duygusal mallar ibretlik aşk hikayemi anlatıyorm

el ele tutuşmuş otobüs duraklarına doğru yürüyorduk. durdu.
şimdi biz sevgiliyiz di mi ? . diye sordu,
hem de o biçim dedim. sarıldık yine. zaten otobüs duraklarına gidene kadar. ben durup durup buna sarılıyordum. i̇çimde o anın heycanıyla öyle bir sevgi var ki içim içime sığmıyor. vücudumda dolaşan kanın hızını hissedebiliyorum nerdeyse.

geldik otobüsüne. sarıldım son bir defa daha. arkası döndü otobüse hareketlenirken,

büşra . dedim.

döndü, efendim? dedi.

gülsene dedim.

güldü. gamzeleri de çıktı. hep isteyip yapamadığımı yaptım,

yanağını okşayıp gamzesine bir öpücük kondurdum.

güldü.

güldüm. güzeldi, benzersizdi...

onun dışında keyfimi daha çok kaçıran kız arkadaşlarıydı. kızlar erkeklerden çok birbirlerinin görüşlerine önem verirler. ne kadar olsa birbirlerinin görüşlerine önem verirler içten içe. birbirleri için daha tehlikeli ve sinsidirler. sevgililerini anlatırken, acımasız eleştirilerini de esirgemezler. o yüzden bir kız sevgiliden konu açıldığında anlatmak ister sürekli. benim erkek arkadaşım süper duygusunu yansıtmak ister büyük bir bölümü. efendi erkek yerine bin tercihi de buradan gelir. kızların hayatı daha durgundur. hayatları erkeklerin hayatı gibi hareketli değildir. çoğunun hayatı monotondur, bu yüzden hayatına ciddi anlamda, istediği şekilde hareketlilik getirecek erkekleri tercih ederler. yani, bir kız erkek arkadaşıyla yaptığı gezilerden, turlardan. gittiği eğlencelerden, uludağda güzel bi partiden sonra yediği pompayı ballandıra ballandıra anlatırken diğerleri de buna karşılık bi şey anlatmak ister. i̇şte tolgayla şunu yaptık biz de gibisinden. kızların büyük bir bölümü sevgilisinden bahsettiğinde kuru bi, “ay eveeet tolga da efendi çocuk..” gibisinden geçiştirilmesini istemez. anlatmak ister, bunu yaptık şunu yaptık diye.. ben daha o anda aklımdan kuruyordum, büşra anlatıcak bunlara, gerizekalı tiki kızlardan biri, “ayyy onura da bak seeen. kıyamam” gibi bir tepki vericek. dıbına kıydığımın..

@450 dur lan dur

vedalaştık ayrıldık, el ele yürüyoruz özgürlük parkında, minibüs yoluna çıkıcaz. bilen bilir, oraya göztepeden fikirtepeden falan halı sahaya gelirler, serseri bol olur genellikle. şu dakika gidin bi köşesinde kavga dönüyordur. benim tek temennim bu apaçilerin denk gelmemesi. bomboştu park o gün şansımıza, kapıdan çıktık sağa dönücez, bi baktım 3 tane apaçi duvara yaslanmışlar sağa sola bakınıyorlar. tipleri görüceksin, üç tane 1.70 boylarda esmer, kara kuru tipler. hele birinin bere takışı var, adam bereyi takmamış sadece kafasının üstüne koymuş amıına koyim. ben ne olur ne olmaz güzergahı değiştireyim diyorum ama mecbur ordan geçicez. neyse geliyoruz bunların yanına. i̇yi dedim zararsız çıktılar, tam hizalarına geldik. bu binlerden biri başladı,
”of of of” diye.
hay dıbına koyim...

