duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

ben özkan a da ilgi gösteriyorum, büşra ya da.. ikisine de koşturmaya çalışıyorum, aptal olmuşum… büşra tabi eskisi gibi ilgi alamayınca garipsiyor durumu. alışmış tabi, aşkından kendini giben bi adam var etrafında, şimdi ben özkana koşturcam derken aynı ilgiyi istesem de veremiyorum… bi yandan da korkuyorum, büşrayla her ne kadar iyi gitsekte aramızda önemli gerçekler vardı, yaş farkı önemli bir sorundu, belki kız üniversite 3 e falan devam etse sorun olmayacaktı ama kız hayata atılacaktı artık, onun da hedefleri vardı, benim ise önümde daha yıllar vardı… bir de ailesi ilişkiden haberdar olup beni öğrenince işler iyice karışmıştı aslında güzel görünmesine rağmen… o sürede kavgalarımız başladı tekrardan, ben yine aynı taktik, “mutlu mu olmak istersin haklı mı” diye soruyordum ve yine o hep mutluluğu seçiyordu. zorundaydım onu mutluluğu seçmesine zorlamakta çünkü o da görmezden gelse de farkındaydı aramızdaki bu durumun, kavgayı uzatmasını göze alırsam veya haklı olmayı ona bırakırsam bu gerçekleri daha da irdeleyecekti belki de ve bu aşk adı altında kapıldığımız ilüzyondan çıkacaktı gerçekçi düşünerek… haklı olmayı seçmekte haklıydım…

günler geçti bu şekilde.. bu arada babam cenabeti, bu turyol motorları var ya onlardan inerken düşüp bacağını kırıyor dıbına koyim.. bana yine dükkan yolları… büşrayla da hafiften düzelmişiz... bi gün dükkandayım, büşra aradı. yine ailecek toplanıp yemeğe gideceklermiş, beni de çağırdı, ailenle gel diye. durumu hatırlattım. olsun sen tek gel. yine de gel dedi. tamam dedim. gittim en klas takım elbisemi gitdim, traş oldum, epey bi şık olmuştum. git yanlarına, bostancı da günaydın diye bi mekandı sanırım tam hatırlayamıyorum… normalde büşraya rahat olmasını söylerdim benle buluşurken, fazla özenip, süslenmene gerek yok derdim, rahattık bu konuda. ama o gün, nerdeyse ilk defa bu kadar özenli görmüştü beni büşra. aynı şekilde ben de onu. görünce o güzel gözleri ışıldadı, gülmeye başladı. o güzel gamzleri de çıktı ortaya, yanıma geldi, çok acayip olmuşsun yaa dedi, ne anlamda dedim, süper anlamda dedi gülerek. sen benden de süpersin dedim. babasıyla tokalaştık, annesinin bakışı değişti beni öyle şık görünce. burakla falan tokalaştık oturduk, sohbet muhabbet…

@441 lan yemeğe kalkmadım dıbına koyim.

… babası da eksper büşra’nın, ben de bahsettim eksperliğe olan ilgimden, şaşırdı adam gaza geldi konuşmaya başladı mesleğinden falan ama böyle açıklayarak anlatıyor ben bilmiyorum gibisinden, dinledim anlattıklarını, ben konuşmaya başladım, eksperliğe vs ilgiliyim ben de biliyorum işi az çok. konuşuyorum, anlatıyorum, planlarımdan, gelecekte yapıcaklarımdan. ailedeki üst düzey sigortacılardan falan bahsediyorum, adamı kendime çekmeyi başardım, arada annesinin suyuna gidiyorum, ailemle, annemle ilgili bi şeyler anlatıyorum, muhabbete bağladım iyice ailesini, büşra hayran hayran bana bakıyor. ah be kızın sen önceden de beni planlı çağırsaydın, ben yine bi konuşma düşünüp, laf dolandırımp, ailenin kafasında soru işareti bırakmazdım en azından.

