duygusallıgın doruklarındayım

şimdilere katlanamadığım ekgib bir şey var ;bir hayat ... ölesiye ekgib, senin olmadığın.
sensizliğin kıyısında oturmuş ismini kumlara çiziyorum, seni var etmek için bir onu yapabiliyorum.
kendimi bile susturuyorum çizerken adını, sırf gelirken ayak seslerini duyabileyim diye...
ama yok olmuyor, olamıyor.
duyamıyorum, içimin acısı kulaklarımı esir alıyor.
zamanla anlaşamıyoruz biz artık, sırf sen yoksun diye, bir gün var ol diye...
seninle bitmesi gereken her günü sensizlikle işe yaramaz bir kağıt parçası gibi buruşturup, yırtıp, paramparça edip atasım geliyor.yok onu bile yapamıyorum... bir gün gelirsin belki diye. sırf bunun için...
sen olmadan "her şeyim tamam" olamıyorken, susamıyorum .
ben sussam, yazılmış kelimelerimi sustursam, yazılmamış kelimelerim sana koşuyor.

bugün her günden biraz fazlaca özlemim var; sana, bir çift aşka...

oyle birşeydı işte. kalbım kırık herseye alınır oldum. istanbul bıle anlamsız. senınle eglencelıydı bu koca sehır. sen buradakı ailemdın herseyımdın. şimdi bır baskasını sevebılecek mısın benı de sevdıgın gıbı. işin sırrını soyle bana. vazgecmeyi öğret bana