duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

nedir dedi.
- arkadaşlığımızı gözden geçirmemiz gerektiğini düşünüyorum dedim.
surat ifadesi bir anda değişti, biraz durdu. yanımdan kalkıp karşıma geçti, gözlerini üstüme dikerek
nasıl yani dedi.

bu benim hep uyguladığım bir taktiktir. önce bu tip bir giriş yaparak kızın tepkisini ölçerdim. eğer kız bu dediğime karşılık , fazla üzülmeden hadi ya sen benim sırdaşımdın gibi sadece beni dostu olarak gördüğünü ima edecek veya çok büyük bir kayıp olmadığım anldıbını veren açıklamalarda bulunursa hiç teklif etmiyecektim. ama eğer gerçekten üzülüp, çok önemli bir kayıpmışcasına konuşursa teklifi yapıştırıcaktım anında. i̇şimin garanti olmasını istiyordum. eğer istediğim tepkiyi vermezse de en azından reddedilmedim gibisinden kendimi avutacaktım.

öyle işte dedim.

kıpkırmızı oldu, sinirlendi, ne oldu söyler misin lütfen dedi.

arif olan anlar dedim.

çıldırdı.

gözlerini kısarak baktı, bir sonuca varmış gibi tavırlarda bulundu. öyle olunca ben de tırstım “hasgibtir ne yapmaya çalıştığımı anladı” gibisinden. çünkü nasıl laf dolandırabildiğimi biliyordu.

bak, sen benim hayatımda önemli yeri olan bir insansın. benim için önemli bir değeri olan bu arkadaşlığı neden gözden geçirdiğini bilmek istemem en doğal hakkım. nedir ? burakların yaş mevzusuna olan tavırları mı canını sıktı. sen onlara aldırma ben bu yaş konusundan dolayı sana karşı bi önyargı beslediğim yok, bu konuda kötü hissetme lütfen. ama başka şeyler var diyorsan arkadaşlığımızı bitirmeden bilemek isterim.

dedi. bu benim için bir zafer demekti.

güldüm,

@71 gibiş sokuşa daha var reyiz.

@74 reyiz şunu sil ya.

- arkadaşlığımızı gözden geçirelim derken bunları kastetmiştim dedim .
neyi peki dedi?
- benim arkadaşlığımızı gözden geçirmek dediğimden kasıt, arkadaşlığımızı artık başka bir boyuta taşımak, bu arkadaşlığımızdan duyduğumuz mutluluğu farklı bir boyuta taşımaktı dedim.

şaşırmış bir halde bana bakıyordu,
nasıl yani dedi gülerek? anlamıştı ama duymak istiyordu.
gülerek
- arif olan anlar. dedim.
elimi tuttu. olmuştu...

http://fizy.com/#s/1mcerj

yavaş yavaş hikayeye giriyoruz..

güldü, kalktı tekrardan yanıma geldi. bi şey diyemiyordu, sadece gülüyordu. ben de ona bakıp eriyordum. i̇nanılmaz bir rahatlama oldu bende, sanki sırtımdan 10 ton yük atmış gibiydim. yalnızken hep yapmak istediimi yaptım, başımı omzuna koydum, o mis kokusunu içime çektim. otobüslerin soğuk ve sert cam kenarları gibi değildi, yumuşaktı, sıcaktı. sıcaklığını hissedemesen bile o an. onun olduğunu bilmek bile içimi ısıtırdı. ayrıca güzel de kokardı. zaten o kokusu beni alıp zütürürdü başka diyarlara. kafamı kaldırdım omzundan bu sefer aramızda santimler yoktu. burunlarımız birbirine değiyordu, o küçük burnuna, burnumla dokunuyordum. gözlerinin içi gülüyordu. mesafe yoktu. çok yakınlaştık ama o an öyle saf bir mutluluk varı ki üzerimde. öpmek aklımdan bile geçmedi. sadece birbirimize bakıp gülüyorduk işte. bir süre oturduk. bira falan içtik, muhabbet etmeye çalıştık ama sürekli kitleniyordu. liseli ergenler gibi, konu bulamıyorduk nerdeyse. ne zamandan beri aklındaydı dedi. gördüğümden beri dedim. güldü.tam özkanların yanına gidelim mi diyecekken ben fazla geç kalmiyim bugün dedi. tamam deyip pelinle planladığımız şeyi anlattım, kalamicağı için üzgün olduğunu söyledi.. hesabı ödeyip kalktık

@77 yok reyiz herkesi tatmin edicek bi noktada bırakırım en fazla. bugün bitmez yani. yarın iş falan var.