@450 dur lan dur

gayet keyifli oturuyoruz, burağın annesi konuşmayı başladı, işte anlatıyor burak’a aldıkları yazlıktan vs, burağın kendileri adına tatil için nereyi ayarladığını falan anlatıyor, sonra burak başlıyor konuşmaya, hangi mesleği tercih ediceğinde kararsız olduğundan, hangisinin daha parlak geliceği olduğuna dair düşünceleri olduğunu falan anlatıyor, haliyle büşra nın ailesindeki ibre benim üstümden burağa doğru kaydı, sonuçta somut şeylerdi anlattıkları… yine bunlar burak’ın geçen sefer ısmarladığı yemeğin güzelliğinden bahsederken babası koluma hafifçe dokunup, burağı gösterek

nasıl? örnek alınması gereken çocuk ama di mi
diye sordu…

@464 reyiz bi şey demedim ama, sıkma milleti dıbına koyim.

aldığım nefes, kursağımda düğümlendi, şaşırdım kaldım öyle… evet gibisinden kafamı salladım donuk bir ifadeyle. büşra yı fark ettim, bana bakıyordu.. acıyarak.. hiç bozulmamış gibi gülümsedim suratına o an ama bu durumdan sıkılmıştım. büşra üzüldüğümü bildiği için elimi tuttu alttan… sindiremiyordum bu durumu, her yere koşturmakyan, her ihtiyacı olana koşturmaktan kendimi unutmuştum ve bu durum beni en sevdiğimin gözlerinde acınacak bir duruma sokuyordu… sinirlendim, yumruğumu sıktım. bi bardak su içtim, muhabbete devam ettim. bir süre daha oturduktan sonra kalktık, ailesiyle tokalaşıp vedalaştık, burağın babası sevmiş beni, çok memnun oldum genç diyor. büşra ben biraz kalıcam dedi, tamam dedi annesi.

büşrayla sahile doğru yürüdük, benim sahile indiğimde hep oturduğum bi yer vardır. böyle taşların arasından bi ağaç var, oturduğum taşın etrafını büyük bir ölçüde kapatıyordu yaprakları varken… geçenler tam olarak göremiyordu oraya oturduğun zaman. gittik oraya oturduk, ay ışığı denizin üstünde bir çizgi halinde bizim oturduğumuz yere doğru uzanıyordu…

elini omzuma koydu, geri çekildim, elini omzumdan çektim. sigaradan derin bir nefes alıp, büşra dedim… artık söylemem gerekenler var.. her şeyi anlattım. gelecek kaygılarımdan, okulun durumundan, özkana koştururken bile arada kaldığımdan, ailemden, ailesininin tutumundan, ve onlara hak verdiğimden, onun geleceğinden ve benim bu durum karşısında nasıl bir duruma düştüğümden, onu ne kadar çok sevdiğimden… içimi döküyordum, bir süre sonra büşra ağlamaya başladı, benim de nefesim titriyordu, ailenin gelecek konusundaki kaygılarına hak veriyorum, her aile gibi mantıklısını düşünüyorlar doğrular da, devam edersek benim nerden baksan 5 yılım var, ailen bu kadar dayanabilcek mi, sen bu kadar dayanabilcen mi, hadi dayandın, ailene bu kadar dayanabilcen mi… yolumuz her şekilde belirsizliğie doğru gidiyor, seni seviyorum ama bunun sonradan senin için problemlere yol açmasını istemem deyip sözlerimi,

en iyisi ayrılmak belki de deyip. noktaladım..

devam,

http://fizy.com/#s/1ltm8p

@475 te kaldı son yazdığım ona göre ha, geçen mesaj atanlar oldu öncekini okumamış, nerden geldi lan oraya konu diye. uyarayım dedim.

bitmedi bitmedi devam..

@485 bitiyor bugün

dondu kaldı, konuşmaya başlayacaktı, susturdum… şimdi bi şey söyleme, şimdi doğru düşünemiceksin, eve gittiğinde düşün ve objektif bir karar ver. beni düşünerek, benim için karar verme bizim için bir karar ver dedim. onur deyip sarılıp ağlıyordu sadece, garip bir soğukluk vardı, bir çırpıda söyleyebilmiştim, içimdekileri. ne bir ekgib ne bir fazla, içimdekiler neyse hepsini döktüm. bir rahatlama çöktü üstüme, ayağa kalktım. kalkalım mı dedim. ellerinden tutup kaldırdım. gözyaşlarından ıslanmış yanaklarını öptüm. taksiye bindik, evine bıraktım.. inmeden hatırlattım,

bizim için…

şoföre döndüm, buradan aynen geri abi dedim. özkanlara… özkanı aradım, giyin hadi içmeye gidiyoruz. dünden razı zaten, tamam abi ama.. para? dedi.

lan bende var sorun değil dedim. güya o gün ailesinin hesabını falan komple ben çekicektim, kafa dalınca unutmuştum… iyi de old, huur çocuğu burakların zıkkımlandığını ne diye ödemeye heveslenmişsem.. kendini kanıtlama çabaları işte dıbına koyim.. gittim özkanlara baktı bana klas giyinmişim, hayırdır abi dedi ?
sana geldim dedim. gülerek.
yeni bi ilişkiye hazır değilim abi dedi. güldük. atladık taksiye gittik mekana. başladık içmeye, çıldırmış gibi içiyoruz.

