen de evlatlıkmışsın mustafa abi annemler söyledi" dedi. ardından üzülüp üzülmediğimi sordu. "yok ben şüphelenmiştim zaten, olsun" dedim.
beyler inanın ne annem ne babam bana bir kez bile vurmadı, kızmadı. ne isterlersem yaptı. ikisi de emekli şu an. bir dediğimi iki etmediler. onların hakları hiçbir zaman ödenmez onlar benim gerçek annem babam bunu şimdiden belirteyim.
he neyse bu çocuk gitti. sorna ben teyzemler mutfaktayken anahtarı aldım kapıyı kitledim. size bir şey söyleyeceğim dedim. teyzemler de çok uyanık "oo yeni sevgili mi yaptın?" falan dediler. "hayır, durum böyle böyle ben evlatlıkmışım öyle mi?" dedim. kıvırdılar kıvırdılar ama sonra itiraf ettiler. ben ağlamaya başladım, bunlar da ağlamaya başladı. tutamadım kendimi ne yapayım yani? tam o sırada da annem geldi zaten kapıya.
ben de dedim ki teyzem böyle böyle nişanlısından ayrılmış ondan ağlıyor biz de ona üzüldük. beni de ağlattılar falan dedim.
annem zaten bir erkek olarak benim ağlamama şaşırdılar.
sonra eve amcamları dayımları falan herkesi topladım. tabi herkes neden toplandığını merak ediyor. herkes yorgun işten gelmişler. sonra en atılgan olan teyzem direkt muhabbete girdi.
"mustafa öğrendi" dedi. zaten her şeyi anlattılar sonra bana ve ağladık. bütün ev ahalisi ağladı. hem böyle bir aile ile karşılaştığıma seviniyor hem de evlatlık olduğuma az da olsa üzülüyordum ve istemsiz bir şekilde ağlıyordum.
ardından iki üç gün çekti her şey normale döndü.
sonra beni bi günlükken evlatlık verdiklerini öğrendim. biyolojik annem, evlilik dışı bir ilişki yaşamış ve hamile kalmış. biyolojik babam kandırmış onu evleneceğiz falan diye. sonra ortada bırakmış. annemin ailesi de muhafazakar olduğundan çocuğu bir günlükken anneme vermişler evlatlık olarak. babam zaten çocuğu hiç kabul etmemiş. sonrasında da biyolojik annemi evlendirmişler daha genç yaşta esrarkeşin tekiyle. ondan iki çocuğu olmuş. yani kardeşlerim olduğunu öğrendim. sonra da boşanmış. 14 yaşlarında bir kız kardeşim falan var. bir de erkek işte en küçük. sonra biyolojik annem 6 yıl sonra başkasıyla evlenmiş. bu evlendiği adam iyiymiş.
biyolojik annemin telefon numarasını falan buldum her şeyi anlattı bana. sonra da yeni kocası beni bilmediği için, biraz da muhafazakar olduğu için beni bilmemesi gerektiğini söyledi. ama yanına davet etti.
sonra dayımla tanıştım. çok kafa adam be. halı saha maçına falan gittik. marmaris'te o da.
sonra annem babam şöyle bir öneride bulundular: "eğer biyolojik annen evlenmediyse gelsin bizde kalsın. ona da bakarız biz. "
söyledim işte evlendiğini falan. zaten kabul etmezdim ben de. gelseydi de benim için bir abla, arkadaş olurdu en fazla.
biyolojik babamı ise hiç görmedim. sadece ismini biliyorum. muzaffer. o kadar. zaten onla da işim olmaz.
dedem ilk zamanlarda çok karşı çıkmış bana. ama şimdi o da benimle tanışmak falan istiyormuş. yaşlılıktan herhalde imana gelmiş bilmiyorum.
işte benim hikayem böyle arkadaşlar. ben çok mutluyum. dünyanın en iyi ailesine sahibim bana göre. beni ne kırdılar, ne üzdüler. allah onlardan razı olsun. beni dinleyen sizlerden de...

edit: beyler bunu yazmayı bir hafta önceden düşünüyordum yazdım ve taslaklara kaydettim. bu aslında bir 10 günlük olay.