@84 aynen bu başlıktan devam.

el ele tutuşmuş otobüs duraklarına doğru yürüyorduk. durdu.
şimdi biz sevgiliyiz di mi ? . diye sordu,
hem de o biçim dedim. sarıldık yine. zaten otobüs duraklarına gidene kadar. ben durup durup buna sarılıyordum. i̇çimde o anın heycanıyla öyle bir sevgi var ki içim içime sığmıyor. vücudumda dolaşan kanın hızını hissedebiliyorum nerdeyse.

geldik otobüsüne. sarıldım son bir defa daha. arkası döndü otobüse hareketlenirken,

büşra . dedim.

döndü, efendim? dedi.

gülsene dedim.

güldü. gamzeleri de çıktı. hep isteyip yapamadığımı yaptım,

yanağını okşayıp gamzesine bir öpücük kondurdum.

güldü.

güldüm. güzeldi, benzersizdi...

otobüse binip uzaklaşırken. bir sigara yaktım, özkan ı aradım nerdesiniz oraya gelim diye... onlara doğru giderken. içimi bir sıkıntı basmıştı, pişmanlık gibi bir duyguydu. tamam kızı deli gibi seviyordum ama dediğim gibi düzenli ilişkim hiç olmamıştı. ve bu kız benden iki yaş büyüktü, daha oturaklı olmalıydım. daha çok çeki düzen vermeliydim kendime. daha sık görüşmemizden kıllanan arkadaşları eminim daha çok kıl olacaklardı bana, hadi o salakları gibleme desem, yine ortamında zeki elemanlar da var. onlar da bu mallar gibi benle laf yarıştırırlarsa bir de onlarla uğraşmak var. bunlar bir de lüks mekanlara takılırlar, bunlarla takıldığım müddetçe para da gerekicekti ki bu durum bilgisayar almak için biriktirdiğim 960 lira civarında bir paranın da yalan olması anldıbına geliyordu…

bununla beraber benim de bi hayatım vardı. kız için kendime çeki düzen verirken, kendim için ne yapacaktım, bi şey yapabilcek miydim, hayatıma da aynı ilgiyi gösterip gösteremiceğimi merak ediyordum. kız benden iki yaş büyüktü sonuçta, okulu biticek kpss derken hayata atılacaktı, ben ise hala öğrenciydim. dolayısıyla kendime de aynı ilgiyi gösterip gösteremem çok önemliydi kızın yanında ezilmemek açısından.

@89 alienware daha pahalı diye biliyorum. 7-8 falan.

onun dışında keyfimi daha çok kaçıran kız arkadaşlarıydı. kızlar erkeklerden çok birbirlerinin görüşlerine önem verirler. ne kadar olsa birbirlerinin görüşlerine önem verirler içten içe. birbirleri için daha tehlikeli ve sinsidirler. sevgililerini anlatırken, acımasız eleştirilerini de esirgemezler. o yüzden bir kız sevgiliden konu açıldığında anlatmak ister sürekli. benim erkek arkadaşım süper duygusunu yansıtmak ister büyük bir bölümü. efendi erkek yerine bin tercihi de buradan gelir. kızların hayatı daha durgundur. hayatları erkeklerin hayatı gibi hareketli değildir. çoğunun hayatı monotondur, bu yüzden hayatına ciddi anlamda, istediği şekilde hareketlilik getirecek erkekleri tercih ederler. yani, bir kız erkek arkadaşıyla yaptığı gezilerden, turlardan. gittiği eğlencelerden, uludağda güzel bi partiden sonra yediği pompayı ballandıra ballandıra anlatırken diğerleri de buna karşılık bi şey anlatmak ister. i̇şte tolgayla şunu yaptık biz de gibisinden. kızların büyük bir bölümü sevgilisinden bahsettiğinde kuru bi, “ay eveeet tolga da efendi çocuk..” gibisinden geçiştirilmesini istemez. anlatmak ister, bunu yaptık şunu yaptık diye.. ben daha o anda aklımdan kuruyordum, büşra anlatıcak bunlara, gerizekalı tiki kızlardan biri, “ayyy onura da bak seeen. kıyamam” gibi bir tepki vericek. dıbına kıydığımın..

@96 reyiz, sıradan bi olay olsa anlatmam. burda am görmüş ergen gibi heycanla basit bi olayı anlatmıyorum. angutyus reyizin anlattığı farklı bu farklı. bu kadar etkisinde kalmayın hikayelerin. alacağınızı alın sadece. heycan yok. sakin.