. ikimizin de sarhoş olmak için bahanesi var, ben hele uzun süre sonra ilk defa bu kadar kaymışım, yeter dedim bu kadar, kalktık mekandan, sahile doğru yürüdük. benim başım dönüyor da dönüyor. sanki biri kafamı tutmuş oyuncak gibi sallıyor sağa sola… yürümekte zorlanıyorum, en son dengemi kaybettim düştüm, domalmış vaziyete çimlerde duruyorum, artık tutamadım kendimi başladım kusmaya, böğüre böğüre kusuyorum dıbına koyim. özkanda ilerde duvara sırtını yaslamış bana bakıyor gülüyor ama bi yandan da kusuyor, kustukları olduğu gibi üstüne tabi, ben buna bakıp gülüyorum yine bi yandan kusuyorum. ciğerlerim çıkacak gibi hissediyorum artık kusmaktan, kusmam bitti, öylece bir noktaya odaklandım gözlerim dolmuş, aklımda tek bir anı canlanıyor, buluştuğumuzun ilk günü otobüse binmeden önce gamzesinden öpüşüm… ne güzel bir gündü o.. bi de şimdiki halime bak…

@498 reyiz ikinci kısmın yarısı kayıtlı değil word de... o yüzden bazen hızlı bazen yavaş gidiyor.

devamm bitiyor bugün,

http://fizy.com/#s/1lx2ty

… hırslandım, cesaretimi toplayıp bir karar almıştım arkasında durmalıydım, ayağa kalktım özkanı kaldırdım. kalk dedim, kalk.. artık toplarlanma vakti.. omzuna girip kaldırdım, gittik evine. yatırdım yatağına, ben de koltukta sızmışım.. sabah kalktım. kahvaltı falan hazırlarken fark ettim takım elbise de yarağı yemişti… önemli değildi, özkanı kaldırdım, kahvaltı yaptık birer bira içtik. otururken gözüm telefona ilişti, inanılmaz heycanla telefona atıldım. büşra aramıştır belki diye..

aramamıştı… ben kalkıyim abi dedim, eve gittim.

bilgisayarın başına geçtim, facebooka msn in başına kuruldum, büşra’yı bekliyorum. i̇nternete gircek diye… facebook’una baktım bi hareketlilik yoktu, sağ altta msn’in uyarısı belirdi, oturum açmıştı. heycandan üç buçuk atıyordum. konuşma penceresini açtım pür dikkat bakıyorum, yazıcak mı diye… nasıl olsa yazdığında uyarı gelicek diye kapadım pencereyi, kapadıktan sonra ileti geçmişine baktım, belki kapattığı sırada yazmıştır diye. yazmamıştı…

o gün hiç yazmadı…

sabah kalktım, direk pc yi açıp face profiline baktım, bi hareketlilik yoktu. tost yapıp bilgisayarın başına geçtim, önümde telefon, gözüm bilgisayarda… içimde gittikçe bir sıkıntı büyüyor. hadi ara yaa diyorum. hadi..

baktım olacak gibi değil dışarı çıktım, güya koşu yapıyorum sahilde ama bi elim cebimde telefonda sürekli. evi arıyorum kardeşimi, büşra girerse haber ver haa… diye.
koşarken 5 dakikada bir durup telefona bakıyorum. i̇şlem kaydına bakıyorum, aradıda suratına mı kapandı diye… ara ulan ara.. gittikçe telaşlansam da bi şekilde kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum, aldın bir karar dur arkasında adam gibi.

eve gittim, girdi mi dedim. girdi dedi. hasgibtir ya diye kaçırdığım için üzüldüm. oturdum bilgisayarının başına, facebook a girdim. online dı. anasayfada bi şeyler paylaştım ilgisni çekip kendimi hatırlatmak için olmadı…

o gün hiç yazmadı.