arkadaşlarının yanına gittik. özgürlük parkında bi nargile cafe. her zaman lüks ve pahalı mekanlara giden gruptan, gitmesi beklenmicek bi yer. arkadaşlarımı ne var mış tanıdık. o sebeple toplanmışlar.
ortama girdik, el ele. tüm arkadaşları hala şaşkın, nasıl oldu bu iş diye. burak hayretle bana bakıyor. bıraksan saldırcak bana. oturduk, kızlar büşrayı esir aldı, “anlat anlat” diye. ben de erkeklerle konuşuyorum ama kulağım kızların konuşmasında. ne dinlediğimi ne konuştuğumu hatırlamıyorum buraklarla. kızın biri beklediğim gibi, “ay canım kıyamam yaa” dedi. dıbına koyim en nefret ettiğim laftır. her neyse, buraklarla konuşuyorum, nasıl oldu lan dedi. anlattım ucundan biraz. burak bozuk, yüzünden düşen bin parça. i̇nceden bana laf dokundurmaya çalışıyor, “vayy be adama bak daha dün katıldı ortamımıza şimdi büşrayla. helal olsun valla” dedi. tabi yarrram diyesi geliyor da insanın ortam müsait değil işte..

oyunuz kaydedildi. ":)"

- arkadaşlığımızı gözden geçirelim derken bunları kastetmiştim dedim .
neyi peki dedi?
- benim arkadaşlığımızı gözden geçirmek dediğimden kasıt, arkadaşlığımızı artık başka bir boyuta taşımak, bu arkadaşlığımızdan duyduğumuz mutluluğu farklı bir boyuta taşımaktı dedim.

şaşırmış bir halde bana bakıyordu,
nasıl yani dedi gülerek? anlamıştı ama duymak istiyordu.
gülerek
- arif olan anlar. dedim.
elimi tuttu. olmuştu...

… babası da eksper büşra’nın, ben de bahsettim eksperliğe olan ilgimden, şaşırdı adam gaza geldi konuşmaya başladı mesleğinden falan ama böyle açıklayarak anlatıyor ben bilmiyorum gibisinden, dinledim anlattıklarını, ben konuşmaya başladım, eksperliğe vs ilgiliyim ben de biliyorum işi az çok. konuşuyorum, anlatıyorum, planlarımdan, gelecekte yapıcaklarımdan. ailedeki üst düzey sigortacılardan falan bahsediyorum, adamı kendime çekmeyi başardım, arada annesinin suyuna gidiyorum, ailemle, annemle ilgili bi şeyler anlatıyorum, muhabbete bağladım iyice ailesini, büşra hayran hayran bana bakıyor. ah be kızın sen önceden de beni planlı çağırsaydın, ben yine bi konuşma düşünüp, laf dolandırımp, ailenin kafasında soru işareti bırakmazdım en azından.

dükkana geri döndüm babam anladı bende bi taklar olduğunu fazla bulaşmadı. kapattık dükkanı, eve giderken özkanı aradım, buluşalım. o beni aradığında, “ ne oldu” diye geri dönmezken, işim düştüğünde onu arıyordum. sadece bu bile benim ne kadar değiştiğimin en ufak örneklerinden biriydi. özkanla buluştuk sahile indik, durumlardan, bendeki bozulmalardan bahsettim. önceden de bahsederdim ama artık bunun ufaktan rahatsızlık vermeye başladığını söyledim. özkan da benim gibi arsız adamdır, o kadar takmaz, sorun etmez bu tip arama muhabbetlerini. sorun değil seni anlayabiliyorum, aynı dönemden ben de geçtim dedi. yalan söylüyordu. kendisi 4 yıllık ilişkisi boyunca, ne okulunu ne ailesini ne arkadaşlarını ne beni ne de sevgilisini aksattı. hep imrendiğim bir adamdı bu konuda. ben, daha bu ilişkiye yeni başlarken fazla üstüne düşme, senden değerli değil kendinden fazla değer verme derdim. o da o gün aynılarını bana söyledi gülerek. burada bi hatırlatma vardı aslında, bu hatırlatma da benim görüş olarak ta ne kadar değiştiğimin bi örneğiydi. kendime şaşıp kalıyordum, o gün aynaya baktığımda, soğuk bir ifadesi olan, kendini beğenmiş bir yapısı, hayata elinden geldiğince gerçekçi bir şekilde bakan onur değil de, büşra’yı nasıl mutlu etsem’i düşünen, büşrayla harcayacağı para azalmasın diye en yakın arkadaşıyla bile buluşmayan, telefonlarına bile çıkmayan, okulu sekteye uğratmış, ailesinden yabancı, zayıf bir onur vardı. bu beni sinirlendiriyordu.