özkanların yanına gittim. güya olmadı gibisinden trip yapıcam, ilk başta o hevesli havayı bozucam sonra söylicem. mümkün mü dıbına koyim. daha bunlar bana bakınca gülümseme oluştu bende.
pelin baktı bana, ayağa kalktı,

”kutluyor muyuz?” dedi.

gülmeye başladım, kutluyoruz dedim. sevinçle sarıldım peline. hayata bakış açımın değişmesine neden olan günlerin temeli en güzel şekilde atılmıştı.

daha sonra onların arkadaşı geldi. ben eve kaçtım. bir an önce internet aleminde duyurmaya meraklıyım, duysun huur çocukları. eve gider gitmez face e kuruldum. baktım, zaten büşra ilişki isteğini yollamış. onayladım. 1-2 saat geçmeden, haber face e bomba gibi düştü. kutlayanlar mı dersin, şaşıranlar mı dersin, ohaa lan diyenler falan. burak bini, büşrayla uzun süredir arkaşlıkları var, mecbur bi hayırlı olsun yazmış sadece.

yemek yedim, büşrayı aradım. hala konuşamıyoruz. i̇kimizde de şaşkınlık var. yarın göztepe de buluşucaz bizimkilerle. dedi. tamam dedim. ayarladık. huur çocuklarıyla çift olarak ilk görüşmemizdi. önemli bir gün olacaktı o gün. face te tebrikleri cevaplayabildiğim kadar cevaplayıp yattım. yattım ama fitil yemiş gibi dönüyorum yatakta. heycan mı mutluluk mu bilmiyorum. sanki ertesi gün sözlüsü olan ilkokul çocuğu gibi karnıma ağrılar giriyor. ama mutluyum da. en son yine dönerken uyuyakalmışım…

@102 reyiz o kadar parayı bilgisayara verirsem uyuyamam. maiden biletini bile almaya kararsızım.

sabah uyandım, saçıma başımı düzelttim biraz. güzelce giyindim, gittim buluşacağımız yere büşrayı bekliyorum. stresten, heycandan bi sigara bitirip diğerini yakıyorum amk. bi yandan da kendime şaşırıyorum ilk defa böyle çocuklar gibi bi şeye heycan yapıyorum. kafamda yine düşünceler var, nasıl yapıcam nasıl yürütücem diye, sonuçta arkadaşlığı geçmişiz. artık bazı şeylerde daha ciddi olmamız lazım. benim fazla bir isteğim yoktur gerçi ilişkilerde. 2 noktaya önem veririm, 1 erkek arkadaşlarıyla ilişkisine dikkat etmesi, mesafe koyması 2- kıyafetlerine dikkat etmesi, açık giyinmemesi. bunu arkadaş olduğumuz dönemlerde konusu açıldığında büşra ya anlatmıştım. şimdi ise sevgiliydik, arkadaşlarıyla olan ilişkisini hallederdim de kıyafet konusu canımı sıkıyordu. büşra cazibesini çok iyi kullanan bir kızdı. nasıl desem yani açık bi şey giymese bile kışkırtıcı olabiliyordu. zaten kıskanç bir yapım var.. düşünüyorum nasıl bu konuyu açarım, ne süre sonra açmam uygun olur konuyu diye. 5-10 dakika bekledim, büşra karşıdan geliyordu. altında o bol paçalı kotlardan, üstünde sweat onun üstünde de ince bir şey vardı. kesinlikle onla beraberken ki giyim tarzı değildi. onu öyle görünce neden onu bu kadar sevdiğimi bir kez daha anladım. sevgim bi kat daha arttı orda. geldi. ne yaptığının farkındaydı. gülerek,
- nasıl olmuşum? diye sordu.
sen harikasın ya diyebildim sadece. sarıldım..

arkadaşlarının yanına gittik. özgürlük parkında bi nargile cafe. her zaman lüks ve pahalı mekanlara giden gruptan, gitmesi beklenmicek bi yer. arkadaşlarımı ne var mış tanıdık. o sebeple toplanmışlar.
ortama girdik, el ele. tüm arkadaşları hala şaşkın, nasıl oldu bu iş diye. burak hayretle bana bakıyor. bıraksan saldırcak bana. oturduk, kızlar büşrayı esir aldı, “anlat anlat” diye. ben de erkeklerle konuşuyorum ama kulağım kızların konuşmasında. ne dinlediğimi ne konuştuğumu hatırlamıyorum buraklarla. kızın biri beklediğim gibi, “ay canım kıyamam yaa” dedi. dıbına koyim en nefret ettiğim laftır. her neyse, buraklarla konuşuyorum, nasıl oldu lan dedi. anlattım ucundan biraz. burak bozuk, yüzünden düşen bin parça. i̇nceden bana laf dokundurmaya çalışıyor, “vayy be adama bak daha dün katıldı ortamımıza şimdi büşrayla. helal olsun valla” dedi. tabi yarrram diyesi geliyor da insanın ortam müsait değil işte..

@105 reyiz o değil de ben burda nobel ödüllü hikaye anlatıyorum demedim. elbette beğenirsin beğenmezsin. kişiden kişiye değişir bu. angutyus'un hikayesi elbette daha derin bir hikaye. etkisinde kalman normaldir. dediğim gibi o hikayeyle bunu karşılaştıramazsın, ikisi tamamen farklı olaylar. ama gelip burda sivrilik yapmicaksın. beğenmediysen eksilersin, beğenmedim dersin gidersin.