insanlar başlamış birbirini dış görünüşe göre seçmeye markasına göre seçmeye... o ne giyiyor bu ne giyiyor. hepimiz mallaşmışız haberimiz yok, bu toplum bizi eşya haline getirmiş, üzerindekilerin fiyatı kadar ilgi çekersin, paran kadar adamsın... insanlığına değil, etiketine bakarlar. gerizekalı boş beleş adamlar sırf cebinde 3 kuruş fazla para var diye kızla takılır, hayatını yaşar, diğer tarafta zehir gibi zeki adam sırf gözü renki değil diye, yakışıklı değil diye, parası 3 kuruş az diye gibtir edilir. artık bu devir böyle, değiştiremezsinizde, halbuki uzun vadede herkes çirkindir bu gibtiğimin dünyasında...

takılmayın detaylara..

bekarlık iyi ne rahatımı bozucam diye düşünsem de bunla her konuştuktan sonra darmadağın oluyordum. yalnızlık zaten gözün karanlığa alışması gibidir, bir süre sonra içinde bulunduğunuz durumu yadırgamazsınız, alışırsınız. en ufak bi ışık huzmesinde, hayatınıza giren hareketlilikte gözleriniz rahatsız olur, tekrar karanlığa, yalnızlığa dönmek için gözlerinizi kaparsınız. büşra gelene kadar aynı durumdaydım. ihtiyaç duymuyordum. ama öyle bir hayatıma girmişti ki gözlerimi kapatıp karanlığa dönmeye çalışsam da ışığı gözlerime işlemişti

. bu bir de bi kız arkadaşı daha. 112 ile dönücez işte. neyse bindik otobüse, ben de karşılarına oturdum. kıza rol kesiyorum. cool davranmaya falan çalışıyorum. arada muhabbet ediyoruz ben konuyu çaktırmadan daha çok bilgili olduğum konulara geçiyorum, anlatıyorum da anlatıyorum. sonra ilişkilerden açılnca ukalaca kızların aslında o kadar da zor olmadığından, erkeğin zorlaştırdığını falan baya baya bi şeyler söylüyorum, 2-3 tespit yapıyorum. bunlara laf falan sokuyorum derken iyice muhabbete bağladım bunları. otobüsten ineceğe yakın vedalaştık, ben bundan küçük olmamın avantajını kullanarak, takıldığım bi ders olursa yardım isterim bahanesiyle, msn adresini aldım. akşam msn e eklemeden, ilk face te arattım. hesabı bu mail üzerineydi, direk ekledim. bu şekilde bağlantıyı kurmuştum…

vücudumdaki uyuşukluk bir süre devam etti. sigara yaktığım sırada odaya geri geldi. işığı açınca karanlığa alışmış gözlerim rahatsız oldu, kapat kapat dedim. güldü kapattı tekrardan. yanıma yattı, başını göğsüme koydu. yaptığımız ciks daha önce yaptıklarımdan benzersizdi, inanılmaz bir duygu yoğunluğu vardı, ciks yaparken içimdeki aşk daha da körükleniyordu. hem mental hem de fiziksel olarak tatminin doruk noktasıydı yaşadığım. büşra da benzersizdi, zaman zaman agresif yapıma rağmen beni hep dinlemiş, her kararımda yanımda olmuş, ego tatmini uğruna dayattığım kurallara hiç karşı çıkmamış, anlayışla karşılamıştı. artık gözlerim karanlığa büşrayla alışmıştı. o varken güzeldi karanlık. o varken tahammül edebiliyordum, karanlığın içindeki tek renkti o. benzersiz bir renk. sigara dumanını üflerken dumanın ciğerlerimi gıdıkladığını hissedebiliyordum. sigarayı söndürdüm. büşraya baktım, uyumuştu. sıkıca sarıldım. tek hissedebildiğim mutluluktu. bomboş ve mutlu…

tek hissedebildiğim mutluluktu. bomboş ve mutlu…

senın entrılerde 4. sayfadayım 5. sayfa da kesın cok kotu bıtıcek moralımı bozmaya deymez. kardeş ağzına sağlık genede.

@254 dıbını tüttürdüğüm 11 sayfa boyunca millet anlat anlat demiş sen gelmişsin özet istiyorsun. gibtir git özet yok bin

sen üzme kendini bin. bırak ona da kızma, onun için de kolay değildir elbet. yaptığını aklamıyor bu sonuçta evet ama sen kızıp kendini gibme. başka kız arama, senin adına aramalarına da izin verme. akışına bırak abi, nasıl büşrayla karşılaşman beklenmedik tesadüfi olduysa bundan sonra da öyle olacak.
inciden kopma bizleri de unutma. o kadar güzel ve içten yazdın ki yüreğine eline gibine taşaklarına sağlık.
he bir de karşına çıkan karılarda büşrayı aramayı bırak dıbına koyayım nasıl büşrada gördüğün özel güzellikler varsa yine aramadan irdelemeden tesadüf eseri karşılaştığın, bırak diğerlerinin de bu şansı olsun. bak dediğim çıkmazsa gel ağzımı gib

okuyan herkesin gözlerine sağlık arkadaşlar, teşekkürler hepinize dinlediğiniz için, kendinizi üzmeyin.

hepinize iyi geceler...

o günden sonra tek hakim olduğumu düşündüğüm, ilişkinin kontrolünü kaybediyorum korkusuyla bende saman alevi şeklinde agresiflikler başladı. büşrayla yavaştan kavga etmeye başlıyorduk. bazen anlam veremiyordu aşırı tepkilerime ama uysal yapısından dolayı fazla sesini çıkartmıyordu, sen nasıl istersen diyordu. bu süre boyunca büşraya bir sürü kısıtlamalar getirdim, burak biniyle uzun yıllardır devam eden arkadaşlığı vardı, aileler arası toplanma olmadığı müddetçe görüşmesini istemediğimi söyledim. tamam dedi. kıyafetlerine daha çok karıştım, arkadaşlarıyla ilişkisine karıştım. i̇lişkide tatmin olmak için salak salak, otorite adı altında kısıtlama getirdim. hepsine tamam dedi. konuşma sırasında da bazen çıkışlarım oluyordu. arada o da sinirlenirdi, tartışırdık. tartışma çıktığında beni köşeye sıkıştaracak gibi olduğunda hep sorardım,
”mutlu mu olmak istersin haklı mı?” diye. haklı olmayı seçer, yani tartışmayı seçerse; sen mutluluğumuzu istemiyor musun, kavgayı devam ettiriyorsun gibisinden karşı çıkıp, üste geçme şansım oluyordu, büşra hiçbir zaman böyle bir tepki vermeme izin vermezdi.
bi şey demezdi, konuyu değiştirir, eğlenceli başka şeylerden bahsederdi. o hep mutluluğu seçerdi…

aşırı istek, aşırı arzu beni sona yaklaştırıyordu. kısa sürmesini istemiyordum. i̇yice boşalmaya yakın, içinden çıktım. altıma aldım. vücudunun her karesini öpmeye başladım. vajinasını tekrar yalamaya başladım, vajina dudaklarının bir sonbahar yaprağının ağaçtan düşmeden önce titreyişi gibi titremesini dilimle hissedebiliyordum. bir kalp gibi atıyordu, titriyordu vajinası. nefes alışlarının hızlanması beni daha çok azdırıyordu. uzun süre yalamaya devam ettim, zevkten çıldırmış bir şekilde eliyle saçlarımı çekiyordu titremeye başlamıştı. doğruldum, penisimi vajinasının üstünde gezdirdikten sonra tekrar içne girdim. bacaklarını omuma aldım, daha hızlı gidip gelmeye başladım. artık bağırmaya bile takati kalmamıştı, sadece hızlıca nefes alıp veriyordu. yoruldum, tekrardan misyoner pozisyonunda döndüm, gözlerinden yaşlar süzülüyordu, son bi nefesle çığlık attı, beni üstünden itti. adeta bir fıskiye gibi boşalmasını seyrettim. tüm vücudu titremeye başladı, yatağa parmaklarını geçirerek inleye inleye sağa sola dönüp duruyordu. bu tablo şüphesizki benim göğsümü kabartan bir durumdu. zevkten ağlamaya devam etti, bi hışımla dudaklarıma yapıştı.

şimdilik burda keselim beyler. devam edicek, yine bu başlıktan.